•Η συζήτηση για τους «ακροδεξιούς» στη ΝΔ είναι διάχυτη, αμέθοδη, προσωποκεντρική. Κάθε τέτοια συζήτηση οδηγεί σε αναλυτικές στρεβλώσεις και άχρηστες στερεοτυπίες. Χάνουμε το νήμα μπροστά στο υπαρκτό μέγεθος μιας αληθινά Ακροδεξιάς επέλασης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που συνιστά ελλοχεύοντα και σοβαρό συστημικό κίνδυνο.

• Στη χώρα μας ο αληθινός κίνδυνος ήταν ο οργανωμένος νεοναζισμός. Έφτασε να γίνει τρίτο κόμμα αλλά οι πλοκάμοι της επιρροής του ήταν ευρύτεροι. Ήταν απίστευτο αλλά αληθινό και εξόχως διδακτικό. Κάπως έτσι κάποτε οι Ναζί άλωσαν τη Γερμανία. Στη θέση των Αρειων ο περιούσιος ελληνικός λαός απέναντι στις σκοτεινές δυνάμεις και κυρίως την παγκόσμια Εβραϊκή συνωμοσία. Παραστρατιωτική οργάνωση, διείσδυση στον κρατικό μηχανισμό, τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας, βίαιη κατάληψη της εξουσίας, εθνικοσοσιαλιστικό κράτος χωρίς ξένους, ανατροπή της Δημοκρατίας, εκμετάλλευση κάθε συστημικής ρωγμές η τρύπας.Βίαιος και αιματηρός αντιμεταναστευτικός ακτιβισμός, βεβηλώσεις μνημείων, αντιδραστική θεοκρατία και διείσδυση στην ιεραρχία . Δολοφονία Φύσσα. Λόγος φιλολαϊκός υπέρ των φτωχών και καταφρονεμένων.Παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Αστειότητες; Πολλοί με επιπολαιότητα το λένε. Εγώ πιστεύω πως στις συνθήκες κατάρρευσης του καλοκαιριού του 2015 ο κίνδυνος ήταν ουσιώδης και υπαρκτός. Στο τσακ το περάσαμε, στο τσακ. Σήμερα οι 500.000 που ψήφισαν Χρυσή Αυγή λουφάζουν και κάνουν τον ανήξερο. Και προφανώς διαχέονται στο πολιτικό σύστημα και η διάχυση δεν είναι γραμμική. Και είτε αρέσει στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε όχι το νεοναζισμό τον εξουδετέρωσε η Δεξιά. Η αριστερά και τον επιμέρους ρόλο της δεν θέλω να τον θυμάμαι. Εμφανή και αφανή. Μέσα στην παράνοια του ομολόγου αντιμνημονιακού λόγου. Αστο, στο καιρό που λέγαμε στο ναυτικό. Γιατί η Χρυσή Αυγή έκοβε ψήφους.

• Η Ακροδεξιά είναι μια διαφορετική υπόθεση. Διαχρονικά φώλιαζε μέσα στη Δεξιά. Είναι περισσότερο στάση παρά συμπαγής πολιτική δύναμη ή πτέρυγα. Είναι ο άκρατος σωβινισμός, η κλειστοφοβική ξενοφοβία, ενίοτε η ομοφοβία, ο κρυψίνους η ανοιχτός ρατσισμός είναι αυτοί που θα σου πουν για τον Αντετοκουμπο αλλά μετά θα το βουλώσουν θα κραυγάσουν “δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ”, θα αναβιώνουν τους διχασμούς του εμφυλίου αλλά πάντα μέσα στα όρια μεταξύ γραφικού και περιθωριακού με μικρή έως αμελητέα απήχηση. Δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο. Είναι τα απομεινάρια της προδικτατορικής εποχής όταν η Δεξιά ήταν στο σύνολο σχεδόν Ακροδεξιά των διακρίσεων, των ξερονησιών και του εμφυλίου μίσους. Εδώ και 45 χρόνια η δεξιά αυτή δεν υπάρχει. Η παρακαταθήκη του μετά δικτατορικού Καραμανλή την τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα.

• Τα όρια εξ άλλου έχουν χαθεί. Η Ακροδεξιά του Καμένου και των ΑΝΕΛ συγκυβέρνησε το τόπο 5 χρόνια. Με τον ίδιο απαράλλαχτο λόγο. Και μάλιστα τότε όχι ως στάση αλλά ως παράταξη. Η Μπουμπουλίνα υποναύαρχος γιατί ναύαρχος ήταν ο Καμένος, λιτανείες μεσαιωνικού τύπου, η εκκλησία να καταπίνει υπουργούς λόγω Καμένου, λανθάνων αντισημιτισμός, συνωμοσιολογία που επηρέαζε τους ψεκασμένους, ο στρατός είναι εδώ, δολοπλοκίες παντός είδους κλπ. Αλλά τότε ήταν η δίκη μας Ακροδεξιά ενώ σήμερα είναι ο Μπογδάνος ο Βορίδης ο Πλεύρης και ο Γεωργιαδης οι οποίοι πλην του φωνασκουντος πρώτου έχουν τα αξιώματα και απέχουν από τις ρητορικές αυτού του είδους. Τις έχουν βάλει στη γωνία.

• Με λίγα λόγια. Η Ακροδεξιά διαχέεται σε όλο το πολιτικό σύστημα με αποχρώσεις και πινελιές. Αν θελουμε να την πολεμήσουμε πρέπει να τη βλέπουμε ολόκληρη και όχι μισή. Και να μη ξεχνάμε τον πραγματικό κίνδυνο. Την αναβίωση του νεοναζισμού με κάποιο άλλο προσωπείο που αντί για ευλογημένες αλοιφές θα επιτίθεται.

Ησυχάστε. Αν η Ακροδεξιά μπορούσε να ηγεμονεύσει στην ηγεσία της ΝΔ τότε οι γαλοπούλες που δεν βιάζονται για τα Χριστούγεννα θα είχαν το λειρί δεξιά.