Τζίνα Δαβιλά

Ο κύριος Μιχάλης-πάντα έτσι τον προσφωνούσα- ήταν, και εντός μου θα παραμείνει, ως ένας από τους βαθιά σεβάσμιους, σπάνιους και αγαπημένους  ανθρώπους που γνώρισα σε τούτο το ακριτικό νησί μα και στη ζωή μου. Ο Μιχάλης Ταχλιαμπούρης έλαμψε ως επιχειρηματίας με το προοδευτικό, φωτεινό και τολμηρό μυαλό του κάνοντας το COLORADO της Ρόδου προορισμό για τους τουρίστες, μα και μεταμορφώνοντας την σκοτεινή Ορφανίδου σε φωτεινό μονοπάτι νυχτερινής  διαδρομής. Οι περισσότεροι και  μεγαλύτεροι, δημοφιλέστεροι Έλληνες καλλιτέχνες  έχουν εμφανιστεί στη Μουσική Σκηνή του Colorado και κάποιοι, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, δημιούργησαν  στενή, αδελφική φιλία μαζί του. Η ευρηματικότητα, η τόλμη και η αποφασιστικότητά του τον οδήγησαν να αναβιώσει το θρυλικό ΚΟΝ-ΤΙΚΙ της δεκαετίας  του 1970, το μοναδικό πλωτό εστιατόριο-καφέ-μπαρ της  Ελλάδας στους μύλους της Ρόδου. Πέθανε στις 20 Μαρτίου 2020 και σε λιγότερο από 24 ώρες τον  δέχτηκε η γή που τίμησε με το  αποτύπωμά του. Δεν θα λείψει μόνο η υποδειγματική ευγένεια,  το ήθος και αρχοντιά του… μα το παράστημα του κυρίου Μιχάλη που ήταν μια τεράστια αγκαλιά.

Αρνείτο να μιλήσει σε διεθνή τουριστικά περιοδικά όσο και αν επέμεναν. Η συνέντευξη που θα διαβάσετε δόθηκε τον Ιούνιο του 2008 για το τριμηνιαίο περιοδικού “Βλέμμα” που εξέδιδε το Φροντιστήριο Μέσης Εκπ/σης “ΟΡΟΣΗΜΟ”.  Ήταν η μοναδική συνέντευξη που δέχτηκε να δώσει ο κύριος Μιχάλης, ολιγόλογος μα και αποκαλυπτικός τόσο όσο επιθυμούσε ο ίδιος για κείνον και για την δουλειά του, καθώς είχε ως στάση  ζωής να μιλά μόνο με έργα. Συνεργαζόμασταν στο ραδιόφωνο από το 2005 που ξεκίνησα τις εκπομπές. Με εμπιστεύτηκε χωρίς να διαθέτω δείγματα δουλειάς. Προφανώς του οφείλω την επίτευξη του ονείρου μου: να κάνω ραδιόφωνο. Ψήλωσα όταν δέχτηκε να δημοσιεύσουμε ό,τι ειπώθηκε. Εμπιστοσύνη ξανά. Νοιώθω ότι χάσαμε, η Ρόδος έχασε έναν  πολύ δικό μας άνθρωπο. Τον ξεχωριστό κύριο Μιχάλη Ταχλιαμπούρη,  με στόφα ατόφιου, ευγενούς ανθρώπου. Η συζήτηση βγαίνει από το αρχείο:

α) ως φόρο τιμής προς το  εκλιπόντα,

β) ως οδηγό σε νέους επιχειρηματίες για το πώς πρέπει να είναι σε όποιον τομέα επιχειρηματικότητας αποφασίσουν να ακολουθήσουν.

Ας είναι λαμπερός ο δρόμος που ακολουθεί η ψυχούλα του, όπως ο ίδιος έριχνε φως στις νύχτες και τις ημέρες της Ρόδου για  δεκαετίες με σεβασμό και αγάπη.

Βαθιά και ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Τζίνα Δαβιλά

21.03.2020

Μιχάλης Ταχλιαμπούρης: η ήρεμη δύναμη!

«Πρέπει να ακολουθήσεις τα σημάδια» έλεγε στον Αλχημιστή του ο Πάολο Κοέλο. Σε ηλικία 7 χρόνων το¨σκάσε από το σχολείο της Ακαδημίας και πήγε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το Grand Hotel, για να παρακολουθήσει πώς χτιζόταν το ξενοδοχείο. Πολλά χρόνια αργότερα μπήκε στο χώρο των επιχειρήσεων και κάθε χρόνο κατακτούσε όλο και περισσότερο έδαφος μέσα από προσεκτικά και ποιοτικά βήματα και άλματα που έκανε. Σήμερα, θα ήταν εύστοχο να χαρακτηριστεί ως «ήρεμη δύναμη»! Είναι σε όλους γνωστός, αγαπητός, δυναμικός, διακριτικός και ευγενικός. Εμπνέει το σεβασμό, είτε υποδέχεται τους πελάτες στην είσοδο του Colorado φορώντας κοστούμι, είτε πίνει καφέ δίπλα στο «Σουηδικό». Η ευγένειά του και το χαμόγελό του, τον κάνουν στους αγνώστους συμπαθητικό και σε κείνους που συνεργάζονται μαζί του να θέλουν πάντα να τον βοηθήσουν στους δύσκολους και αξιοπρεπείς στόχους του, γιατί τον αγαπούν.

Κυρίες και κύριοι, ο άνθρωπος που άλλαξε την εικόνα της Ορφανίδου και διατηρεί διαχρονικά σε υψηλό επίπεδο τη νυχτερινή διασκέδαση στη Ρόδο, ο κ.Μιχάλης Ταχλιαμπούρης!

Ποια είναι η πιο μεγάλη δυσκολία της νύχτας;

Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι να πείσουμε τους ανθρώπους ότι δεν είμαστε οι χειρότεροι. Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Βλέπουμε συμπεριφορές ανθρώπων που μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε οι τελευταίοι. Άλλο να διασκεδάζει κάποιος και άλλο να δουλεύει. Πρέπει να ελέγχουμε και να προσέχουμε τα πάντα. Και μέσα σ’αυτή τη δυσκολία, που είναι μεγάλη από μόνη της, πρέπει να αντιμετωπίζουμε και την κακοπροαίρεση ή την καχυποψία.

Το μεγαλύτερο τίμημα που έχετε πληρώσει για να είστε τόσα χρόνια ο πιο δυνατός, διαχρονικά, επιχειρηματίας;

Το μεγαλύτερο τίμημα είναι ο χρόνος που κλέβω από την οικογένειά μου. Δεν μπόρεσα να αφιερώσω ποτέ το χρόνο που θα ήθελα στη γυναίκα μου και στα παιδιά μου.

Έχετε πάντως δημιουργήσει πολλά πράγματα, έχουν όλα πολύ καλή πορεία και ταυτόχρονα έχετε λάβει και εξακολουθείτε να λαμβάνετε την ουσιαστική εκτίμηση των συμπολιτών σας.

Επειδή ακριβώς κοιτάζω τη δουλειά μου και τίποτα άλλο, που δε με αφορά. Είμαι πολύ προσεκτικός σ’αυτό. Σέβομαι και αυτούς που μας εμπιστεύονται και μας προτιμούν σε ό,τι έχουμε κάνει, σέβομαι και τους συνεργάτες και τον εαυτό μου.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας προτέρημα;

Βάζω ένα στόχο, και όποιες δυσκολίες και να αντιμετωπίσω, δεν το «βάζω κάτω» και, σχεδόν πάντα, τον υλοποιώ.

Το μεγαλύτερό σας ελάττωμα;

Δεν ξέρω, αν είναι ελάττωμα… ίσως κάποιες φορές να γίνεται… Συγχωρώ εύκολα τους ανθρώπους. Βοηθώ και συγχωρώ εύκολα με αποτέλεσμα να προσπαθούν να με εκμεταλλευτούν και να με κοροϊδέψουν. Και όταν το αντιληφθώ, δεν αντιδρώ άσχημα, πολλές φορές δεν ασχολούμαι καν. Σε γενικές γραμμές πάντως, μ’αρέσει η ειλικρίνεια, μ’αρέσει να βοηθώ τους ανθρώπους και το παίρνω πίσω αυτό.

Βοηθάτε τους εκτός δουλειάς, βοηθάτε και τους εντός…Οι εκτός μπορεί να είναι και αχάριστοι. Οι εντός;

Με βοηθούν και εκείνοι πολύ. Είναι αμφίδρομη η σχέση. Ευτυχώς, έχω σταθερούς συνεργάτες, όπως είναι ο Κωνσταντίνος Ντούφας στο «Σουηδικό» και το Colorado, ο Νίκος Οικονόμου στο Colorado, ο ανιψιός μου, ο Γιώργος Μπίνος, που δέχτηκε μια πολύ σημαντική πρόταση από μεγάλη εταιρεία στην Αθήνα και εργάζεται εκεί τους τελευταίους μήνες. Ήταν στη Ρόδο, όχι μόνο το δεξί μου χέρι, ήταν ένα στήριγμα δεν ένοιωθα μόνος. Από τους συγγενείς μου είναι κοντά μου η αδελφή μου, που επιμελείται κάποιες ώρες το πρωί το καφέ. Και εννοείται η γυναίκα μου η Λόττα, που χωρίς τη δική της κατανόηση, ηθική συμπαράσταση και ουσιαστική βοήθεια σε θέματα που αφορούν τη διακόσμηση και την αισθητική, θα ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα για μένα. Την ευχαριστώ για αυτά που μου έχει προσφέρει. Συγχρόνως από φέτος θα έχω μαζί μου και το μεγάλο μου γιο, το Νίκο.

Να κάνω την κοινότοπη ερώτηση περί μυστικού της επιτυχίας;

Ένα και μοναδικό: να κάνεις απλά τη δουλειά σου. Να προσέχεις τη δουλειά σου. Να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην τα ρίχνουμε κάθε φορά στους άλλους. Βέβαια, κάποιες φορές βλέπουμε κάποιες «κατηφόρες», αλλά τι να κάνουμε. Πρέπει να προχωρήσουμε.

Τι σας ενοχλεί στην κοινωνία μας;

Το νησί θα μπορούσε να είναι σε καλύτερη μοίρα. Κάποια άλλα μέρη προχωρούν με ταχείς ρυθμούς, εμείς πάμε σημειωτόν! Η Ρόδος είναι από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου, θα μπορούσε να είναι πιο εξελιγμένη σε πολλούς τομείς. Θα έπρεπε να υπάρχει μια προοπτική. Πάνε πολύ αργά τα πράγματα. Ξεκινήσαμε πολύ καλά στις αρχές του ΄70 και κάπου τα πράγματα άλλαξαν. Κάτι στην πορεία «κόλλησε».

Τι έφταιξε;

Ίσως επειδή πιστέψαμε ότι δε θα είχαμε ποτέ πρόβλημα. Λαθεμένοι χειρισμοί. Οι τουρίστες κάποτε έφευγαν και ξαναγύριζαν. Κάναμε φιλίες μαζί τους. Τώρα νοιαζόμαστε για το χρήμα. Έχουν αλλάξει οι ανάγκες, οι άνθρωποι χρειάζονται πιο πολλά χρήματα για να ζήσουν. Ωστόσο η διασκέδαση, δεν έχει ακριβύνει. Είναι από τα λίγα πράγματα που μένουν σταθερά. Και φροντίζω, από την πλευρά μου, να σέβομαι τους πελάτες μου. Χαμηλές τιμές και καθαρά ποτά.

Τι σας έχει διδάξει η ζωή;

Τα πάντα!

Γιατί αξίζει κάποιος να παλέψει στη ζωή του;

Πρώτα-πρώτα αξίζει να παλέψει για τα παιδιά του, πρέπει να παλέψει για να πετύχει τους στόχους του και τέλος πρέπει να είναι ανοιχτός σε καθετί για να μαθαίνει συνέχεια καινούρια πράγματα και να προσπαθεί να εξαλείφει τον εγωισμό του! Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ακούει το καθετί, να μην έχει τον εγωισμό ότι τα ξέρει όλα. Δεν τα ξέρουμε όλα και δε θα τα μάθουμε ποτέ! Δε θα προφτάσουμε να μάθουμε τα πάντα. Αυτό είναι σημαντικό τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους άλλους.

• Τι είπαν οι συνεργάτες του:

Νίκος Οικονόμου: «Είμαι συνεργάτης με τον κ. Ταχλιαμπούρη 15 χρόνια. Μέσα σ’αυτό το διάστημα μου έχει σταθεί σαν δεύτερος πατέρας. Μεγάλωσα μέσα στο «Colorado», το θεωρώ σπίτι μου και νοιώθω τυχερός, γιατί δίπλα στο Μιχάλη έμαθα πολλά πράγματα και έγινα καλύτερος ως άνθρωπος. Έχει το χάρισμα να δίνει απλόχερα, να βοηθά και να είναι πάντα εκεί, όταν τον χρειάζεσαι. Στη δουλειά είναι απόλυτος και επιζητά πάντα το καλύτερο. Ικανοποιείται πολύ δύσκολα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γινόμαστε όλοι καλύτεροι. Του εύχομαι να συνεχίσει έτσι και να μην αλλάξει ποτέ!»

Κωνσταντίνος Ντούφας: «Ο κ.Ταχλιαμπούρης είναι για μας τους συνεργάτες του λίγο απ’όλα: εργοδότης, φίλος, συμβουλάτορας, δάσκαλος και πάντα δίπλα μας σε δύσκολες προσωπικές στιγμές. Είναι τελειομανής και δίνει τεράστια σημασία στο να φύγει ο πελάτης από τις επιχειρήσεις του ευχαριστημένος. Θεωρώ ότι είναι από τους ελάχιστους επιχειρηματίες που έχουν όραμα για αυτά που προσφέρουν και δεν έχει ως αυτοσκοπό μόνο το κέρδος. Κλείνοντας, θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για όλα αυτά που προσφέρει σε όλους εμάς που δουλεύουμε μαζί του».

Αυτό είναι ένα πολύ μικρό πορτρέτο του Μιχάλη Ταχλιαμπούρη. Ενός ανθρώπου που επιλέγει να κρατά χαμηλά τους τόνους, ανεξάρτητα από τον «πήχη» που τοποθετεί πάντα ψηλά και από τα δημιουργήματά του που είναι ποιοτικά και διαφορετικά από των υπολοίπων. Είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνει στη ζωή του (τιμή του περιοδικού «Βλέμμα» και προσωπική).  Από τα πολλά που θα μπορούσα να πω για αυτόν, συνεργαζόμενη μαζί του από το 2005, είναι ότι είναι από τους ελάχιστους «καθαρούς» και ειλικρινείς ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή μου, τιμή για τους επιχειρηματίες που έχουμε συνηθίσει να έχουν συμπεριφορές και  χαρακτήρα διαφορετικό, χαρισμένο στο κέρδος και μόνο.-

Αρχείο: Ιούνιος 2008