Παλιότερα, έσπαγα το κεφάλι μου (τρόπος του λέγειν) προσπαθώντας να σκεφτώ ευχετήριες κάρτες για σταθερούς και περιστασιακούς πελάτες μου.

Ήθελαν ―και ήθελα― να είναι «ευρηματικές», «πρωτότυπες» και ελκυστικές.

Πολλές φορές είχα αντισταθεί στον πειρασμό να τους πω (των πελατών μου) να τυπώσουν σ’ ένα φύλλο χαρτί τις λέξεις «Καλή χρονιά» και το σήμα τους ή την υπογραφή τους από κάτω. Κάτι που θα ήταν ένας σίγουρος τρόπος για να ψάξω για άλλη δουλειά. Γραφίστας που λέει τέτοιες παπαριές, δεν μένει για πολύ καιρό στην πιάτσα.

Και τώρα όμως, που ο κυριότερος πελάτης μου είμαι εγώ, πάλι δυσκολεύομαι να βρω κάτι καλύτερο από το «Καλή χρονιά». Πλουμισμένο με τους ήρωες των (δύο εκδομένων) βιβλίων μου και με την επαγγελματική μου υπογραφή να ενισχύει το (τάχα μου) Copyright.

Όποτε εύχομαι «Καλή χρονιά», πάντα νιώθω το μαμούνι του αντιλόγου, της αμφισβήτησης και του αναστοχασμού να σαλεύει διαβρωτικά μέσα μου και να μου σιγοτρώει την ίδια μου την ευχή με τα πλήθος αναπάντητα ερωτήματα:
Καλή για ποιον; Καλή για τί; Και τι έχει κάνει αυτός ή αυτή, προς τον/την οποίο/οποία εύχεσαι, για να είναι «Καλή χρονιά» ο καινούργιος χρόνος; Καλή για τους ανθρώπους μόνο ή για όλους τους γήινους; Των σαρανταποδαρουσών μη εξαιρουμένων. Και αν θες να είναι καλή για τους ανθρώπους, σε ποιους ανθρώπους αναφέρεσαι; Τους «δικούς» μας ή τους «άλλους»; Θα συμπεριλάβω στην ευχή μου κι εκείνους που θέλουν «να με τελειώσουν», φοβούμενοι μην τους «τελειώσω» εγώ; Θα χωράνε και Χρυσαυγίτες στην ευχή μου; Θα χωράνε και βιαστές και δολοφόνοι και βασανιστές και έμποροι ανθρώπων και νταβατζήδες και αισχροκερδείς τοκογλύφοι και πολιτικοί απατεώνες;

Μήπως καλή για το Σύμπαν; Που ―έτσι κι αλλιώς― διατηρεί μια παγερή απόσταση και αδιαφορία από τον τρόπο μέτρησης του χρόνου που έχουν διαλέξει οι άνθρωποι για να μετράνε το «από πότε» τους έως το «μέχρι τότε» τους και ενδιάμεσα να βάζουν μια συνδετική παύλα που να χωράει έναν βραχύ ή μακρό βίο, με ποικίλα έργα ή αδράνεια, ημέρες και νύχτες γόνιμες ή άγονες, βλακείες, μικρότητες, μεγαλείο, λάμψεις ανθρωπιστικής ευφυίας και σκοτάδια αιματόβρεχτης μισαλλοδοξίας, αγάπη, έρωτες, μίση, πάθη, αδιαφορίες, αρρώστειες, επιτεύγματα, μικρότητες, αλληλεγγύη, εγωισμό, ασημαντότητες, ματαιοδοξίες και πολλά άλλα.

Και σ’ αυτά τα ερωτήματα, όπως και σε πολλά άλλα, δεν έχω απάντηση.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ σαν υπεράσπιση της ευχής μου είναι ότι πραγματικά εύχομαι να είναι «Καλή» η νέα χρονιά για όλον τον πλανήτη, για όλο το Σύμπαν.

Για όλους τους ανθρώπους και τους λοιπούς γήινους συγκατοίκους μας.
Κακούς, καλούς, κοντούς, ψηλούς, άσχημους, όμορφους, νέους, γέρους, πολίτες και οπλίτες, πολιτικούς και απολίτικους, έξυπνους και βλάκες… Όλους, όλες και όλα. Ζώα, φυτά, έντομα, μανιτάρια, μέλισσες και αράχνες, ελαφάκια και φίδια, αρνάκια και λύκους. Τα θηλυκά όλων των προηγουμένων συμπληρώστε τα εσείς μια και η γλώσσα μας έχει αυτό το χαρακτηριστικό να χωρίζει όλα τα κατηγορήματα σε φύλα.

Έχει και η υστεροβουλία ένα καλό μερίδιο στην ευχή μου επειδή σκέφτομαι ότι αν είναι πραγματικά καλός ο νέος χρόνος για όλον τον πλανήτη, αυτό θα σημαίνει ότι κάποια κακιασμένα και εχθρικά προς τους ομοίους τους ανθρωπάρια θα δυσκολευτούν να υλοποιήσουν όλες τις κακίες που απλώνονται σαν μουχλιασμένη μουσταλευριά στο ρηχό και ολιγοφρενές μυαλουδάκι τους.

Οπότε και στο δια ταύτα, αυτό εύχομαι.
Καλή χρονιά

Χωρίς θαυμαστικό, τελεία ή ερωτηματικό.

Τα θαυμαστικά, τα ερωτηματικά, τα αποσιωπητικά, τα κόμματα και τις τελείες τα βάζουν, από κοινού, η Ζωή και ο Χρόνος.

Και στις ευχές μας και στον δικό μας Χρόνο.

29 Δεκεμβρίου 2019

Εικόνες:

Η κάρτα που είχα στείλει στους πελάτες, συγγενείς και φίλους τον ―όχι και τόσο μακρινό― Δεκέμβριο του 1997.

Η ίδια κάρτα, προσαρμοσμένη για τον Δεκέμβριο του 2018, μαζί με τον Πιοζ Νάμε και τις πέντε γάτες.

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr