Κάμποσες μέρες πάνω-κάτω, χωρίς ανάσα σχεδόν, στην Κόνιτσα και τα Μαστοροχώρια της, την Άρτα και τα Γρεβενά ψάχνοντας πετρογέφυρα και τους επιγόνους των θρυλικών μαστόρων που τα σήκωσαν και τά’φτασαν στον ουρανό. “Όπου κι αν έχω πάει, όπου πηγαίνω, τις πέτρες κοιτώ. Με τη πέτρα μεγάλωσα, αυτή μ’ έζησε, την αγαπάω. Δεν άντεχα, όταν τις έχτιζα, ν’ ακούω να μου υποδεικνύουν ‘να φύγει μια μύτη εδώ, ένα δόντι παραπέρα· να γίνει λεία’. Μα πώς να πληγώσεις την πέτρα -απαντούσα. Δες πόσο όμορφη είναι. Δεν πάει το χέρι μου να το κάνω, δεν μπορώ…” -μου λέει ένας από τους παλιούς πελεκάνους (πελεκητές της πέτρας), γιος, εγγονός και δισέγγονος χτιστάδων από το Κεράσοβο, ψηλά στον Σμόλικα. Μεγάλη τύχη νά’χω ‘οδηγούς’ σ’ αυτή τη σειρά ντοκιμαντέρ τον σπουδαίο ερευνητή Σπύρο Μαντά και τον κορυφαίο πανεπιστημιακό δάσκαλο Βασίλη Νιτσιάκο. Μακάρι η προβολή τους -από τη νέα χρονιά- να στρέψει το βλέμμα υπηρεσιών και αρμοδίων στα ανεπανάληπτα αυτά μνημεία και να δώσει ερέθισμα για τη σωστή και συστηματική τους προστασία.