Σημείωση για τους νέους αναγνώστες μας: ο διεθνούς εμβέλειας γελοιογράφος Βαγγέλης Παυλίδης απεβίωσε στις 8.04.2018. Η θέση του στην iΠόρτα μας μένει ζωντανή.
Αρχείο: 6/3/2018
6 Μαρτίου 1994, μια μέρα σαν και σήμερα πριν 24 χρόνια, πέθαινε η Μελίνα Μερκούρη. Τι να πρωτογράψει κανείς και πώς να παρουσιάσει μια γυναίκα που ως ηθοποιός, ως πολιτικός, ως μαχόμενη Ελληνίδα έλαμψε μέσα κι έξω από την Ελλάδα και που συνέβαλε όσο λίγοι στο να στραφεί η παγκόσμια κοινή γνώμη ενάντια στην Χούντα.
Οι στίχοι του παρακάτω τραγουδιού είναι της ίδιας κι αναφέρονται στην απόφαση της χούντας να της αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια. Η μουσική είναι των Joe Dassin & Richelle Dassen:
Ιστορίες, φασαρίες, πού ‘σαστε, μωρέ παιδιά,
τί μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά,
ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
και μου φέραν τα μαντάτα, πως δεν είμαι πια Ρωμιά,
και μου φέραν τα μαντάτα, πως δεν είμαι πια Ρωμιά.
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
και ο μπαμπάς μου το `λεγε πως ήσουνα Ρωμιά.
…………………………………………………………………………….
Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά,
πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά,
θα σας πάρουν το κεφάλι, θα `ρθουν πίσω τα παιδιά,
θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά,
θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά.
Το σκίτσο, ένα από τα πολλά που της έκανα, είναι του Ιουνίου 1990 από ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, όταν η Μελίνα διεκδικούσε την Δημαρχία της Αθήνας, επικεφαλής του συνδυασμού ΣΥΝ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΑΝΑ.
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author.
Iporta.gr