«Μια Ντίβα γεννήθηκε»

Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 2ας Δεκεμβρίου του 1923 στην Νέα Υόρκη, ΗΠΑ , ήρθε στον κόσμο η μικρή Μαρία με ήλιο και Ωροσκόπο στο «ταξιδιάρικο» ζώδιο του Τοξότη. Με Σελήνη στο ζώδιο της Παρθένου στον 9ο Οίκο, αυτό που την χαρακτήριζε ως παιδί ήταν η επιφυλακτικότητά, η ευστροφία και η κριτικότητά της, αλλά και η μάλλον ενστικτώδης προσαρμοστικότητά της στις αλλαγές. Την ίδια κιόλας χρονιά είχε μόλις μεταναστεύσει με τους γονείς της από την Αθήνα στην Νέα Υόρκη. Το 1929 ο πατέρας της αλλάζει το οικογενειακό τους επώνυμο από Καλογερόπουλος σε Κάλλας. Με Ερμή και Αφροδίτη στον 1ο Οίκο, το σπίτι του Εγώ, η Μαρία δεν θα μπορούσε παρά να είναι γοητευτική σε συνδυασμό με κοφτερό μυαλό. O Ήλιος που έκανε αισθητή την παρουσία του στον ίδιο Οίκο υποδήλωνε την γέννηση μιας «πρωταγωνίστριας», ενός πλάσματος που του αρέσει να είναι στο επίκεντρο, απόλυτα εγωκεντρικό, αλλά όχι εγωιστικό. Από πολύ μικρή ηλικία ξεχώριζε σε ό,τι είχε να κάνει με την μουσική.

Στην Νέα Υόρκη ξεκινά να παίζει πιάνο και διακρίνεται σε αυτό στην ηλικία των 11 κιόλας χρόνων. Με τον «έντονο» πλανήτη Πλούτωνα στο οικογενειακό ζώδιο του Καρκίνου το μέλλον προμηνύονταν γεμάτο δραματικές αλλαγές, σχεδόν «μυστήριες» εξελίξεις στην προσωπική της ζωή. Η πατρίδα, η οικογένεια, οι σχέσεις, η ιδεολογία απέναντι στην κοινωνική ηθική έμενε να αλλάζουν συνεχώς. Το 1937 αφού παίρνουν οι γονείς της διαζύγιο, μετακομίζει με την μητέρα της στη Αθήνα. Εκεί γράφεται στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της. Το ταλέντο της αρχίζει να διαφαίνεται…

Η καριέρα της υπήρξε μοναδική, αλλά μέσα από πολλά προσωπικά σκαμπανεβάσματα και αλλαγές κατοικίας, κάτι που της άρεσε κατά βάθος, μιας και από χαρακτήρα την ευχαριστούσε να νιώθει «ελεύθερο πουλί»… ένας «διπλός» Τοξότης δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι κάτι άλλο παρά ανοιχτός προς όλες της κατευθύνσεις. Με τα στοιχεία της φωτιάς να υπερτερούν των υπολοίπων, όσο μεγάλωνε, τόσο πιο πολύ έβγαινε η «Ντίβα» από μέσα της. Το τετράγωνο του Ήλιου με τον Ουρανό θα της έδινε τον χαρακτηρισμό του κακομαθημένου κοριτσιού. Το τετράγωνο του Ερμή με τον Ουρανό την έκανε ανυπόμονη και έναν πολύ κακό ακροατή, χωρίς ίχνος υπομονής. Αγύριστο κεφάλι στις επιλογές της και πολύ σίγουρη για τον εαυτό της ερχόταν σε σύγκρουση με τους διευθυντές της εκάστοτε Όπερας. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1951 τραγουδά στην Μετροπολιτική Όπερα της Νἐας Υόρκης την «Νόρμα» του Μπελλίνι, μια ερμηνεία που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μείνει αξέχαστη, αξεπέραστη, αιώνια.

Ο Κρόνος την ώρα της γέννησής της βρισκόταν στο ζώδιο του Ζυγού, στον 10ο Οίκο, το σπίτι που ασχολείται με την Δημοσιότητα και την θέση στην κοινωνία. Μάθημα ζωής θα ήταν το παιχνίδι με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τον Τύπο της εποχής, τα δημοσιεύματα, τις φήμες. Η μεγάλη πια «φτασμένη» τραγουδίστρια της Όπερας θα έπρεπε να μάθει να χειρίζεται την φήμη της σωστά.

Σε μια από τις «θρυλικές» δεξιώσεις της πιο διάσημης κοσμικογράφου της εποχής, Έλσα Μάξγουελ, η Μαρία γνωρίζεται με τον Αριστοτέλη (Ωνάση). Έτσι, ξεκινά ένας από τους πιο πολυσυζητημένους έρωτες της ιστορίας. Φωτογραφίες, άρθρα, παπαράτσι να τους ακολουθούν ανελέητα, μια δύσκολη σχέση, ενώ παράλληλα η Μαρία δεν είχε διαλύσει οριστικά τον γάμο της με τον Ιταλό βιομήχανο «μάνατζέρ» και μέντορά της Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι. Το 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και χρήζεται επισήμως Ελληνίδα. Έτσι ο γάμος της με τον Μενγκίνι διαλύεται τυπικά και την καθιστά «ελεύθερη» να χαρεί τον έρωτά της με τον αγαπημένο της Έλληνα κροίσο. Με την Αφροδίτη στο ζώδιο του Αιγόκερου έπαιζε ρόλο η κοινωνική καταξίωση και θέση του άντρα που θα την συνόδευε και στην σκηνή, μα και στην ζωή.

Η Μαρία ελπίζει πως ο καλός της θα την παντρευτεί. Μάλιστα οι φήμες για μια «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη οργιάζουν και μετά από χρόνια αποκαλύπτεται πως ήταν αληθινές. Στο ντοκυμαντέρ με τίτλο «Απόλυτη Κάλλας» του Φιλίπ Κολί, αποκαλύπτεται πως στις 30 Μαρτίου του 1960 η Μαρία γέννησε ένα νεκρό αγοράκι, το οποίο με απόλυτη μυστικότητα θάφτηκε στο νεκροταφείο Μπρεσό του Μιλάνου. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης παντρεύεται το 1968 τελικά την χήρα του Αμερικανού Προέδρου Τζόν Κέννεντυ, Τζάκι. Η Μαρία πέφτει σε κατάθλιψη. Ο πλανήτης Ουρανός στο ευαίσθητο ζώδιο των Ιχθύων της παραθέτει τον προβληματισμό των εξαρτήσεων και της διαφυγής από την πραγματικότητα μἐσα από προσωπική «κάθαρση» με χρήση ουσιών. Το 1970 επιχειρεί να βάλει τέλος στην ζωή της με την βοήθεια βαρβιτουρικών. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1973 τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων όπου το κοινό την κάλεσε στην σκηνή 10 φορές. Το αστέρι της έλαμψε για τελευταία φορά στο Σαππόρο της Ιαπωνίας το 1974.

Ο Πλούτωνας δεν θα της έκανε την χάρη να αποχαιρετίσει την ζωή ανώδυνα. Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977 στο Παρίσι η μοναδική casta diva στην Ιστορία της Όπερας Μαρία Κάλλας απεβίωσε. Σύμφωνα με την επίσημη ιατρική έκθεση ο θάνατός της προήλθε από καρδιακή ανακοπή. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε το ρεπορτάζ της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης (εκπομπή «ελληνικά επίκαιρα») καθώς εκπληρώνονταν η τελική της επιθυμία, να σκορπιστεί η τέφρα της στο Αιγαίο την άνοιξη του 1979. Ήμουν μικρό κοριτσάκι τότε, αλλά η εικόνα έχει αποτυπωθεί βαθιά στην ψυχή μου, ίσως γιατί το μουσικό απόσπασμα από την «Νόρμα» του Μπελλίνι που ηχούσε στο πίσω μέρος της αφήγησης δημιουργούσε ένα δέος, μια συγκίνηση για μια φωνή που όμοιά της δεν θα υπάρξει ξανά…

Με τον σύζυγό της Ιταλό Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι

 

Ο έρωτας με τον Αριστοτέλη Ωνάση για πολλούς υπήρξε καταστροφικός για την Μαρία.

Ως “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Πιέρ Πάολο Παζολίνι το 1969.