Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Ξύπνησες πάλι με νεύρα. Δεν άκουσες το κινητό. Δεύτερη φορά  σε μιά βδομάδα. Καινούργιο κινητό γαμώτο.  Ένα σωρό λεφτά για να μην μπορείς να ρυθμίσεις το ξυπνητήρι.  Να θυμηθείς να πάρεις τηλέφωνο στο κατάστημα  να τους το πεις.  Μήπως είχες κλείσει τον ήχο; ( Για τσέκαρε το)  Χμ.  Άκυρο το τηλεφώνημα. Πάλι έκλεισες  τον ήχο χωρίς να το καταλάβεις.  Να πιείς τουλάχιστον έναν  καφέ. (Μπα, δεν προλαβαίνεις ούτε αυτό.)  Πίνεις τον ίδιο καφέ εδώ και χρόνια.  Μέτριο, με μιά γουλιά γάλα. Μια γουλιά ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Λες και υπάρχει λιγότερο από μιά γουλιά, αλλά λέμε τώρα. Υπάρχει βέβαια και η μισή γουλιά, αλλά πόσο εκνευριστικό να το ξέρουν και στο μαγαζάκι της γωνίας που συνηθίζεις να παίρνεις τον καφέ σου στο χέρι όταν δεν προλαβάινεις να τον φτιάξεις μόνος σου σπίτι.   Όπως σήμερα.  Στο σπίτι σου έχεις την ησυχία σου.  Και δεν κοστίζει και τίποτα.  (κοστίζει, αλλά αυτό είναι άλλο. Στα γενικά έξοδα. )

Μέτριος με μιά γουλιά γάλα-ευτυχώς το πέτυχαν αυτή την φορά- ένα κρουασάν σοκολάτα, ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης (όχι τραγανό), ένα νεράκι δώρο, τσιγάρα (ξέρεις πως πρέπει να το κόψεις, το ξέρεις καλά), μάσκα, υγρά μαντηλάκια.  Στο ένα χέρι ο χαρτοφύλακας, στο άλλο όλα τα παραπάνω. Στο αυτοκίνητο το ραδιόφωνο ασχολείται με τις πρώτες ειδήσεις, Φωτιές,  Αφγανιστάν, γυναικοκτονίες, ο ιός, το εμβόλιο, ένας τραγουδιστής  με κορονοϊό στην εντατική, ανεμβολίαστος (δεν τον ξέρεις).

Μυρίζει ακόμα φωτιά. Από πάνω σου περνάει ένα ελικόπτερο. Πάλι τα ίδια. Κάθε χρόνο τα ίδια μέχρι να τελειώσουν τα δάση). Και κίνηση.  Σημειωτόν πάνε όλοι και συ μαζί. Μα, πού πάνε όλοι τέτοια ώρα; (Χαζή ερώτηση, το ξέρεις). Στις δουλειές τους φυσικά.

Ο κόσμος μπορεί να μοιάζει σαν να καταρρέει ( ο πλανήτης αργοπεθαίνει στα χέρια σου, αλλά εσύ  πάντα θα γκρινιάζεις για την κίνηση σε ώρες αιχμής) αλλά  οι λογαριασμοί  θα τρέχουν, τα έξοδα θα πολλαπλασιάζονται.  Το σπίτι θα θέλει βάψιμο (ναι, πάλι, πριν 8 χρόνια το έβαψες μέσα…μη μου λες εμένα βλακείες). Το καζανάκι θα συνεχίζει να τρέχει παρά τα ερασιτεχνικά σου μαστορέματα. (Πάρτο απόφαση, δεν το΄χεις.)

Κι άλλο ελικόπτερο. Κάπου κοντά θα είναι η φωτιά.  Κλείνεις το παράθυρο και ανοίγεις τον κλιματισμό. Αλλάζεις σταθμό στο ραδιόφωνο. Αθλητικά…μπα, μουσική καλύτερα.  Η κίνηση δείχνει τα δόντια της, παρ΄όλα αυτά φτάνεις στην ώρα σου. Τώρα πρέπει να βρεις να παρκάρεις. Αυτά είναι τα δύσκολα. τουλάχιστον τόσο καιρό που δούλευες από το σπίτι δεν είχες αυτό το καθημερινό μαρτύριο.  (Αλλά δεν αντεχόταν το σπίτι άλλο.  Κόντεψες να χάσεις τον εαυτό σου.  Να γυρνάς όλη μέρα με τα σορτς και τις σαγιονάρες. Δε λέω, για διακοπές καλά είναι, αλλά στην δουλειά… Πάντως είχε και την πλάκα του, όσο κράτησε,  μην ξεγελιέσαι, ακόμα κρατάει).Κόντεψε να γίνει συνήθεια. (Γιατί δεν λες πως έγινε; Φοβάσαι;)

Επιτέλους, θέση πάρκινγκ!  Όσο βαδίζεις προς το ασανσέρ κοιτάζεις τα πόδια σου να βεβαιωθείς πως δεν ξεχάστηκες και δεν έφυγες με τις σαγιονάρες. (Χασκογελάς, παραδέξου το)  Στέκεσαι μπροστά στην πόρτα του ασανσέρ. (μην πάρεις το ασανσέρ). Δεν παίρνεις το ασανσέρ, φοβάσαι ακόμα. Εξάλλου είναι μόνο δύο όροφοι. Στο γραφείο λίγοι συνάδελφοι . με μάσκες όλοι. Καλημερίζεστε με τα μάτια κυρίως. Οι φωνές πίσω από αυτά τα χάρτινα βασανιστήρια δύσκολα ξεχωρίζουν.  Δουλεύεις , κατεβάζεις κλεφτά την μάσκα όταν δεν σε βλέπουν. Βαθιές ανάσες. Έξω για τσιγάρο. Κακιά συνήθεια αλλά δεν κόβεται η άτιμη. (κόβεται αλά δεν θέλεις να μπεις στην διαδικασία)Μέσα, μάσκα, δουλειά, τέλος βάρδιας. Αυτοκίνητο, πάλι κίνηση. Ευτυχως δεν χρειαζεται να φοράς μάσκα. Εφτασες σπίτι. (επιτέλους τελείωσε η μισή μέρα σου, αναστέναξες  ή μου φάνηκε;)

Μπαίνεις σπίτι. Πας κατευθείαν για ένα γρήγορο ντους. Να ξεπλύνεις  την πόλη από πάνω σου. Φαγητό. Το αγαπημένο σου. ( τί τέλειο το ζεστό φαγητό μετά από μιά δύσκολη μέρα) μακαρόνια με κιμά. Ευτυχώς υπάρχει και τυράκι τριμμένο. Αλλιώς δεν μπορείς να τα φας.  Μπόλικο τυράκι. Η τηλεόραση παίζει  στην κουζίνα τα ίδια που άκουσες το πρωί στο ραδιόφωνο. Λίγο πιό τραγικά λόγω της εικόνας. Αναζωπυρώσεις , οι πρωινές φωτιές κατακαίουν την χώρα. Καταστροφή.  Έκρηξη στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Με νεκρούς. Ο ιός ασταμάτητος. (ευτυχώς έχεις εμβολιαστεί. Ευτυχώς. Αν και ακόμα φοβάσαι. Ακόμα και εμβολιασμένος τρέμεις  για την ζωή σου). Ανοίγεις ακόμα μια μπύρα. Ωραίο πράγμα η κρύα μπύρα μιά ζεστή καλοκαιρινή μέρα με το αγαπημένο σου φαγητό.  Κανονικά δεν θα έπρεπε να βλέπεις τηλεόραση την ώρα του φαγητού. (ναι, αλλά βλέπεις) Καημένοι αυτοί οι Αφγανοί.  Τί τραβάνε… Γλουγκλάρεις την ιστορία του Αφγανιστάν την ώρα που καπνίζεις ένα ακόμα τσιγάρο μετά το φαγητό.  Έκτακτο δελτίο…πάνω από 100 οι νεκροί στο αεροδρόμιο. Έκτακτο δελτίο πάνω από 150. Ακολουθεί βίντεο με διαμελισμένα σώματα. Η δημοσιογράφος λέει να απομακρύνουμε τα παιδιά από τους δέκτες γιατί ακολουθούν πολύ σκληρές σκηνές βίας. Δεν κόβουν όμως τον ήχο . Στα αυτιά σου αντηχούν αλλόθρησκα ουρλιαχτά πόνου και απόγνωσης. Και δεν είσαι παιδί . Εδω και πολύ καιρό δεν είσαι παιδί. Μπορείς άφοβα να δεις αυτό που δεν έπρεπε καν να συμβαίνει.

Βάζεις το κινητό σου να φορτιστεί.  «Πώς την τρώνε έτσι την μπαταρία αυτά τα άτιμα;». Κλείνεις την τηλεόραση και βάζεις μουσική να αποφορτιστείς.  Τα τελευταία ελικόπτερα επιστρέφουν στις βάσεις τους. Σαν σκηνή από ταινία του Βιετνάμ ο ουρανός  πάνω από το σπίτι σου. Ξαπλώνεις και κοιμάσαι μισή, μία ώρα. Σε ξυπνάει το κουδούνι. «Λάθος, χτυπήστε στο δίπλα  σπίτι».  Ο ντελιβεράς (τί άσχημη λέξη) ζητάει συγνώμη και σε ρωτάει μια πληροφορία σχετικά  το διπλανό σπίτι,  το νούμερο, τον πελάτη του. Δεν τον ξέρεις. (Μα πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις τον άνθρωπο που μένει δίπλα σου τόσα χρόνια!).

Η  ώρα πέρασε, μιά τηλεόραση παίζει στο σπίτι, στο σαλόνι αυτή την φορά, οι ειδήσεις δεν έχουν σταματήσει τα έκτακτα. Αναρωτιέσαι αν κάτι πάει σωστά σ’ αυτόν τον κόσμο την στιγμή  που βγάζεις με προσοχή τα κουκούτσια από μιά φέτα καρπουζιού που θα φας για βραδινό. Με λίγη φετούλα πάντα. Φοβερό καρπούζι. Πολύ νόστιμο.  Καλή επιλογή.

Η νύχτα έφερε ένα τεράστιο φεγγάρι κι αυτό έφερε μαζί του εγκλήματα πάθους και ερωτευμένους με την μουσική στην διαπασών μέσα από τα αυτοκίνητά τους. Έφερε εκνευρισμό. Κάτι με τις παλίροιες . Τα μεγαλύτερα εγκλήματα πάθους γίνονται τον Αύγουστο. (Δεν θυμάσαι πού το διάβασες αυτό, μην κάνεις τον έξυπνο)  Ο  Ουμπέρτο ΄Εκο κάνει λάθος όταν λέει πως δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο. (κι αυτό κάπου το διάβασες και το πετάς από καιρού εις καιρόν. Σε κάνει  και δείχνεις πολύ σοφιστικέ και μυστήριος. Μην μου πείς κάτι άλλο γιατί σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα)  Σκέφτεσαι  τις δουλειές που έχεις να κάνεις αύριο. Δύσκολη μέρα ξημερώνει. (κάθε βράδυ τα ίδια λες) 

Να πας να κουρευτείς το Σάββατο.  Να πας ένα σινεμά λίγο πριν κλείσουν τα καλοκαιρινά. Εχεις να πας από πρόπερσι που ξεκίνησε η πανδημία (Δεν θα πας  τελικά αλλά θα το ήθελες). Το σημειώνεις  στο σημειωματάριο του κινητού σου. Πολύ βολικό αυτό.  Με υπενθύμιση πουλάκια που κελαιδάνε, (αλλά καλού κακού γράφτο και στο ημερολόγιο στο συρτάρι ) Τελευταίες ειδήσεις  στις ατελείωτες εκνευριστικές αλλά εθιστικές διαφημίσεις  μιάς ταινίας, λίγο  που παίζει στο σιγανό στην τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας αυτή την φορά. Μιά Γαλλική ταινία, λίγο βαριά αλλά έχει κερδίσει το φεστιβάλ των Καννών, κάποτε.  (Στην πραγματικότητα βαριόσουν να την δεις. Μη μου λες ψέματα)

Λίγο πριν παραδοθείς στον Μορφέα ακούς τις ειδήσεις σε τίτλους σαν μουσκικό χαλί χωρίς καμία μουσικότητα.  . (Σa  να ήρθε το τέλος σ΄αυτόν τον κόσμο. Δεν θέλεις να το πιστέψεις πως θα το ζούσες live. Πίστευες πως δεν θα σε απασχολούσε .Τουλάχιστον για τα επόμενα 50- 60 χρόνια. Ποιός ζει ποιός πεθαίνει… Τώρα ξέρω πως  αναρωτιέσαι για πολλά πράγματα. Πώς είναι άραγε  να είσαι πυρόπληκτος; Να έχεις χάσει τα πάντα σε 20 λεπτά. Στο τίποτα από την μία στιγμή στην άλλη. Να σου παίρνουν συνέντευξη και πίσω σου να καπνίζουν οι κόποι μιάς ζωής.  Καβουρνιασμένα κουφάρια τους εξοχικού που μεγάλωσες εσύ και τα παιδιά σου.

Πώς να είναι, άραγε, να είσαι  Αφγανός στη Καμπούλ; Να τρέχεις πανικόβλητος και να γραπώνεσαι από τις ρόδες ενός αεροπλάνου που απογειώνεται  ελπίζοντας  πως …Τί;; Ή ακόμα χειρότερα να είσαι γυναίκα. Μιά όμορφη Αφγανή , με τα εβένινα μαλλιά της και τα μάτια της   «δυό κάρβουνα στο μέλι  βουτηγμένα», που λέει κι ένα τραγούδι του Γερμανού.  Σκεπασμένη από την κορφή έως τα νύχια με αυτό το γαλαζωπό πανί που σε μετατρέπει από την μιά μέρα στην άλλη  σε ένα κινούμενο στόχο ανάμεσα σε χιλιάδες ολόιδιους κινούμενους στόχους, σε μιά πλατεία, στο δρόμο , στην αγορά, στην αυλή του σπιτιού σου.

Πώς είναι άραγε να είσαι  στην εντατική επειδή δεν πολυπίστευες σ΄ αυτόν τον καταραμένο ιό. Να μην μπορείς να πάρεις ανάσα και  να είσαι μόνος. Εντελώς μόνος σε ένα κρύο δωμάτιο νοσοκομείου. Να είσαι μιά κοπέλα που έμαθε να φοβάται, που έμαθε να μην αντιδρά και ανύποπτη να περιμένει ένα μαχαίρι , μιά σφαίρα, ένα μαξιλάρι, δύο χέρια που θα έπρεπε να την χαϊδεύουν αλλά τώρα έχουν τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό της και της κλέβουν την τελαυτάι της ανάσα.¨ όλοι αυτόί άνθρωποι με ζωές ήταν. Κανονικές ζωές όπως η δική σου και του γείτονα που δεν ξέρεςι ούτε το όνομά του. )

Επιτέλους τα μάτια σου κλείνουν. ( Κοιμήσου, ναι κοιμήσου και προσπάθησε να ξεχάσεις . Σε αισθάνομαι  που ανησυχείς,  σε βλέπω που  κλαίς κρυφά όταν ακούς ένα συγκεκριμένο τραγούδι,  όταν δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Μην κρύβεσαι από μένα.  Εγώ ξέρω την κάθε σου σκέψη. Την κάθε κρυφή σου επιθυμία.  Κρύβεσαι πίσω από τις συνήθειες σου. Συνήθειες καθημερινές κι ασήμαντες.  ‘Εφτιαξες την ζωή σου μ΄αυτόν τον τρόπο.‘Εμαθες να ζεις έτσι. Οι συνήθειές σου έγιναν η ζωή σου η ίδια. Αλλά εγώ ξέρω κι άδικα προσπαθείς να κρυφτείς. Μπορεί από τους άλλους να μπορείς, αλλά από εμένα όχι.)

Νυστάζεις πραγματικά. Η τηλεόραση στον  χρονοδιακόπτη θα σβήσει σε 8 λεπτά. Είναι αρκετά για να αποκοιμηθείς με την ίδια σκέψη. Αν έβαλες το κινητό να φορτιστεί. Δεν θα αντέξεις να έχεις τα ίδια το επόμενο πρωί. ( Κι όλα αυτά που σε αποκοίμησαν τώρα ετοιμάζονται να σου επιτεθούν στον ύπνο σου. Η καρδιά σου μπορεί και να μην το αντέξει απόψε. )

Είναι κι αυτό το φεγγάρι που κάνει την νύχτα μέρα. Κοιμάσαι με ανοιχτό παράθυρο σε πείσμα των καιρών . Των επικίνδυνων καιρών.   Αλλά δεν φοβάσαι. (Φοβάσαι  και το ξέρεις)

Είσαι δυνατός και λογικός άνθρωπος. Τα έχεις όλα σε μιά σειρά.Η ζωή σου είναι μιά τακτοποιημένη ακολουθία  από καθημερινές συνήθειες . Χωρίς αυτές δεν μπορείς να λειτουργήσεις.

(Γιατί λες ψέματα στον εαυτό σου; Φοβάσαι φοβάσαι τα πάντα. Συχνά φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.  Οι συνήθειες είναι απλά το καμουφλάζ σου. Κρύβεσαι πίσω απ΄αυτές. Το ξέρεις και το ξέρω  και μην προσπαθείς να κρυφτείς από μένα. Δεν ωφελεί.

Μην ξεχνάς άλλωστε  πως εγώ είμαι ο …εαυτός σου. Καληνύχτα). 

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00

Pane di capo στις Πηγές Καλλιθέας