“ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι on line, με μειλ ή τηλεφωνικά

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν Βουλευτής Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Πολιτικής Κίνησης «ΠΟΤΑΜΙ». 

Ο παγωτατζής με τα χωνάκια στη Μυτιλήνη, είναι η ωραιότερη παιδική ανάμνηση του Μίκη. Ήταν τότε 3 ετών. Από 12 χρονών θεωρούσε ότι ξεχείλιζε από ταλέντο. Και ο αγαπημένος του στίχος ήταν αυτός που έγραψε ο αδελφός του ο Γιάννης: «Γιατί ήμουν πάντα μόνος και θα ΄μαι πάντα μόνος». Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποκαλύπτει όλα τα σημαντικά που έχει συγκρατήσει από τις συναντήσεις του και τις συνεντεύξεις του με τον Μίκη Θεοδωράκη. Σ’ αυτό το podcast ακούμε τον Μίκη να μιλά για την μοναξιά και τον θάνατο και να αρνείται τις δοξασίες περί κόλασης και παράδεισου. Και να δείχνει ως υπαίτιο για τον δρόμο που πήρε η ζωή του, τον Θεοδωρομανώλη. Έναν λεβέντη λυράρη που σκότωσε τον Τούρκο Αγά Βέργερη στην Κρήτη το 1818. Μαζί σε αυτό το podcast μουσικές «μυρωδιές» επιλεγμένες από την Έλενα Δημητράκη.

«Είμεθα χώμα και πάμε στο χώμα» μου είχε πει. Και αυτόν τον τίτλο επέλεξα για το #podcast που θα βρείτε στο @pod.gr
«Ο παράδεισος και η κόλαση των ανθρώπων είναι όσο ζούμε, μετά δεν υπάρχει απολύτως τίποτα», έλεγε. Και τότε γιατί όλα αυτά; «Για την καμπύλη» μου απαντούσε. Για την καμπύλη που συνδέει την γέννηση με τον θάνατο. «Τον ήλιο, τα χρώματα, τα αρώματα, τον έρωτα, όλα αυτά, είναι πανέμορφα. Να τα χαρείς, αλλά να ξέρεις ότι έφυγες από εκεί, θα πας εκεί. Από το τίποτα ήρθες, στο τίποτα θα πας».
Σε χαιρετούμε Μίκη μας. Θα σε συναντούμε πια στις ομορφιές της Κρήτης μας. Γιατί όπως σου άρεσε να λες «η γεύση των προγόνων μας υπάρχει στο κρητικό λάδι και στα πορτοκάλια της Κρήτης».

Ήμουν 24 χρονών το ‘87 όταν μπήκα για πρώτη φορά στο σπίτι του. Ρεπόρτερ ήμουνα, του δρόμου δηλαδή, όταν με φώναξε ο διευθυντής της εφημερίδας και μου είπε «θα πας να πάρεις μια μεγάλη συνέντευξη του Μίκη». Τα πόδια μου κόπηκαν, αλλά πήγα. Ήταν πιο ψηλός από τις φωτογραφίες και είχε μια παλάμη ζεστή αλλά όχι υγρή. Παραξενεύτηκε που του στείλανε έναν πιτσιρικά και με ρώτησε για το επώνυμο μου. Και εγώ για να τον εντυπωσιάσω, πρόταξα τον προ – προπάππο μου. Τον Θεοδωρομανώλη, τον λυράρη που σκότωσε τον γενίτσαρο Βέργερη το 1818. Ο Μίκης ήθελε να τα μάθει όλα για τον Χανιώτη ήρωα. Του πήγα το ριζίτικο που έχει γραφτεί για το κατόρθωμα αλλά και τον βίαιο θάνατο του Θεοδωρομανώλη. Μέχρι και το κάδρο – οικογενειακό κειμήλιο – με την δαγκεροτυπία του ήρωα του πήγα. Τα άφησα στα χέρια της Ρένας στην οδό Επιφανούς, κι έφυγα. Πολλά χρόνια μετά, το 2000, σε μια τηλεοπτική μας συνέντευξη (στο Μέγκα) μου είπε:

«Η αφορμή αυτής της συνάντησης είναι ότι έχουμε κοινή ρίζα. Τον Θεοδωρομανώλη. Δεν κάνουμε τώρα αρχαιοπληξία, προγονοπληξία… Αλλά έχει μεγάλη σημασία για εμένα που είμαι μουσικός ότι τελικά την μουσική μου ρίζα την πήρα από τον Θεοδωρομανώλη που ήταν ένας πολύ μεγάλος λυράρης».

Αντάρτης, σαν και εσάς, παρεμβαίνω.

«Αντάρτης»!

Ένας αυθάδης Θοδωρής που αποφασίζει να σκοτώσει τον Αγά.

«Ναι, ο Θεοδωρομανώλης που ήταν μεγάλος λυράρης προσεβλήθη διότι είχε μια απρεπή στάση απέναντι στις Χριστιανές ο Αγάς και τον σκότωσε».

Συχνά από τότε ο Μίκης έλεγε ότι για αυτά που τράβηξε στη ζωή του θεωρεί υπαίτιο τον Θεοδωρομανώλη.

«Η φωνή του πατριωτισμού και η φωνή της μουσικής, ήταν οι φωνές μέσα μου που καθόρισαν όλη μου την ζωή», έλεγε.

Η φωτογραφία είναι του Γιώργου Νικολαΐδη. Στην βεράντα του Μίκη το 1987, στην πρώτη μας συνάντηση.

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00