Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.gr. ΕΔΩδιαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5

όλα τα άρθρα του Νότη Μαυρουδή ΕΔΩ

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Εκεί, στη μακρινή, ενδιαφέρουσα, αντιφατική και μυστηριώδη Ινδία, η μάστιγα της πανδημίας και τα φοβερά αποτελέσματά της, είναι από τις τραγικότερες παγκόσμιες ειδήσεις, αφού άνθρωποι και μυρμήγκια ανταγωνίζονται για το ποιος είναι θνητότερος… Η κατάσταση είναι απερίγραπτη και δεν θέλω κι εγώ να περιγράψω το πρόσωπο της τραγωδίας ενός λαού, ο οποίος, στο μεγαλύτερο ποσοστό του, βιώνει ακόμα τον Μεσαίωνα πολιορκούμενος από την ταχύτατη εξάπλωση του Covid 19. Σε μια χώρα που μετράει 1.393.409.000 κατοίκους, με βάση τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2021, με καταγραμμένους μόνο στις (6/5/21) 3.980 θανάτους και 412.622 κρούσματα, με άθροισμα ως τώρα τους 208.330 νεκρούς και καθημερινά ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό· όμως, στην πραγματικότητα, τα διεθνή πρακτορεία υποστηρίζουν πως οι αρχές «κρύβουν» τον πραγματικό αριθμό νεκρών, μέσα σε ένα πλήθος ανθρώπων το οποίο είναι αδύνατο να καταμετρηθεί και να ελεγχθεί… Στις μέρες μας, μια φιάλη οξυγόνου που θα κρατήσει ενδεχομένως στη ζωή μια οικογένεια, αξίζει όσο το… άλογο τού Ριχάρδου του ΄Γ, όπου ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ αποδίδει στον Βασιλιά της Αγγλίας, λίγο πριν πέσει νεκρός στη μάχη του Μπόσγουορθ (1485), την κλασική φράση: «Το Βασίλειό μου για ένα άλογο».

Έτσι είναι· η ζωή τα φέρνει όπως εκείνη θέλει και πολλές φορές τα χρήσιμα τα αχρηστεύει, ενώ τα άχρηστα τα μεταμορφώνει σε διαμάντια… Μια φιάλη οξυγόνου παίρνει την αξία ολόκληρης περιουσίας, όπως κάποτε έναν τενεκέ λάδι τον αντάλλασσαν με ένα οικόπεδο. Μαυραγοριτισμός και σπέκουλα από αδίστακτους επιτήδειους, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τις ειδικές συνθήκες για να αποκομίσουν περιουσίες.

Τα μέτρα και τα σταθμά, σε κάθε περίοδο αλλάζουν και η τυφλή απληστία μαζί με το… άοσμο χρήμα, οδηγούν χέρια, τσέπες και πρόσωπα να φέρονται αδίσταχτα κι αδιάφορα μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Παντού τα «ανταλλάγματα» ποικίλουν.

Στην Αφρική είναι γνωστά τα καθρεφτάκια και οι χάντρες που αντάλλασσαν οι «πολιτισμένοι» με τους ιθαγενείς. Στην πρώην Σοβιετική Ένωση έκαναν θραύση τα τζιν παντελόνια, οι νάιλον γυναικείες κάλτσες, οι μπότες και οτιδήποτε άλλο της διαφημισμένης δυτικής γοητείας…
Όλα μετατρέπονται σε μέτρα και σταθμά από εποχή σε εποχή. Χολυγουντιανά κειμήλια, υπογραφές διασήμων, οι φανέλες του Μέσι και του Ρονάλντο, το καπελάκι του Αντετοκούνμπο, το μαντήλι της Μαντόνα, οι γόβες τής Λαίδη Γκάγκα και άλλα αμέτρητα από το χώρο τής showbiz. Με τι είναι ανταλλάξιμα; Θα το γνωρίζουν ασφαλώς όσοι ασχολούνται με τον κλάδο, ώστε να διαχειριστούν καταλλήλως τις ανταλλαγές.

Και για να το σοβαρέψουμε:
-Στη Σερβία, σήμερα, όσοι πολίτες εμβολιαστούν μέχρι τις 31 Μαΐου θα λάβουν από το κράτος 3.000 δηνάρια (25 ευρώ), ενώ-λέει- υπάρχει και γνωστή ταβέρνα που προσφέρει δωρεάν φαγητό σε όποιον εμβολιάζεται.
-Στις ΗΠΑ, τα κίνητρα ποικίλουν· κάποιες πολιτείες προσφέρουν μπύρα, στη Νέα Υόρκη δωρεάν εισιτήρια για μπέιζμπολ.
-Στο Μέριλαντ, ο κυβερνήτης ανακοίνωσε ότι οι υπάλληλοι της Πολιτείας θα λάβουν 100 δολάρια εάν εμβολιαστούν.
Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Κι εδώ, στη χώρα μας, οι ηλικιωμένοι και οι αστοιχείωτοι αρνητές των εμβολιασμών δεν συναινούν, αγνοώντας τα παραδείγματα της Ινδίας, Βραζιλίας, Ιταλίας κλπ.
Πώς να φτάσεις στην ενημέρωση, ανάλυση και την κατανόηση της λογικής και όχι φοβικής εξήγησης, του εμβολιασμού; Αυτά τα προαναφερόμενα παραδείγματα «λαδώματος» των πολιτών από το κράτος, προκειμένου να φτάσουν στον εμβολιασμό, που εμείς, οι εμβολιαζόμενοι, θεωρούμε αυτονόητη πράξη, είναι μια απογοητευτική εξέλιξη την οποία δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ!
Εάν η χώρα μου καταλήξει κι αυτή να αναγκαστεί να παραχωρήσει, παρόμοια κίνητρα στους σκεπτικιστές ή αντιεμβολιαστές, θα πρέπει να μας κάνει να αλλάξουμε χώρα ή ακόμα και πλανήτη…

Πάντα τα υλικά αγαθά θα ασκούν γοητεία και θα ανταλλάσσονται με το πέρασμα των καιρών. Σε κάθε εποχή, σε χώρες, σε οικονομίες, σε πολιτικές αλλαγές, σε διαφορετικούς πολιτισμούς, όλα θα έχουν διαφορετική αξία και ανταλλαγή. Σε περιόδους αντιθέσεων και ακραίων αντιφάσεων, κάπου στον πλανήτη,  μια φρατζόλα ψωμί θρέφει ένα παιδί, ενώ αλλού την πετάνε στις γάτες και στα περιστέρια. Το νερό, αυτό το ζωογόνο στοιχείο, αλλού είναι δυσεύρετο και αλλού το ξοδεύουν και το σπαταλούν άδικα για να γυαλίσουν το αυτοκίνητό τους.
Ζούμε σε ένα κόσμο, ο οποίος εύκολα φτάνει από τον Παράδεισο στην Κόλαση, επειδή τον έχουμε εγκλωβίσει σε τέτοιες συνθήκες που τα μέτρα και τα σταθμά δεν μπορούν δυστυχώς να μοιάσουν ποτέ…