Κωστής Μακρής

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Μακάρια τα γεμάτα από φαντασία παιδιά, γιατί αυτά ―ίσως― θα ζήσουν σε μια πραγματικότητα καλύτερη από την υπάρχουσα.
Μακάριοι οι γονείς, συγγενείς και οικογενειακοί φίλοι που αγαπούν τα παιδιά και ενθαρρύνουν τη φαντασία τους χωρίς να την περιλούζουν μ’ έναν άχρηστο πραγματισμό.

Μακάρια τα μικρά παιδιά που προτιμούν ένα ξύλινο κιβώτιο με ρόδες από την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά.
Μακάρια τα παιδιά που κολυμπούν σε ωκεανούς αγάπης, γιατί στην αγάπη που έχουν πάρει ελπίζει το ανθρώπινο είδος να βρει την αγάπη που του λείπει.
Μακάρια τα μεγάλα παιδιά που ξέρουν ακόμα να κανακεύουν το παιδί μέσα τους και δεν ντρέπονται να θυμούνται πόσο σωτήριο είναι το παιχνίδι.

Με έβλεπαν να φτιάχνω το κιβώτιο.

Με έβλεπαν να συναρμολογώ, να βιδώνω και να γυαλοχαρτίζω τα κομμένα ξύλα.

Με έβλεπαν ―με βοήθησαν κιόλας και οι δύο― να το λουστράρω.
Με είδαν να βιδώνω τα έξι ροδάκια στον πάτο του.

Ήξεραν ότι αργά ή γρήγορα το καινούριο κιβώτιο θα έπαιρνε τη θέση τού φθαρμένου, μαδημένου, ετοιμόρροπου κασονιού, στην πίσω βεράντα.

Εκεί που βάζουμε τις σακούλες με το χώμα, τα χαλίκια, τις ελαφρόπετρες, τα μικρά εργαλεία κηπουρικής κι άλλα χρειώδη. Για να φροντίζουμε και να αλλάζουμε γλάστρες στα φυτά μας ή τα φυτά στις γλάστρες μας.

Κυριακάτικο απόγευμα της πλήξης ήταν, μετά το φαγητό.

Η μέρα είχε μικρύνει και το σούρουπο, με κάτι μοβ πτυχές θλίψης, έστρωνε τον δρόμο της υποδοχής σε μια εργάσιμη και σχολική Δευτέρα.

Θυμήθηκα… «Τα παιδιά πλήττουν τα Κυριακάτικα απογεύματα» λέει ένα παλιό γαλλικό τραγούδι.  Μου ήρθε η ιδέα να κάνω το κιβώτιο παιχνίδι. Δεν είχα βιδώσει το καπάκι ακόμα και δεν είχε έρθει η ώρα να πεταχτεί το παλιό. Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε να με κουβαλάνε μέσα σ’ ένα χειράμαξο όταν ήμουνα μικρός.

Εκείνες προσπαθούσαν να βρουν πράγματα για να παίξουν την ώρα που εμείς, οι μεγάλοι, συζητούσαμε στο κυριακάτικο τραπέζι για πράγματα που δεν τις ενδιέφεραν. Πολιτική, οικονομία, το μεταναστευτικό, τέχνες, πώς πέρασε η εβδομάδα και άλλα… Χαζολόγησαν λίγο με την τηλεόραση, τίποτα καλό, λίγο παίξανε με τα κινητά των γονιών τους, μετά πήραν κάτι ραβδιά με κορδέλες παριστάνοντας τις χορεύτριες… Η γκρίνια και το «βαριέμαι» άρχισαν να ποτίζουν την ατμόσφαιρα, όπως μυρίζει ο αέρας πριν την καταιγίδα.

«Ελάτε μαζί μου» τους είπα.

Με ακολούθησαν λίγο δύσπιστα, επειδή δεν τους έλεγα πού πάμε και τι θα κάνουμε. Είχα φορέσει όμως την άκαμπτη μυστηριακή μουτσούνα μου, που εννιά φορές στις δέκα κάποια καλή έκπληξη ―γι’ αυτές― κρύβει.

Πήγαμε στη μεγάλη κρεβατοκάμαρα, άνοιξα την μπαλκονόπορτα και έσυρα μέσα το κιβώτιο. Δεν είχαμε βάλει ακόμα τα χαλιά.

Το ξύλινο κουτί κύλησε μέσα μαλακά κι αθόρυβα. Εντυπωσιάστηκαν με το «όχημα».

Με λάστιχα τα ροδάκια, χερούλια γερά μεταλλικά στις δυο στενές του πλευρές.

Βρήκα ένα χοντρό σκοινί και το έδεσα στο ένα χερούλι.

“Παρκάρισα” το κιβώτιο δίπλα στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαρας.

Είδαν αμέσως τις πολλαπλές δυνατότητες παιχνιδιού που μπορούσε να τους προσφέρει εκείνο το κατασκεύασμα.

Βγάλανε τα παπούτσια, ανέβηκαν στο κρεβάτι και από εκεί ―βοηθώντας η μία την άλλη― μπήκαν μέσα στο κασόνι.

Έπιασα το σκοινί και τις ρυμούλκησα έξω στον διάδρομο.

Αγέρωχες κι ατρόμητες ΜπενΧουρίνες εκείνες, μέσα στο κιβώτιο.

Δεν ήταν σαν το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου ―που δεν είχε τίποτα μέσα.

Αυτό το κιβώτιο ήταν γεμάτο ευκαιρίες για γέλιο, ήταν ένα κιβώτιο γεμάτο από αντιπληκτικές φαντασιώσεις, φίσκα στις γαργαλοστριγγλιές τους.

«Πιο γρήγορα» να μου φωνάζουν κι εγώ, ο εθελοντής υποζύγιος, να τους κάνω το χατήρι. Ευτυχώς που δεν τους είχα δώσει μαστίγιο.

«Προσέχετε τα χέρια σας στους τοίχους!» να λέω κι εκείνες να πλέουν στη δίολκο του διαδρόμου με προβολείς τα φωτεινά τους πρόσωπα.

Έσυρα το κιβώτιο μέχρι την κουζίνα, καλπάζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα χελώνας κι εκείνες είχαν τα χέρια απλωμένα για να μην κοπανηθεί το ξύλο ή τα χέρια τους στους τοίχους.

Ενθουσιώδης η υποδοχή από τους μεγάλους. Με όλα τα επιφωνήματα και τις υπερβολές που χρησιμοποιούν οι μεγάλοι όταν κάνουν πως ζηλεύουν ή θαυμάζουν κάτι που δεν το ζηλεύουν και τόσο ―ή μήπως όχι;― και δεν το θαυμάζουν όσο την ανακάλυψη της πενικιλλίνης, το ΠΑΠ τεστ ή τις επιδόσεις του Στ. Τσιτσιπά.
Περάσαμε στο σαλόνι, κάναμε δυο τρεις φορές τον κύκλο κουζίνα, σαλόνι, διάδρομος.
Μετά κουράστηκα, βαρέθηκα να είμαι η κινητήρια δύναμη του κιβωτίου τους, και τους είπα να σέρνουν η μία την άλλη όσο θέλουν.

Αυτό έγινε την πρώτη Κυριακή.

«Η πιο όμορφη μέρα!» είπαν οι κασονοεπιβάτριες όταν έφευγαν.

Την επόμενη Κυριακή, σε εμπλουτισμένο οικογενειακό γεύμα, είχαν έρθει κι άλλα δύο παιδιά, ανάλογης ηλικίας με τις δικές μας.

Νέο παιχνίδι, με τέσσερα παιδιά τώρα μέσα στο κιβώτιο. Το στρίμωγμα έβγαζε περισσότερο γέλιο. Έτυχε να είναι και τρεις, πολύ νεότεροι εμού, μαντράχαλοι εκείνη την Κυριακή που θέλανε κι εκείνοι να μπουν στο «τρένο». Το κιβώτιο και οι ρόδες άντεξαν τους τρεις ενήλικες που είχαν ξαναγίνει τα παιδιά που ήξερα πριν από καμιά τριανταριά χρόνια.

Ο θρίαμβος της ξυλουργικής μου και «να ήτανε η ζήλεια ψώρα, θα γέμιζ’ όλη η χώρα»…! («Ηγειρα μνημείον διαρκέστερον του Playstation και του Subbuteo!» αυτοθαυμάστηκα από μέσα μου…)

Μακάριοι οι παλίμπαιδες, ότι αυτών εστί η βασιλεία του Κυριακάτικου κιβωτίου.

Τρεις Κυριακές χάρηκε το κιβώτιο παιδικές πατούσες μέσα του.
Τρεις Κυριακές ευτύχησε να είναι ένα δοξασμένο παιχνίδι παιδιών αντί για ταπεινός περιέκτης χωμάτων, χαλικιών και εργαλείων.

Τώρα μπήκαν τα χαλιά αλλά το κιβώτιο είναι ακόμα έξω, άδειο.

Δεν έχω βιδώσει ακόμα το καπάκι του.

Λες και προσπαθώ να φέρω πιο γρήγορα την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.

Το παλιό, ταλαιπωρημένο κασόνι της κηπουρικής είναι ακόμα στη θέση του.

Ούτε ξέρω πότε θα το αντικαταστήσω.

Μακάριοι οι αναποφάσιστοι…

Ότι αυτοί ―ίσως― βρουν κι άλλες ευκαιρίες για το κιβώτιο της παιδικής χαράς.

24 Νοεμβρίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

Ετήσια συνδρομή: 150 ευρώ Paradise SPA & GYM (εντός Ξενοδοχείου Amilia Mare-Paradise, 4ο χλμ Ρόδου-Καλλιθέας).  Εντός πακέτου:  Xαμάμ, τζακούζι, σάουνα, οργανωμένο γυμναστήριο, pilates, brazilian boost, strong zumba, bodypump. Τηλ: 22410-62481 & 22414-01519

PARADISE SPA & GYM-ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ (FULL PACK): 150 ΕΥΡΩ