* Ο Kωνσταντίνος Ζήγρας είναι απόφοιτος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως στρατιωτικός κτηνιάτρος.

Η στείρωση είναι μια χειρουργική διαδικασία που πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία και αποτελεί τη συχνότερη ενδοκοιλιακή επέμβαση στους θηλυκούς σκύλους και γάτες. Κατά την εφαρμογή της αφαιρούνται η μήτρα, οι ωοθήκες και οι ωαγωγοί (ωοθηκυστερεκτομή).

Πολλοί ιδιοκτήτες είναι αντίθετοι στην ιδέα της στείρωσης πιστεύοντας πως θα κάνουν κακό στην υγεία του ζώου τους. Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη επέμβαση όχι μόνο δε βλάπτει τα ζώα, αλλά αντίθετα έχει πολλά ιατρικά οφέλη. Συγκεκριμένα:

– εκμηδενίζονται οι πιθανότητες εμφάνισης μελλοντικών παθήσεων του αναπαραγωγικού συστήματος όπως ανώμαλες εκδηλώσεις του οιστρικού κύκλου, μητρίτιδες, νεοπλάσματα και κακώσεις μήτρας καθώς και της πυομήτρας (σε ζώα που δε γεννούν),

– μειώνεται σημαντικά εφόσον η επέμβαση πραγματοποιηθεί σε νεαρή ηλικία ο κίνδυνος ανάπτυξης νεοπλασμάτων στους μαστούς που μαζί με την πυομήτρα αποτελούν δύο από τις συχνότερες ασθένειες σε ζώα προχωρημένης ηλικίας,

– αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες συζεύξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε δυστοκίες,

– σταματά η ανάγκη περιπλάνησης του ζώου προς αναζήτηση συντρόφου με αποτέλεσμα να χαθεί και να τραυματιστεί σε καβγάδες, να εμπλακεί σε τροχαίο ατύχημα ή να δηλητηριαστεί.

Επιπλέον, η συμβίωση με το ζώο γίνεται καλύτερη, καθώς μετά την εφαρμογή της ωοθηκυστερεκτομής, αυτά γίνονται συνήθως πιο τρυφερά, σταματά η ανησυχία τους στον οίστρο για αναζήτηση συντρόφου και η ενοχλητική προσέλκυση αρσενικών στη βόλτα, ενώ απουσιάζει το ενοχλητικό για πολλούς αιμορραγικό έκκριμα από το αιδοίο.

Δύο από τους πιο διαδεδομένους μύθους γύρω από τη στείρωση είναι ότι θα αλλάξει η προσωπικότητα, η ιδιοσυγκρασία του ζώου και ότι σίγουρα θα παχύνει. Κι όμως ο χαρακτήρας τους έχει ήδη   διαμορφωθεί ενώ η διάθεσή του για παιχνίδι, η φιλικότητα, οι συνήθειές του δεν αλλάζουν. Σε σπάνιες περιπτώσεις που αφορούν ζώα εργασίας, έχει παρατηρηθεί μείωση της επιθετικότητας, εύκολη κόπωση και απροθυμία για εργασία, γνωστό και ως «σύνδρομο του ευνούχου». Όσο αφορά το κίνδυνο παχυσαρκίας, τονίζεται ότι τα στειρωμένα ζώα έχουν λιγότερες θερμιδικές απαιτήσεις λόγω μείωσης της δραστηριότητάς τους και συνεπώς θα πρέπει να μειώνεται η ποσότητα του καθημερινού τους γεύματος και να αποφεύγονται οι λιχουδιές.

Στη γάτα συστήνεται η επέμβαση να πραγματοποιείται στη ηλικία των έξι μηνών, ενώ στο σκύλο πριν τη εμφάνιση του πρώτου οιστρικού κύκλου ή κατά άλλους ερευνητές, μετά τον πρώτο οιστρικό κύκλο. Απόψεις ότι ο σκύλος ή η γάτα είναι καλό να γεννήσουν μία φορά πριν στειρωθούν δεν έχουν καμία επιστημονική βάση και είναι εντελώς λαθεμένες.

Αξίζει να αναφερθεί πως κάποιοι ιδιοκτήτες αν και πείθονται για τα παραπάνω πλεονεκτήματα, για ψυχολογικούς λόγους αποφεύγουν την στείρωση του κατoικιδίου τους. Πιστεύουν πως αποτελεί απάνθρωπη πράξη, ότι είναι αντίθετη στη φύση, ότι στερούν από τα ζώα τον έρωτα σκεφτόμενοι ότι δεν θα ήθελαν να συμβεί στους ίδιους. Ωστόσο, τα ζώα δεν βιώνουν τον έρωτα όπως εμείς, δε ζευγαρώνουν από ευχαρίστηση μα από ένστικτο και δεν έχουν ψυχολογικά κίνητρα. Είναι λαθεμένη μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση.

Η στείρωση δεν είναι ούτε «απάνθρωπη» ούτε πράξη σκληρότητας. Αποτελεί μια ανθρώπινη αλλά υπεύθυνη παρέμβαση ,που δίνει την ευκαιρία στον ιδιοκτήτη αφενός να ωφελήσει την υγεία του κατοικιδίου του, αφετέρου να συμβάλλει στη μείωση του υπερπληθυσμού των ζώων που αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας.