Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι επιχειρηματίας

Μάθημα πρώτο.

Τώρα μάλιστα, το κατάλαβα. Ελπίζω και εσείς. Όλοι μας γίναμε σοφότεροι.

Αν το λογισμικό είναι καλόβουλο και η παρακολούθηση κακόβουλη, δεν υπάρχει πρόβλημα!!!

Αυτό που δεν κατάλαβα, ακόμη, είναι ποιός θα παρακολουθεί τους παρακολουθούντες αν παρακολουθούν τους παρακολουθούμενους

καλοβούλως ή κακοβούλως. Συνεπώς το εν λόγω επίρρημα δεν αφορά στο λογισμικό αυτό καθ’ εαυτό αλλά στις αγαθές προθέσεις του χρήστη.

Αυτό που απαιτώ όμως να καταλάβω είναι τι θα συμβεί με εμένα αν παρακολουθηθώ από σπόντα έστω με αγαθές προθέσεις

του παρακολουθούντα είτε του λογισμικού.

Αν για παράδειγμα παρακολουθείται καλοβούλως κάποιος με καλόβουλο λογισμικό επειδή οι επιφορτισμένοι με την παρακολούθηση

έκριναν ότι έτσι πρέπει να κάνουν, χωρίς εγώ να γνωρίζω την ύποπτη-τρομοκρατική ενδεχομένως- δράση αυτού του κάποιου,

”μπαίνω στο κάδρο” και εγώ ως ύποπτος ή, επειδή το λογισμικό είναι καλόβουλο, θα με βγάλει αυτομάτως έξω;

Επειδή λοιπόν εγώ δεν έχω κάτι να κρύψω, απαιτώ να ενημερωθώ άμεσα για να προσέχω τις κινήσεις και τις επαφές μου

και όχι να καταστραφούν μετά έξι μήνες τα στοιχεία και να ενημερωθώ μετά από τρία χρόνια.

Όλα αυτά για έναν απλό λόγο που μπορεί να συμβεί στον καθένα.

Έστω ότι, ανυποψίαστος ων, πηγαίνω στο σπίτι του υπόπτου και αφήνω γενετικό υλικό, συλλαμβάνεται ο ύποπτος και μαζί του και εγώ.

Θα πρέπει συνεπώς εγώ να αποδείξω την αθωότητά μου και όχι οι αρχές την ενοχή μου. Αυτή θα θεωρηθεί αυτονόητη;

Θα ήμουν ευγνώμων αν κάποιος ειδικός επί του θέματος διευκρίνιζε αν η απορία μου είναι σωστή ή όχι.

Μάθημα δεύτερο.

”Μη Θε’ μ’ χειρότερα”, όπως έλεγε και η γιαγιά μου.

Ο παπάς και η πρεσβυτέρα, άνθρωποι του Θεού, έχασαν τη μπάλα στα οικονομικά της κιβωτού όταν έπεσε πολύ χρήμα.

Οι γραφές δεν προβλέπουν κάτι σχετικό πέρα από τον άρτο ημών τον επιούσιο.

Φυσικά και θα τον έχαναν διότι όπως μάθαμε αυτές οι οργανώσεις δεν υπόκεινται σε άμεσο οικονομικό και λογιστικό έλεγχο

από κάποιο κρατικό όργανο. Έτσι, τόσο απλά. Τι νόημα έχει να γίνονται οι έλεγχοι εκ των υστέρων;

Μπάτε σκύλοι αλέστε στις δομές και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην βάλουν οι άνθρωποι το δικό τους στο βάζο με το μέλι.

Ποιός νοιάζεται αν ο οβολός από το υστέρημα των φιλανθρώπων θα πάει εκεί που πρέπει;

Μάθημα τρίτο.

Υπερβαίνουν τις 6.000- ολογράφως έξι χιλιάδες- οι λομπίστες (sic) που κατοικοεδρεύουν στα στασίδια της και πολιορκούν

τα παγκάρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως μάθαμε εμείς οι ανυποψίαστοι από τις ειδήσεις.

Το εύκολο εδώ θα ήταν να πούμε σκορδοκαΐλα μας αν οι Καϊλήδες δέχονται μικρά δωράκια, όπως έλεγε και ο πολύς Βαγγέλης Γιαννόπουλος.

Εύκολο μεν αλλά πολύ επικίνδυνο διότι έτσι θα ρίχναμε νερό στον μύλο όσων στοχεύουν στην υπονόμευση και διάλυσή της Ε.Ε.

Ποσώς με ενδιαφέρει αν η Εύα αμάρτησε και αν θα εκδιωχθεί από τον παράδεισο.

Αυτό που με αφορά όμως άμεσα και πιστεύω τους περισσότερους εξ υμών είναι πρώτον αν η Εύα είναι η κορυφή του παγόβουνου,

δεύτερο αν η Εύα γίνει αποδιοπομπαίος τράγος και τρίτο αν είναι κροκοδείλια τα δάκρυα των διάφορων αξιωματούχων της Ένωσης.

Είναι αγγελούδια οι 6.000 λομπίστες;

Όχι τίποτε άλλο αλλά ακρίβυνε και ο καφές.

Μάθημα τέταρτο.

Θα συνεχίσει να μας ενώνει και να μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή. Εσαεί.

Για να μάθουν οι νέοι και να θυμηθούν οι λιγότερο νέοι ιδού ένα περιστατικό που παραμένει άσβεστο στη μνήμη μου εδώ και δεκαετίες.

Κάπου εκεί 1971-1972 έφηβος ων στήνομαι Κυριακή βράδυ για να δω την ΑΘΛΗΤΙΚΉ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Έχει συμβεί ένα σπουδαίο για τη χώρα μας αθλητικό γεγονός-δεν θυμάμαι ποιό-ξεκινά ο πατριάρχης την μετάδοσή του και ύστερα από λίγο

τον διακόπτουν για να διαβάσει το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του δικτάτορα Παττακού.

Όλα τα λεφτά ο όλος νόημα τρόπος που το διάβασε στο στυλ ”δεν μας παρατάς”.

Δεν τράβηξε το τηλεγράφημα μπροστά του, το άφησε εκεί δεξιά, το κοίταξε λοξά με απαξιωτική ματιά, το διάβασε τελείως άχρωμα,

και μόλις τελείωσε σήκωσε το φρύδι και το έσπρωξε γυρίζοντας πάλι προς την κάμερα και συνέχισε την αρχική του αφήγηση.

Σαν να μη συνέβη τίποτε.

Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι πρέπει να αντιστεκόμαστε όπως μπορούμε σε καθεστωτικές πρακτικές.