Κωστής Μακρής

Καλό μήνα.

Μια ευχή είναι.

Κάθε ευχή είναι ένας περιέκτης.

Ένα «δοχείο» ή «κιβώτιο» ή «φιάλη». Στα εμπορικά/ναυτιλιακά Ελληνικά «κοντέινερ».

Τι μπορεί να έχει μέσα;

Από έναν τυπικό χαιρετισμό μέχρι μια εκ βαθέων προσευχή προς αγαπημένους και αγαπημένες.

Ανθρώπους, ζώα, πράγματα, επιχειρήσεις. Ακόμα και φυτά.

Βλέπεις, ας πούμε, ένα όμορφο φυτό, ένα λουλούδι, ένα δέντρο· και είναι  πρωτομηνιά.

Και κάτι μέσα σου χαίρεται.

Και αυθόρμητα λες στο φυτό, στο λουλούδι, στο δέντρο: «Καλό μήνα!».

Δεν περιμένεις απάντηση αλλά θέλεις να ανταποδώσεις τη χαρά που σου έδωσε με μια ευχή. Να είναι πάντα όμορφο, θαλερό, υγιές, όμορφο.

Πάντα; Ε, σχήμα λόγου… Το πάντα σημαίνει «όσο περισσότερο γίνεται».

Καλό μήνα Δεκέμβριο, λέω. Σε συγγενείς, φίλους και φίλες. Και σε ανθρώπους που δεν τους ξέρω και δεν με ξέρουν και τόσο καλά. Θα μου πείτε, ποιος ξέρει ποιον/ποιαν πολύ καλά; Τέλος πάντων… Α, το λέω και σε γάτες, αν συναντήσω.

Κάθε ευχή είναι ένας περιέκτης.

Προσδοκιών, επιθυμιών, λαχτάρα για το καλό που θέλεις να συμβεί στους άλλους. Όχι μόνο από γενναιοδωρία, γαλαντομιά ή αλτρουισμό αλλά κι απ’ αυτό που ονομάζω «υγιή εγωισμό»· να θέλω να είναι καλά οι άλλοι γύρω μου γιατί αν δεν είναι καλά, κάτι από το δικό μου «καλά» μιζεριάζει, μικραίνει, έχει διαρροές χαράς κι εγώ δεν θέλω να ξοδεύεται η χαρά από αθεράπευτες διαρροές, θέλω να κυλάει μέσα από γερούς σωλήνες και κανάλια και να φτάνει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, σαν πολύτιμο καθαρό νερό.

Κι αυτή η ευχή, ειδικά για τον Δεκέμβριο του 2020 έχει ανάγκη από μεγάλους, γερούς και μακριούς αγωγούς. Να μπορεί να φτάσει μακριά και σε πολλά μέρη.

Να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη.

Μια ευχή για Καλό Μήνα, που έχει μέσα της ευχές για υγεία, υπομονή, αντοχή, επάρκεια, συμπόνια, προσοχή, σεβασμό, αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, αγάπη και συγχώρεση.

Ίσως και για Παγκόσμια Ειρήνη, κι ας μην είμαι υποψήφιος σε Διεθνή Καλλιστεία.

Καλό μήνα Δεκέμβριο!

Κι αν κανείς ή καμιά χαμογελάσει με τη «γλυκεράδα» αυτού του σημειώματος, ας δείξει επιείκεια.

Ζω σε άρρωστο πλανήτη και δεν τον θέλω ακόμα πιο άρρωστο.

Έχω χορτάσει από άχρηστο κυνισμό και δεν θέλω άλλο.

Έχω μπουχτίσει από τους υπερασπιστές της «μίας και μοναδικής» αλήθειας τους.

Έχω ‘γκώσει από κήνσορες που κουνάνε συνέχεια το δάχτυλο στους άλλους και ποτέ στον καθρέφτη.

Έχω βαρεθεί σαν τις αμαρτίες μου τους μπλαζέ ιδιοκτήτες της «καλλιτεχνικής ευαισθησίας» που αγνοούν την καλή τέχνη του ζην εν κοινωνία.

Έχω σιχαθεί την γκρίνια, τη μίρλα, το «όλα λάθος τα κάνετε»· και δεν θέλω άλλο.

Θέλω λόγο ουσιώδη και πρακτικό, θέλω πράξεις με λογική, ευαισθησία και ενσυναίσθηση.

Θέλω να μοιράζομαι γλύκες, στοργή, φροντίδα, χαδάκια και καλολογιές.
Όπως και οι πιο πολλοί άνθρωποι, ζώα και φυτά.

01 Δεκεμβρίου 2020

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr