Από την ανακούφιση και τη χαρά που αισθανόμαστε κάθε φορά που αίρονται κάποια περιοριστικά μέτρα λόγω της πανδημίας
μέχρι να φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε κράτηση(sic) για τραπέζι σε καφετέρια για να πιούμε καφέ, η απόσταση είναι μεγάλη.
Χαώδης θα έλεγα. Είναι η απόσταση που χωρίζει τον σοβαρό και υπεύθυνο πολίτη από τον ψωροΚώστα κάτοικο της ψωροΚώσταινας.
Είναι το επίπεδο της αντιστασιακής κουλτούρας που έχει ο καθένας μας. Της αξιοπρέπειας.
Όπως όλων αυτών που ξεφτιλίστηκαν στα διόδια με τις γελοίες δικαιολογίες μετακίνησης.
Όσο γελοίο ήταν και το μέτρο του περιορισμού των μετακινήσεων από νομό σε νομό.
Του κλεισίματος της εστίασης με όλο τον κόσμο να συνωστίζεται στις πλατείες.
Όταν η απάντηση στον παραλογισμό είναι χειρότερος παραλογισμός ας μην έχουμε την απαίτηση να μας κυβερνούν καλύτεροι.
Καθρέφτισμα μας είναι και μας μοιάζουν.