• Η ταινία «κάποτε στην Αμερική»του Σερτζιο Λεόνε είναι μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Είναι η ιστορία του εγκλήματος. Τώρα είναι η ώρα για μια άλλη «ταινία». Το «κάποτε στην Ευρώπη». Αυτή θα είναι η ιστορία της μεταπολεμικής δημοκρατίας.

Κάποτε στην Ευρώπη η δημοκρατία ήταν το πολυτιμότερο αγαθό. Οι σχέσεις με τρίτες χώρες δεν προσδιορίζονταν μόνο από τα γεωπολιτικά συμφέροντα και τις συναλλαγές. Τα φασιστικά, φασίζοντα και αυταρχικά καθεστώτα δύσκολα μπορούσαν να αναπτύξουν σχέσεις και νομιμοποίηση στην Ευρώπη. Ήταν απόβλητα. Σήμερα τίποτα από αυτό δεν έχει απομείνει. Άλλωστε η δύναμη του σκότους φωλιάζει και στα ευρωπαϊκά σωθικά. Ευτυχώς δεν κυριαρχεί. Μετά βεβαιότητος όμως ασκεί την άθλια επιρροή της.

• Το λέω με αφορμή την φασίζουσα Τουρκία.

Οι πωλήσεις όπλων από το κορμό της Ένωσης συνεχίζονται.Οι εμπορικές σχέσεις γενικότερα κάμπτουν κάθε διάθεση ενασχόλησης με τη πραγματικότητα μιας χώρας στην οποία κυριαρχεί ένα διεφθαρμένο μεγαλομανές φασισταριό.

• Ο Τζαν Ντουντάρ , αρχισυντάκτης της Τζουμχουριετ, καταδικάστηκε σε 27 χρόνια κάθειρξης για «προδοσία». Επειδή αποκάλυψε τη ροή όπλων της Τουρκίας προς τη Συρία και τους τζιχαντιστές.

Έπρεπε να σωπάσει. Ποιος του είπε να είναι αληθινός δημοσιογράφος. Είναι μια από εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις. Την αναφέρω ως εμβληματική. Η Ευρώπη ματώνει από την τρομοκρατία αλλά ουδέν πρόβλημα με τα καθεστώτα που την θρέφουν. Κάποτε στην Ευρώπη αυτό θα ήταν αδιανόητο.

• Η Τουρκία είναι μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Υπό τη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι ανακοινώσεις του ευρωπαϊκού συμβουλίου αφήνουν, μισάνοιχτη έστω, την ευρωπαϊκή της προοπτική. Ούτε ένας ούτε βέβαια και η χώρα μας μιλάει για τη φασίζουσα , αν όχι φασιστική , φύση αυτού του καθεστώτος. Πλήρης αδιαφορία. Μια χαρά.

• Κάποτε στην Ευρώπη η Ελλάδα της χούντας των συνταγματαρχών αποβλήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεν ίδρωσε το αυτί της. Ήταν όμως ένα ηχηρό χαστούκι που αργότερα απέκτησε σημασία. Οι σχέσεις της χούντας με τις ευρωπαϊκές χώρες ήταν από ανύπαρκτες έως προβληματικές. Σχέσεις στοργής είχε με τις ΗΠΑ και με τις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

• Αυτό που πραγματικά χωρίζει τη Τουρκία από την Ευρώπη δεν είναι οι βυθοί και οι αγέρηδες. Είναι η απόλυτη καταπάτηση κάθε έννοιας ανθρώπινου δικαιώματος. Όμως το άχρωμο χρήμα επικρατεί του ευρωπαϊκού κεκτημένου και της αξιακής της παράδοσης. Γι αυτό ίσως είναι η ώρα να γυριστεί η νέα ταινία. Κάποτε στην Ευρώπη.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr