Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Γιώργος Αρκουλής

Έχοντας μπροστά μου μπόλικα χιλιόμετρα ταξίδι χθες με το αυτοκίνητο, ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μπορούσα να συντονιστώ στο ραδιόφωνο με τους τρεις σταθμούς που βάζουν μόνο τραγούδια από αυτά που σέβονται την ακοή και τιμούν τους δημιουργούς. Δηλαδή, πρωτίστως τον επιτυχημένο «Μελωδία» του αλαφουζέϊκου, το κρατικό Δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΑ (που έχει κάποιο μπλα μπλα και πολλή κουλτούρα!) και τον «Μέντα», που κατά την αγαπητή Πειραιώτισσα Ελευθερία Αρβανιτάκη γνωρίζει τις προτιμήσεις μας! Εν πάση περιπτώσει έμεινα στον «Μελωδία» ο συνεργάτης του οποίου μπορεί να μη βάζει σχεδόν ποτέ Πάριο ή Μητσιά, εν τούτοις προσέχει αρκετά τις επιλογές του. Το πρόγραμμα κυλούσε με ενδιαφέρον, όταν ξαφνικά αναγγέλθηκε μια «φρέσκια» (!) παραγωγή πάνω στην μελωδία και τα λόγια της ιερής Φραγκοσυριανής του άγιου Μάρκου Βαμβακάρη. Τι το ήθελαν αδελφέ μου; Ένα συγκρότημα από νεανικές ανδρικές φωνές, έχοντας αλλάξει εντελώς τον ρυθμό και βάζοντας πιάνο και κάποιο πνευστό αντί μπουζούκι, γελοιοποίησαν ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του ρεμπέτικου ρεπερτορίου. Πιστεύω πως αν βρισκόταν στην ζωή έστω και ένας από την παλιά φρουρά (ο Γενίτσαρης για παράδειγμα) θα είχε τηλεφωνήσει για να συγχαρεί με τίποτα «χριστοπαναγίες» το εν λόγω σταθμό, αλλά βλέπεις, μόλις έφυγε από την ζωή και ο Στέλιος, ο γιός του Μάρκου που έδωσε μάχες για την διατήρηση του έργου του μέγιστου Συριανού. Και σαν να  μην έφτανε αυτό, αλλάζοντας θυμωμένος σταθμό έπεσα σε μια δήθεν απαλή, δήθεν αισθαντική φωνή νεαρού του οποίου αγνοώ το όνομα, που τραγουδούσε το «Ζητάτε να σας πω», κλασικό κομμάτι του Αττίκ που γράφηκε το 1930 για την σπουδαία Δανάη.

Μα δεν υπάρχει λίγη ντροπή;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr