Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Εσύ τί κάνεις

Ανήσυχη περιέργεια ρώτησε

Αυτό που θέλουν οι καιροί

Αποκρίθηκα

Θ.Βλασσόπουλος, Αόρατος και ορατός

Μερικές από τις παρακάτω σκέψεις τις είχα διατυπώσει πριν από 7-8 χρόνια, όταν η Χρυσή Αυγή σκορπούσε τρόμο και πολύ λίγοι[από αυτούς που τώρα ζητοκραυγάζουν] τολμούσαν να μιλήσουν δημόσια.

Το βαρύ τίμημα του φασισμού και της ναζιστικής ιδεολογίας (σοβινισμός, φυλετισμός, μιλιταρισμός, ολοκληρωτισμός) συνδεόταν εξαρχής με την απενοχοποίηση της Ακροδεξιάς (και από τα ΜΜΕ) και με τη μαζικοποίηση του φασιστικού κινήματος βίας και μισαλλοδοξίας, αλλά και με την οιονεί νομιμοποίηση της πολιτικής ανυπακοής και της ένοπλης αντίστασης.

Η ελληνοποίηση των ναζιστικών συμβόλων και η ταύτισή τους με έναν εθνικο-λαϊκο-πατριωτισμό των «καθαρών» απέκτησε δυστυχώς ερείσματα.

Το κοινωνικό υπόβαθρο της Χρυσής Αυγής ήταν η κοινωνική (και όχι η βουλευτική) ασυλία των τραμπουκισμών και η [αντι]κοινωνική αντίληψη της εξωθεσμικής επίλυσης των διαφορών.

Το δηλητήριο των κραυγών (τηλεοπτικών, γηπεδικών και άλλων) πότιζε επί χρόνια την κοινωνία μας.

Στα στρατόπεδα, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα θέατρα η Χρυσή Αυγή άλλοτε παρουσιαζόταν ως προστάτης των φτωχών κι άλλοτε ως μαύρος εκδικητής.

Μόνον η ίδια η κοινωνία που άφησε να γονιμοποιηθεί η Χρυσή Αυγή, μόνον αυτή μπορούσε να σταματήσει τον ρατσιστικό ακτιβισμό.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η συνεχής κι απ’όλες τις πλευρές υποστήριξη στον αγώνα της μητέρας του για δικαίωση, μας έδειξε το δρόμο.Της χρωστάμε πολλά στο συμβολικό και στο ηθικό επίπεδο. Ας αναστοχαστούμε όμως και κάτι άλλο.

Στον παραστρατιωτικό και λαϊκοεθνικιστικό «Νόμο και Τάξη» της Χρυσής Αυγής που συνεπάγετο καθαρότητα φυλής και εξολόθρευση των πάσης φύσεως’’ μιασμάτων’’ και στην κατάχρηση ελευθερίας που κάνουν οι διάφοροι φανατικοί δεν πρέπει ν’ απαντάμε μόνο με μνήμες ή δογματισμούς.

Την ίδια ώρα που μιλάμε με την κοινωνία για το ρόλο της Χρυσής Αυγής πρέπει να συζητάμε και με τους θεσμούς της πολιτείας για τη διαδικασία εξυγίανσής τους και επανάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Αυτές οι διαδικασίες πηγαίνουν μαζί.

Χρειάζεται νέος αξιακός δημόσιος, κοινωνικός και ιδιωτικός κώδικας, πέρα από λούμπεν κουλτούρες, ανασφάλειες ή κομματική αυταρέσκεια.

Το ΟΧΙ πρέπει να απευθύνεται στον φασισμό και όχι απλώς στη Χρυσή Αυγή. Να στρέφεται ταυτόχρονα και κατά του συμψηφισμού των[κομματικών και λοιπών] παρανομιών που αφειδώς προσέφερε το πολιτικό σύστημα.

Η Δημοκρατία δεν πρέπει να ανέχεται τον «Χρυσαυγιτισμό», όποιος και να τον εκφράζει.

Οι υπόγειες διαδρομές του ναζισμού, η αμηχανία της ελληνικής έννομης τάξης να ισορροπήσει ανάμεσα στην προστασία της δημοκρατίας και τους περιορισμούς της Δημοκρατίας, συνιστούν προκλήσεις για το πολιτικό μας σύστημα.

Μέσω της θεσμικής, πολιτιστικής και κοινωνικής αντίδρασης κατά του φασισμού/ναζισμού πρέπει να ανανεώσουμε τα κύτταρα της Δημοκρατίας και να συνενώσουμε τις προοδευτικές δυνάμεις κατά των εχθρών της.

ΥΓ.: Αναρωτιέμαι μήπως κατασκευάσαμε νέους βαρβάρους και χάσαμε τον έλεγχο;

Ανεξάρτητα από την απάντηση που δίνουμε στο ερώτημα οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι η Χρυσή Αυγή έπαιξε στα εγκληματικά άκρα για να δοκιμάσει τα ακραία όρια της Δημοκρατίας και του πολιτικού συστήματος. Κι ευτυχώς αυτή τη φορά ηττήθηκε, από μία χαροκαμένη μάννα κι από ευαίσθητους πολίτες.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θ’αφήσει η δικαστική απόφαση καμμία θεσμική κερκόπορτα ανοικτή…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr