Ηλίας Καραβόλιας

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00

Το απαγορευτικό σήμα αριστερής στροφής που δεν μπήκε ποτέ έξω από το προαύλιο του κοινοβουλίου, στην λεωφόρο Β. Σοφίας όπου και συνέβη το ατύχημα με νεκρό έναν νέο άνθρωπο, είναι το «ελλειπτικό σημείο» του Νόμου που ξέρουμε μεν πως λειτουργεί αλλά ανεχόμαστε την προνομιακή παραβίαση του από τους πολιτικούς εκπροσώπους μας. Σχεδον όλοι οι οδηγοί προσποιούνταν επι δεκαετίες ότι αυτή η σήμανση απαγόρευσης ήταν σαν να «υπήρχε» αλλά εξαιρούνταν μόνο τα βουλευτικά οχήματα. Και επειδή δίπλα υπάρχει η Βουλή, ο θεσμικός «τόπος» σύλληψης του Νόμου, ο συνειρμός οδηγεί μηχανικά  στον άγραφο «κανόνα της συναίνεσης» στην παρανομία(« ότι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται»).

Η Ελλάδα της ανοχής στην μικροπαράβαση απεικονίζεται σε αυτή την επι πολλά χρόνια παράνομη «στροφή», και στην διακοπή της κυκλοφορίας εκεί για να εισέρχονται στην Βουλή οι εκλεγμένοι.

Αυτή η σιωπηρή ανοχή στο μικροπρονομιακό- και θεωρητικά ελάχιστα επικίνδυνο -καθεστώς προτεραιότητας στο δρόμο, είναι για την ακρίβεια  η ιστορική  «συμβολική παραχώρηση προτεραιότητας» στους άρχοντες. Μια συμβολική παραχώρηση που έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας και την κακοφορμισμένη οργάνωση του Κράτους.

Κατάγεται από την μακραίωνη συμπεριφορική αποσυσχέτιση Νόμου – Καλού και απο μια «αδόμητη» θέσμιση στο συλλογικό ασυνείδητο : αυτή της κοινής ωφέλειας από την τήρηση του Νόμου ανεξαρτήτως προνομίων. Αυτής που καταλήγει στην υιοθέτηση μιας μεταιχμιακής συμπεριφοράς (πολιτικών-πολιτών) απέναντι στο σύμβολο και στο σημείο του Νόμου. Γιατί όταν λείπει το απαγορευτικό σήμα της τροχαίας, έξω ακριβώς από τον ναό της κοινοβουλευτικής νομοθέτησης κανόνων για το συλλογικό καλό, είναι σαν να λείπει το συμβολικό όριο μεταξύ πολίτη-κράτους. Είναι σαν να αγνοούμε από κοινού τα σημειολογικά/ συμβολικά εργαλεία( πχ σήματα τροχαίας) ορισμού της ισορροπίας μεταξύ αυθόρμητης ατομικής επιλογής και δημοσίου συμφέροντος( προστασία της ζωής).

Η επι δεκαετίες αποδεκτή ως «φυσιολογική» παράνομη στροφή των κρατικών οχημάτων προς το προαύλιο του κοινοβουλίου, εκτός του ότι «νομιμοποιεί» και πλείστες όσες τροχαίες παραβάσεις κάνουμε και εμείς ως απλοί πολίτες, είναι η  «άγραφη κωδικοποίηση» της συμβολικής ανοχής των πολιτών στα προνόμια των αντιπροσώπων τους. Είναι η άρρητη εκχώρηση ελευθερίας «διαχείρισης» από τους πολιτικούς, της συμμόρφωσης τους με τον Νόμο των κοινών θνητών.

Ακριβώς λοιπόν έξω από τον ναό της δημοκρατίας, λειτουργούσε με την σιωπηρή συναίνεση των πολιτών ένας άγραφος νόμος προτεραιότητας.Ίσχυε δηλαδή μια σιωπηρή συλλογική αποδοχή ενός «δικαιώματος» της πολιτικής ελιτ σε μια φαινομενικά «μικρή» και ακίνδυνη τροχαία παράβαση( μέχρι που είχαμε έναν άνθρωπο νεκρό από ατύχημα).

Η σήμανση που δεν μπήκε ποτέ στην λεωφόρο Β. Σοφίας είναι η «σήμανση» που ποτέ δεν σκεφτήκαμε να βάλουμε ως κοινωνία και ως πολιτεία στα όρια αποδοχής των προνομίων όσων θεωρούμε ότι εξαιρούνται από τους μικρούς καθημερινούς κανόνες για το κοινωνικό σύνολο.

Η σημειολογία του άτυπου υπερδικαιωματισμού των λίγων εκλεκτών του λαού, είναι ακριβώς αυτή η παράνομη στροφή έξω από την Βουλή.Και είναι αυτή η «επιτρεπτέα λόγω μη απαγόρευσης» στροφή που κάνει ανέκαθεν και σιωπηρά η ίδια η νεοελληνική κοινωνία, στην εκχώρηση προνομίων τα οποία συνεχίζει να δίνει αβίαστα σε λίγους…