Και ενώ η διπλωματία, αλλά και η ενασχόλησή μου με την αρθρογραφία-δημοσιογραφία επιβάλλει να μην παίρνω θέση, στη ζωή μου αποφάσισα σε δύσκολες περιστάσεις να τοποθετούμαι με θάρρος, ειλικρίνεια, αυτοσεβασμό και τιμώντας τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Από επιλογή αρνούμαι να καθίσω στον μαντρότοιχο και να είμαι με όλους φίλη. Και με τους μεν και με τους δε. Δεν γίνεται αυτό. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι συμφέρον αυτό για μένα, αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Με αφορμή, λοιπόν, τις εκλογές για Δήμαρχο Ρόδου:

Από επιλογή αρνήθηκα ακόμη και τις διαφημιστικές καταχωρήσεις της υποψηφιότητας του κου Αντώνη Καμπουράκη για τον Δήμο Ρόδου [ Αν φαίνεται στην Πόρτα είναι λόγω πληρωμένης διαφήμισης στην google, όπως βγαίνει παντού! Δεν είναι οργανική διαφήμιση] που όπως και στον ίδιο εξήγησα σε μια κοινωνική εκδήλωση που συναντηθήκαμε, ταυτίστηκε με τον άνθρωπο που αδίκως με στοχοποίησε γιατί άσκησα κριτική στο πολιτικό του έργο ως περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου [Γ.Χατζημάρκος] μια και ήμουν ο εύκολος στόχος γιατί -όπως εύστοχα έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ [ΕΔΩ Η ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ και ΕΔΩ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ]-«τα φίδια δαγκώνουν τους ξυπόλητους», δηλαδή όσους στερούνται τις πολιτικές πλάτες. Ο Αντώνης ταυτίστηκε με τον εχθρό μου -που εύχεται στους αντιπάλους του το Κοιμητήριο του Αγίου Δημητρίου να τους φιλοξενεί – και εγώ ηθικά και συνειδησιακά δεν μπορώ ούτε έναν, δυο αγαπημένους μου ανθρώπους από το ψηφοδέλτιό του να προβάλλω. Γιατί ο αξιακός μου κώδικας δεν παραβιάζεται από κανέναν, είμαι συνεπής στις αρχές μου. Εκτός αν τρελαθώ…

Και ενώ όλο αυτό το διάστημα όχι ένας μα πολλοί μου τηλεφωνούν από τον περασμένο Οκτώβριο λέγοντάς μου «Δαβιλά, εδώ συμβαίνει αυτό, εκεί τώρα συμβαίνει το άλλο…», απαντώ «Δεν θέλω να το ξέρω». Γιατί είναι πράγματα που με πληγώνουν και προδίδουν την καλή εικόνα ανθρώπων που έχω συνεργαστεί άριστα στο παρελθόν, έχουμε μοιραστεί όμορφες γιορτές, έχουμε γελάσει, έχουμε προβληματιστεί. Έχουμε περάσει όμορφα μαζί. Έχουμε σταθεί ο ένας στον άλλο όταν χρειάστηκε. Είχαμε μια καλή κουβέντα να πούμε ο ένας για τον άλλο… και όλοι μας ξέρουμε πόσο σπουδαία είναι η καλή κουβέντα την κρίσιμη στιγμή.

Τώρα πια η καλή μου κουβέντα είναι συνειδητά για τον Δήμαρχό μας. Τον κο Φώτη Χατζηδιάκο. Γιατί παρακολουθώ το έργο του στενά τα τελευταία τρισήμιση χρόνια και διαπιστώνω τόσο την εργατικότητα και την αποτελεσματικότητά του σε δυσκολότατες συγκυρίες για τη χώρα, την μετρήσιμη αποδοτικότητά του με 26 μεγαλόπνοα έργα και τους επαίνους του από την Ελλάδα για τις πρωτοβουλίες και τα ρίσκα που πήρε. Παρακολουθώ και τοποθετήθηκα επίσης όταν διαπίστωνα ότι δέχεται άδικες επιθέσεις από τον συγκεκριμένο αυτοδιοικητικό, όσο και την επιλογή του να μείνει πιστός στις αρχές της ηθικής, της αξιοπρέπειας και της εντιμότητάς κατά την προεκλογική περίοδο όπου δέχεται σκοτεινό και ανίερο, ύπουλο, δόλιο πόλεμο. Από πολλούς. Εντός και εκτός. Και τοποθετούμαι υπέρ του δημόσια διότι κάνω αυτό που θεωρώ σωστό για την επόμενη μέρα. Είμαι ήσυχη με τη συνείδησή μου ότι έκανα ό,τι μπορούσα να κάνω για να υπάρχει μια φωτεινή επόμενη μέρα.

Όσο για τον πρώην (;) αγαπητό φίλο κο Αντώνη Καμπουράκη θα του ευχηθώ από καρδιάς Υγεία και Χαρά, στον ίδιο, στην Εύη του, στα τρία παιδιά τους. Εμμένω στην αρχική μου θέση ότι δεν του ταιριάζει ο ρόλος του Δημάρχου. Τον παρέσυραν οι … κακές παρέες. Αντιθέτως, υπήρχαν άλλες θέσεις, λαμπρές και επιτελικές, που θα ταίριαζαν άριστα στην λαμπρή ιδιοσυγκρασία του. Ο ρόλος του Δημάρχου είναι πρωτίστως χαμαλίκι με πρόγραμμα και με σωστή εξωτερική πολιτική. Και δεν κάνει για όλους. 

Καλή Κυριακή, συμπολίτες της Ρόδου.

Καλή Κυριακή, Ελλάδα.

02.06.2019

* Η φράση «Κοιμάμαι και ξυπνώ σε στεγνό μαξιλάρι» ανήκει στον Αντιστράτηγο εν αποστρατεία κο Νικόλαο Χιονή.ΕΔΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr