Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Η Περιφορά του Επιταφίου και η Ανάσταση, του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

Κωστής Μακρής

 

Το άρωμα από τα άνθη της νεραντζιάς και το φως από τη Δύση που με κάνει να κοιτάζω προς τη μεριά της Ανατολής, όπως μου είχε δείξει ο πατέρας μου θέλοντας να με κάνει να νιώσω μια σιγουριά για το ότι κάθε επιτάφιος έχει μέσα του το σπέρμα μιας ανάστασης, όχι του ίδιου του «κεκοιμημένου» αλλά της συνέχειάς του…

Μια φωτογραφία τού φίλου και συμμαθητή μου με τον εγγονό του, που μου την έστειλε ο γαμπρός του και η κόρη του στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου…

Μια φράση της από τα παιδικά μας χρόνια της φίλης και συναδερφής μου ―βαφτιστήρα τής μητέρας μου― «Θυμάσαι που μετά τον Επιτάφιο πηγαίναμε όλοι μαζί σε ταβέρνα…;― «Ναι, θυμάμαι…»…

Τα χαλίκια κάτω από τα πόδια μου που κάνουν έναν ήχο λες και η θάλασσα ―ποια θάλασσα;― κι όχι τα πόδια μου τα ανακατεύουν…

Οι εγγονές που προπορεύονται. Πάντα προπορεύονται τα παιδιά.

Τα παιδιά… οι φίλοι… οι γείτονες… οι άγνωστοι…

Το ξύλινο σήμαντρο με το τακ-τακ-τακτάκ, τακ-τακ-τακτάκ…

Η καμπάνα.

«Με κάνει και κλαίω αυτό το χτύπημα της καμπάνας…» μου λέει και δεν της λέω τίποτα επειδή έχω ήδη πει πολλά και γνωριζόμαστε πολλά χρόνια κι έχουμε ακόμα πολλά να πούμε δίχως λόγια.

Μπροστά ο σταυρός με αναμμένα τα τρία κεριά, δεν φυσάει, ο πατέρας μου δακρυσμένος «Αφού δεν πιστεύεις;» να του λέω, «Πιστεύω στον Άνθρωπο…»

Κι αυτό έφτανε… κι ακόμα μου φτάνει. Κι ας μην είναι πια κοντά μου ο πατέρας μου δίπλα μου περπατάει σε κάθε περιφορά Επιταφίου· και η μαμά μου, πιστή άπιστη κι εκείνη, να δακρύζει για όλες τις κηδείες.

Είχε δίκιο ο Κομφούκιος για τις τελετές…

Είναι ένας τρόπος εξανθρωπισμού η τήρησή τους…

Η Περιφορά τού Επιταφίου…

Η συμπεριφορά του κόσμου… Η περιφορά του Κόσμου, γύρω μου, μέσα μου και μέσα τους εγώ…

Ποιο Εγώ; Ποιος να ‘μαι; Ε; Θα μου απαντήσεις Πιοζ Νάμε κι εσείς πέντε σοφές μου γάτες;
Πάντα λιγοστεύουν οι βεβαιότητές μου.
Και πάντα έχω την ελπίδα ότι κάπου εκεί, μέσα στο λιγόστεμα των βεβαιοτήτων μου, μου κλείνει μαργιόλικα το μάτι μια γνώση σαν δώρο, σαν Αγάπη, σαν Ελπίδα και σαν Ανάσταση.

27 Απριλίου 2019

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Λεωφορεία χωρίς προορισμό, του Δημήτρη Κατσούλα
Το δέντρο της πλατείας Εξαρχείων, του Νίκου Βασιλειάδη
Οι απομονωμένοι μιας κοινωνίας & αποκλεισμένοι του αστικού κάδρου, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.