Κωστής Μακρής

Η ορμόνη φανατικονόλη, όπως όλες οι ορμόνες, παράγεται από τον οργανισμό και η κυκλοφορία της στο αίμα έχει ειδική ρυθμιστική δράση στις λειτουργίες κυττάρων ή οργάνων του σώματος.

Η φανατικονόλη, και κυρίως η υπερβολική έκκρισή της σε κάποιους ανθρώπους, ευθύνεται για πολλές διαταραχές συμπεριφοράς που η επίδρασή τους στην κοινωνία μελετάται από τα μέσα του 20ού αιώνα, όταν δηλαδή πρωτοανακαλύφθηκε η πολύχρωμη αυτή ορμόνη.

Την ονομάζω πολύχρωμη διότι εμφανίζεται με πολλά χρώματα: μαύρο, κόκκινο, πράσινο, μπλε, καφέ, ιώδες, κίτρινο και άλλα.

Οι συμπεριφορικές διαταραχές, για τις οποίες ευθύνεται η υπερέκκριση φανατικονόλης, σχετίζονται με την ανικανότητα ενός ατόμου να σκεφτεί λογικά, να αποδεχτεί λογικά επιχειρήματα, να σεβαστεί μια εύλογη γνώμη διαφορετική απ’ τη δική του και να αποδεχτεί το γεγονός ότι η αλήθεια δεν είναι μόνο μία και ότι η κάθε αλήθεια είναι εν πολλοίς υποκειμενική· με εξαίρεση ―ίσως…― τις αλήθειες για την ταχύτητα του φωτός και το ακαταμάχητο της ανθρώπινης βλακείας.

Συμπτώματα της υπερβολικής παρουσίας φανατικονόλης στο αίμα (ο λεγόμενος «υπερφανατικονολισμός»), αποτελούν η αδυναμία του υπερφανατικονολικού να σκέφτεται λογικά, η ανικανότητά του να χαίρεται τον διάλογο και το χιούμορ των άλλων, η άρνησή του να αποδεχτεί την πιθανότητα να ζει κάποιος απλά και να αγαπάει, να απολαμβάνει και να σέβεται τη ζωή (κάθε μορφή ζωής) χωρίς να επιθυμεί διακαώς να φάει τ’ άντερα κάποιου πολιτικού, ιδεολογικού ή θρησκευτικού του αντιπάλου.

Κάτι άλλο που επίσης χαρακτηρίζει μια υπερφανατικονολική προσωπικότητα (και των πέντε φύλων, ανεξαρτήτως διατροφής ― αν είναι χορτοφάγα ή κρεοφάγα) είναι η άρνηση ή η ανικανότητά της να συλλάβει την ιστορία ως μια εκ των υστέρων αφήγηση ή επινόηση ή εφεύρημα κάποιων και, κατά συνέπεια, σαν κάτι που μπορεί να αλλάζει με τον χρόνο, ανάλογα με τα νέα ευρήματα και την οπτική γωνία τού ιστορούντος. Οι υπερφανατικονολικοί τείνουν να θεωρούν την ιστορία ―όπως εκείνες ή εκείνοι την εννοούν― ως ένα ολοκληρωμένο, παγιωμένο και πλήρως επεξηγημένο αφήγημα, μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης.

Εδώ θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή των αναγνωστών και στα σωματικά συμπτώματα που χαρακτηρίζουν μια υπερφανατικονολική προσωπικότητα, όπως:

Η αδυναμία αυθόρμητου γέλιου, εκτός εάν πρόκειται για ρατσιστική, σεξιστική ή σπεσιστική χοντράδα που γελοιοποιεί, ταπεινώνει ή τείνει να τρομοκρατήσει τον κατά περίπτωση αντίπαλό τους.

Το σφιχτό ―όταν υπάρχει― χαμόγελο («μειδίαμα δυσκοιλιότητας», όπως το αποκαλούν μερικοί) το οποίο δεν φτάνει στα μάτια· με αποτέλεσμα οι υπερφανατικονολικές προσωπικότητες να μην έχουν ανάγκη από μπότοξ στα μάτια διότι δεν κάνουν ρυτίδες εκεί τύπου «πόδια κότας ή χήνας».

Οι σφιγμένες γροθιές, το άγριο βλέμμα και οι υπόκωφοι βρυχηθμοί μόλις διαπιστωθεί από την πάσχουσα προσωπικότητα ότι ο απέναντί της άνθρωπος τείνει να διαφωνήσει με τις ιδέες, τα λεγόμενα ή τις πράξεις της.

Η λοβοτομική γλυκεράδα που απλώνεται σαν γλιτσιασμένο γαλάκτωμα στο πρόσωπο ενός υπερφανατικονολικού όταν συναντάει έναν ομοϊδεάτη του υπερφανατικονολικό.

Οι απαντήσεις σε λογικά επιχειρήματα με παραλογισμούς, συνθήματα ή με χρήση βίας.

Όλα αυτά εξηγούν κατά κάποιον τρόπο την αδυναμία πολλών υπερφανατικονολικών να κοινωνικοποιηθούν ομαλά και αρμονικά, είτε θεωρούμε τον άνθρωπο ένα ον φυσικό/βιολογικό είτε εξαρτημένο από τις κοινωνικές συνθήκες.

Βέβαια, ο υπερφανατικονολισμός σπάνια εκδηλώνεται πλήρως πριν από την εφηβεία αλλά δείγματά του γίνονται αντιληπτά αρκετά νωρίς.

Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται προσοχή και προφύλαξη ακόμα κι από τη νηπιακή ηλικία. Η σύγχρονη επιστήμη υποστηρίζει ότι ο υπερφανατικονολισμός μπορεί να εντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά με αγάπη, χάδια, σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού, με συχνούς εναγκαλισμούς, επιβραβεύσεις, ενθάρρυνση σε κάθε κοινωνική δράση, ισχυρές δόσεις βιβλίων, αφηγήσεις παραμυθιών και ενδυνάμωση των δημοκρατικών συμπεριφορών, στο νηπιαγωγείο και μέσα στο σπίτι, από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους συγγενείς.

Επειδή το βαρυσήμαντο αυτό άρθρο μου περί της φανατικονόλης ―το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιστημονικό, βιολογικό, ενδοκρινολογικό, κοινωνιολογικό ή εκπαιδευτικό, καθώς ουδεμία σχέση έχω με αυτές τις επιστήμες― συμπίπτει χρονικά με μια ακόμα επέτειο εορτασμού τού «Πολυτεχνείου 1973», και επειδή τιμώ, αγαπώ και θαυμάζω τους αφανάτιστους κάθε πλευράς που ξεσηκώθηκαν τον Νοέμβριο του 1973 για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, εύχομαι σε όλες και σε όλους:

Καλή Δημοκρατία να έχουμε με υγεία, αγάπη, χαρά, ομόνοια μεταξύ μας, καλό σύνταγμα για όλες και για όλους και φυσιολογική ποσότητα φανατικονόλης στον οργανισμό μας.

Ίσα ίσα δηλαδή αυτή που μας χρειάζεται για να υποστηρίζουμε τη Δημοκρατία και την Πατρίδα μας με νύχια και με δόντια, μέσα και έξω από τα σύνορά μας. Α, ―ίσως― και την ομάδα που συμπαθούμε· μόνο στα γήπεδα όμως και με μέτρο.

16 Νοεμβρίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr