Τετάρτη πρωί η ώρα δέκα και κάτι και με το αυτοκίνητο κατηφορίζω την Αναστασιάδη για να στρίψω αριστερά στην Λίνδου. Ελέγχω αριστερά-δεξιά και μπαίνω αργά-αργά στο ρεύμα της Λίνδου, οπότε διαπιστώνω πως από αριστερά έρχεται ένα μηχανάκι με πυραυλική ταχύτητα και σταματώ επί τόπου. Ο μηχανόβιος γύρω στα 20-25 του, προσπερνά και περίπου μετά από δυο-τρία μέτρα κοντοστέκεται και περιστρέφοντας το σώμα του προς εμένα υψώνει το δεξί του χέρι και στρέφοντας την παλάμη και πάλι προς εμένα με όλα τα δάχτυλα ανοιγμένα, τεντωμένα και σε ικανή απόσταση μεταξύ τους, μου πέταξε τη μούντζα, προφανώς ικανοποιημένος από την ευγενική του πράξη ως μηχανόβιος ραλίστας και έχοντας εκ προοιμίου το δίκιο όλο δικό του. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να τη συνόδευσε (τη μούντζα του) με το ευγενές επίθετο “μαλάκα”, αλλά δεν έφτασε στα δικά μου αφτιά.

Και φυσικά δεν θέλησα να δώσω καμιά συνέχεια στα ευγενικά αισθήματα καθώς και την “ανδροπρεπή” κουλτούρα του ελληνοπρεπή νεαρού, προχωρώντας και δίνοντας τόπο στη συγκρατημένη οργή μου. Ήξερα από χέρι πως αν απαντούσα, ο χαμένος θα ήμουνα εγώ από τον πολλά βαρύ ελληναρά και ίσως να “καθάριζε” την “υπόθεση” και με το καταχέριασμά μου.

Το ερώτημα όμως που μπορεί να έχει ο κάθε σοβαρός πολίτης, είναι, τι θα γίνουμε με όλους αυτούς τους μπρατσαράδες που περιδιαβαίνουν ανάμεσά μας και δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, εξασκούν αρκούντως τα γαλλικά τους και άμα λάχει τρίζουν και τα δόντια τους, χρησιμοποιώντας τις πολεμικές τέχνες στις οποίες αρέσκονται ως εν δυνάμει χρυσαυγίτες.

Περιττό να πούμε πως η μπογιά τους περνά, αφού πάντα μένουν ατιμώρητοι κι αφού πια τίποτα δεν στέκεται όρθιο στην πατρίδα. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ατιμωρητί.

Βλέπετε η Δημοκρατία, θέλει και πολίτες. Δεν θέλει μόνον όργανα της τάξεως, τα οποία συνεχώς επικαλούμαστε. Χρειάζονται και τα δυο.

Ρόδος, 12.12.2018

Κώστας Ε.Σκανδαλίδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr