Δεν έχω φίλους. Ζώ μόνο μου και όταν πρέπει να κάνω παρέα κάνω μόνο με άλλους σαν εμένα. Έχω πολλούς εχθρούς. Έμαθα να τους αντιμετωπίζω. Πολλές φορές να τους νικάω κιόλας. Έμαθα να τους ξεγελάω, να τους τρομάζω, να τους κάνω να πιστεύουν πως νίκησαν αυτοί.

Αλλά έχω κι έναν εχθρό που δεν μπορώ να νικήσω με τίποτα. Έναν εχθρό με αγγελικό πρόσωπο. Έναν ολόλευκο και καλοντυμένο εχθρό που έρχεται συνήθως την νύχτα και με πιάνει στον ύπνο.

Είναι ένας εχθρός που όταν έρχεται, έρχεται ύπουλα. Ξεκινάει πολύ σιγά και νομίζεις πως είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Έρχεται σε δόσεις και πριν το καταλάβεις έχει σκεπάσει τα πάντα και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα.

Ξέρετε, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από μια νιφάδα, ειδικά  αν την δεις στο μικροσκόπιο. Μπορεί να μην της φαίνεται και μόνη της να μοιάζει τόσο αθώα και ανυπεράσπιστη κι έτσι να με ξεγελάει κάθε φορά, αλλά αυτός είναι ο σκοπός της απαράμιλλης ομορφιάς της, να με ξεγελάσει.  Γιατί όταν  μαζεύονται πολλές μαζί, η μία πάνω στην άλλη, χωρίς σταματημό, χωρίς διάλειμμα, τότε, γίνονται ο επικίνδυνος εχθρός που σας έλεγα. Ο πάλλευκος. Ο απάλευτος. Το χιόνι.

Σήμερα, ο Σάκης Αρναούτογλου, η κυρία Σούζη και ο δον Κιχώτης –Αρνιακός, μου ανακοίνωσαν πως είναι η μέρα που θα πεθάνω.

Είμαι ένα ανυπεράσπιστο μικρόβιο.

Αντίοοοοοο.

ΥΓ: “Σας έλεγε και σας η μαμά σας πως όταν χιονίζει σκοτώνονται τα μικρόβια, ή μόνο εγώ το έχω ακούσει αυτό;!”

Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr