Το σχόλιο της ημέρας

Η “κηδεία” ενός συμβόλου, του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και ασχολείται με το έντυπο, τη διαφήμιση και την οπτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Η “κηδεία” ενός συμβόλου

Με τον όρο «κηδεία» ονομάζουμε το σύνολο των φροντίδων και των τελετών που γίνονται μετά τον θάνατο κάποιου από την οικογένεια και την κοινότητά του. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το ρήμα «κήδομαι» που, στη νεοελληνική, σημαίνει φροντίζω, επιμελούμαι. Παράγωγες λέξεις ο κηδεμών, η κηδεμονία, ο επικήδειος. 

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1

Η κηδεία της, επί 70 χρόνια, Βασίλισσας Ελισσάβετ της Μεγάλης Βρετανίας, που πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022 και κηδεύτηκε στις 19 του ίδιου μήνα, καθώς και οι τελετές που είδα από την τηλεόραση, αποτελούν για μένα ισχυρή ένδειξη (αν όχι απόδειξη) ότι δεν επρόκειτο περί ενταφιασμού προσώπου που πέθανε αλλά ήταν επίδειξη φροντίδας και επιμέλειας ενός ζώντος συμβόλου της (πάλαι ποτέ κραταιάς και αυτοκρατορικής αλλά ακόμα ισχυρής) Μεγάλης Βρετανίας. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει άλλωστε το: «Η Βασίλισσα πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς», παρά την αδιάκοπη συνέχεια του θεσμού/συμβόλου, ανεξάρτητα από βιολογικούς θανάτους;

Υποστηρίζω από παλιά ότι τα σύμβολά μας τα “φροντίζουμε”, τα “επιμελούμεθα”, δεν τα αφήνουμε να σβήσουν μέσα στην λήθη (ακόμα κι όταν πεθαίνουν), ούτε να μαραζώσουν. Και, κυρίως, δεν τα ακυρώνουμε. 

Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε Βασιλιά ή Βασίλισσα. 

Έχουμε όμως Σύμβολα. 

Αρχαία, νέα και αναγνωρίσιμα· από όλες και όλους.

Που αποτελούν (ή, θέλω να αποτελούν) τον συνεκτικό ιστό μιας συνείδησης εντοπιότητας, κοινής ιστορίας, κοινής γλώσσας, παιδείας, πολιτισμού και ―εν πολλοίς― και θρησκείας.

Και θέλω τα σύμβολά μας να τα φροντίζουμε και να τα επιμελούμεθα· όπως τους πρέπει και τους αρμόζει. 

Και να μην επιτρέπουμε σε καμιά και σε κανέναν να τα λοιδορεί ή ―ακόμα χειρότερα― να τα θεωρεί πεθαμένα και να επιχειρεί να τα “ενταφιάσει” ή να τα “κηδέψει, στερώντας τους το “Κύδος” (κύδος = δόξα, καμάρι) και  αγνοώντας τη σημασία του ρήματος «κήδομαι». Είτε σε ζωντανούς και ζωντανές αναφερόμαστε είτε σε νεκρούς. 

Κωστής Α. Μακρής

19 Σεπτεμβρίου 2022

SHARE
RELATED POSTS
Η βαθιά ανεπάρκεια της ελληνικής αριστεροσύνης, του Πάνου Μπιτσαξή
Ο Μεγάλος Περίπατος κι η μεγάλη ντροπή, του Μάνου Στεφανίδη
Το σχόλιο της ημέρας: Τουρισμός, πανάκεια και πληγή, του Μάνου Στεφανίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.