Κωστής Μακρής

Στο βιβλίο «Η Μις Τήρια με τα μαγικά πλάσματα» μου άρεσε πολύ που όλα τα λόγια είχαν ομοιοκαταληξίες και στο τέλος το αγοράκι βρήκε το ζωάκι που ήθελε.

Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι η κυρία πουλούσε ζώα και ότι δεν μπορούσα σε κάποια λόγια να καταλάβω το νόημα.

Από τα περίεργα ζώα της Μις Τήρια μου άρεσε η Μονοκερίνα γιατί είχε ένα πολύχρωμο κέρατο και όμορφη χαίτη.

Μια πληροφορία που με εντυπωσίασε είναι ότι στα αρχαία χρόνια αν κάποιος έκανε κακό σε μια γάτα το θεωρούσαν σοβαρό έγκλημα.

Πιστεύω πως κάποιος θα μάθαινε πολλά πράγματα για τα μυθικά πλάσματα μέσα από αυτό το βιβλίο.

Ε.Σ.

11-03-2019

Το πιο πάνω σημείωμα το έγραψε η Ε. Σ., μαθήτρια της 4^ης τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Εγώ το αντέγραψα διορθώνοντας δυο τρία ορθογραφικά λάθη/αβλεψίες.

Προηγήθηκε μια ανάθεση από εμένα.
Με την Ε. Σ., ξεκινήσαμε πριν από δύο χρόνια, η γιαγιά της και εγώ (που η Ε. Σ. μου έχει απονείμει τον τιμητικό τίτλο του «παππού») μια ιδιότυπη τριμελή λέσχη ανάγνωσης. Διαβάζουμε και οι τρεις τα βιβλία που αρέσουν στην Ε. Σ. και μετά συζητάμε γι’ αυτά.

Τι μας άρεσε και γιατί, τι δεν μας άρεσε και γιατί, τι μας εντυπωσίασε, τι καινούργιο μάθαμε, τι θα μας μείνει από το βιβλίο όταν περάσει λίγος ή πολύς καιρός, πώς μας φάνηκαν οι χαρακτήρες των ηρώων και τι σκεφτόμαστε γι’ αυτούς, πώς μας φάνηκε η γλώσσα, αν θα το προτείναμε να το διαβάσει μια φίλη ή φίλος μας και άλλα ζητήματα που σχετίζονται με το βιβλίο, αυτόνομα ή σε σύγκριση με άλλα βιβλία, ταινίες ή ιστορίες από τη ζωή που ξέρουμε από το σχολείο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο και από συγγενείς, φίλους και γνωστούς.

Η Ε. Σ. είναι επιλεκτική και αν κάτι δεν της αρέσει δεν το διαβάζει από υποχρέωση· από υποχρέωση διαβάζει μόνο τα βιβλία τού Σχολείου.
Ως προς τα «εξωσχολικά» αναγνώσματα, ξέρει τα «δικαιώματα του αναγνώστη» και τα ασκεί πλήρως. Παρατάει δίχως τύψεις αυτό που δεν της αρέσει, πηδάει σελίδες αν βαριέται την πολυλογία, διαβάζει όποτε θέλει και ξαναδιαβάζει ό,τι της αρέσει.
Αυτός ήταν ο λόγος που, χωρίς ενδοιασμούς, τής πρότεινα να διαβάσει το βιβλίο  «Η Μις Τήρια με τα μαγικά πλάσματα»· κι αν το έκρινε σκόπιμο να γράψει λίγα λόγια γι’ αυτό.

Και επειδή δεν ήταν κάτι που θα το έκανε από μόνη της ―εννοώ να γράψει ένα «βιβλιοκριτικό σημείωμα»― της πρότεινα και μια εύλογη αμοιβή γι’ αυτή την εργασία.

Θυμάμαι ακόμα τα πρώτα μου λεφτά από μια «δουλειά» που είχα κάνει περίπου στην ηλικία της ή λίγο πιο μεγάλος. Ένα καλοκαίρι, μια οικογένεια Αμερικάνων μου ζήτησε να κάνω μπέιμπι σίτινγκ στο μικρό τους αγόρι. Δέχτηκα πρόθυμα. Όταν γύρισαν μετά από δυο τρεις ώρες, η μητέρα του παιδιού μού έδωσε πέντε ή δέκα δολλάρια. Εγώ ξαφνιάστηκα και δεν ήθελα να τα πάρω. Εκείνη όμως επέμενε με το επιχείρημα ότι αν δεν μου είχε ζητήσει να προσέχω το παιδί της, εγώ θα μπορούσα να παίζω, να κάνω μπάνιο ή ό,τι άλλο ήθελα. Οπότε έπρεπε να πληρωθώ για τον χρόνο που ξόδεψα σε κάτι που δεν ήταν υποχρεωτικό για μένα να το κάνω.

Τα ίδια περίπου επιχειρήματα χρησιμοποίησα και προς την Ε. Σ. όταν εκείνη δεν δεχόταν να πληρωθεί, λέγοντάς μου ότι αφού το κάνω για τη δουλειά μου, εκείνη χαίρεται να με βοηθάει.

Εγώ γέλασα μέσα μου με το ότι το κάνω για τη «δουλειά» μου.
Καθώς ξέρω ότι δουλειά ονομάζουμε αυτό που σου προσφέρει τα προς το ζην ενώ  εγώ το κάνω για την εργασία μου που έχει να κάνει περισσότερο με το «ευ ζην» μου, δηλαδή την αναζήτηση της αρμονικής και ισόρροπης σύζευξης καθημερινής ζωής και καθημερινής τέχνης με τέτοιον τρόπο που και την καθημερινή ζωή, με τον βιοπορισμό και τις «πεζές» ανάγκες της, να διάγουμε εντέχνως και επαρκώς, και τα ζητούμενα της τέχνης να υπηρετούμε ζώντας κοντά της και δίπλα της· όπως με κάτι που αγαπάμε πολύ αλλά όχι ως αυτοσκοπό ούτε ως όχημα μάταιης δόξας.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Ίσως επειδή ποτέ ένα βιβλίο δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Κάτι που ισχύει και για τα κριτικά σημειώματα περί των βιβλίων.

Ή ―ίσως― επειδή οραματίζομαι για την Ε. Σ. και για όλα τα παιδιά, μια ζωή όπου το αναγκαίο και το όμορφο θα βρίσκονται σε αρμονία και ισορροπία μεταξύ τους. Αυτό δηλαδή που θα μπορούσε κάποιος να ονομάσει ελευθερία ή επίγνωση των «εκ των ων ουκ άνευ» δεσμών με τον εαυτό μας, με τον κόσμο και με τη ζωή, που κι αυτό είναι μια μορφή ελευθερίας.

Δεν θα γράψω περισσότερα για το βιβλίο «Η Μις Τήρια με τα μαγικά πλάσματα» παρά μόνο το ότι χαίρομαι που αποτέλεσε αφορμή για πολλές σκέψεις κι όχι μόνο δικές μου.

Τα πιο πολλά τα έγραψε η Ε. Σ. και θεωρώ ότι αποτελεί έπαινο για το βιβλίο το ότι ασχολήθηκε μαζί του με τον τρόπο που ασχολήθηκε.
Που σημαίνει ότι ίσως αξίζει να ασχοληθείτε κι εσείς ή τα παιδιά σας

με την « Μις Τήρια με τα μαγικά πλάσματα».

Ένα πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο, με πολλά μυθικά ζώα απ’ όλον τον κόσμο (και από την Ελλάδα), που θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και «βιβλίο γνώσεων». Με συγγραφέα την Τζόι Κέλερ και εικονογράφο τον Ρίτσαρντ Γουότσον, κυκλοφορεί, από τον Ιανουάριο του 2019, στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις ΔΙΑΠΛΑΣΗ

Ε. Σ. και Κωστής Α. Μακρής

13 Μαρτίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr