Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves 

Τα λουλούδια, τα χρώματα και οι μυρωδιές του Μαΐου μού φέρνουν στο νου εικόνες από τους ανοιξιάτικους μήνες των παιδικών χρόνων. Στιγμές απαλές, φωτεινές και αιώνιες, γεμάτες υπέρλαμπρα συναισθήματα και ατέρμονα χαμόγελα. Και αγγίγματα, και καρδιά, και ανεμελιά. Πριν έρθει η επίγνωση ότι σε αυτήν, την επίγεια ζωή υπάρχει η σκληρή φθορά της ύλης και η αμείλικτη πορεία του χρόνου.

Η ζωή περνά. Σήμερα ένα μικρό παιδί μαθαίνει να ισορροπεί πάνω στο ποδήλατό του. Και ένα άλλο τρέχει ασταμάτητο προς το θάμνο με τα πολύχρωμα λουλούδια. Ένα σκαθαράκι σεργιανίζει πάνω στο ξύλινο παγκάκι του πάρκου – αλήθεια, πόσο εντυπωσιακά, εκτυφλωτικά, αμίμητα χρώματα έχουν αυτές οι μικρές υπάρξεις; Και μια ματιά στα μέρη που έχεις αμέτρητες φορές περπατήσει, δες, μπορεί να σου αποκαλύψει το θαύμα που ολόκληρη ζωή ήταν μπροστά σου και αρνιόσουν να δεις – άλλοτε από άγνοια, άλλοτε από εγωισμό, άλλοτε…γιατί, απλά, δεν ήταν η στιγμή σου να δεις και να υποκλιθείς στο μεγαλείο της ζωής.

 Η ζωή λαχταρά: να τη ζήσεις, να τη γευτείς, να τη μυρίσεις, να τη θαυμάσεις. Και, ακόμα, να τη σεβαστείς, να την τιμήσεις, να την ευχαριστήσεις. Η ζωή: εύθραυστη, πολύτιμη, απρόβλεπτη. Όπως όλα τα μεγάλα. Όπως όλα τα σπουδαία.

Ο κόσμος… που άλλοτε τον νιώθεις οικείο και φιλόξενο, άλλοτε μακρινό και ξένο. Μα είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ήρθαμε για να ζήσουμε, χωρίς περιστροφές και κωλυσιεργίες, να του ανοιχτούμε, να του δώσουμε με χαρά. Αυτός, με τις διαρκείς αλλαγές, πότε ήπιες πότε σαρωτικές, με τις αναπροσαρμογές και τις εκπλήξεις του. Τι θα κάναμε, άραγε, έξω από αυτόν τον κόσμο, χωρίς αυτόν τον κόσμο;

«Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο, χωρίς πρόσωπο, χωρίς απορίες,

όπου η ψυχή δε ζει παρά μια στιγμή,

όπου κάθε στιγμή χάνεται στο κενό,

στη λησμονιά της αλλοτινής της ύπαρξης;»

Samuel Beckett

Να αφηνόμαστε στη ροή της ζωής: να ο ιδανικός τρόπος να ζούμε τιμώντας το δώρο που μας δόθηκε. Να μην αντιστεκόμαστε σε αυτά που εμφανίζονται στο διάβα μας. Να έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά, αισθήσεις ζωντανές, όλο μας το είναι να διψά να βιώσει πλήρως το εύρος των συναισθημάτων για τα οποία φτιάχτηκε. Να ευχόμαστε «να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».

Να ανοιγόμαστε.

Να διευρυνόμαστε.

Να κυλάμε.

Κάθε στιγμή να μας κατακλύζει περιέργεια και λαχτάρα.

Γιατί..αυτή η ζωή… «ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει;»

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr