“Κύριε Χρήστο!!!!

Γυρίσαμε!

Την έφερα την κόρη σας, σώα και αβλαβή!!!

Κοιμηθείτε ήσυχος τώρα.”

Το παραπάνω έγινε ακριβώς πριν από τριάντα χρόνια επιστρέφοντας στο πατρικό μου με την Έφη αργά, μετά από κάποια βόλτα μας και λέγοντάς της κατά την είσοδό μας στο σπίτι μου: “Μην τους ξυπνήσουμε, σιγά σιγά, γιατί δουλεύει ο μπαμπάς μου”.  Αλλά η Έφη ήταν έναν παιδί, ένα υπέροχο, σκανταλιάρικο, αυθόρμητο παιδί! Και μόλις πάτησε το πόδι της στην είσοδο, είπε τα παραπάνω φωναχτά για να ακούσουν και οι γείτονες. 

Αυτή είναι η Έφη. Ή γνωστή Ευσταθία. Στο Πανεπιστήμιο την φωνάζαμε με το επώνυμό της το οποίο μετέτρεπα σε υποκοριστικό για λόγους τρυφερότητας. -άκι μου, την έλεγα. Δεν θα αποκαλύψω το επώνυμο της Έφης γιατί είναι αστείο. Αλλά την αγαπούσαμε όλοι οι συμφοιτητές, η παρέα της, όπως και τώρα την αγαπάμε και χαιρόμαστε που την βλέπουμε να κάνει ό,τι αγαπά, να γράφει μουσική και στίχους, να διασκευάζει ωραία, παλιά τραγούδια και να εμφανίζεται σε επιλεγμένες εκπομπές. Χαίρομαι που την παρακολουθώ να είναι χαρούμενη. 

Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ με την Έφη, την ερμηνεύτρια Ευσταθία, από τα φοιτητικά μας χρόνια.  Εκδρομές στο Πήλιο, αστεία περισταστικά σε ταξί που άφηνε τον οδηγό σοκαρισμένο με το στόμα ανοιχτό, βραδινές εξόδους, πάρτυ στο σπίτι της στην Αγία Παρασκευή με εκείνον τον απίθανο τύπο που δεν θυμάμαι από πού ξεφύτρωσε και που σε όλους είχε κάνει εντύπωση γιατί έλεγε ασταμάτητα“μην μου πιάνετε την μπλούζα μου τη stefanel μου, παρακαλώ”, ακόμη κι εκείνη την ιστορία  που περιγράφω στο βιβλίο “Εξομολόγηση σε Δέκα Πράξεις”, στο 7ο κεφάλαιο. Πάντα η Έφη ήταν και είναι ένα χαρούμενο, γελαστό κορίτσι, με εντυπωσιακά δοντάκια με κενό, που πιστεύουμε ότι είναι στοιχείο καλοτυχίας. Αυθόρμητη, ειλικρινής, προσιτή, οικεία, απλή.

Την είδα πριν από λίγες ημέρες στο φλΕΡΤ και συγκινήθηκα γιατί ξαναείδα την Έφη που γνωρίσαμε πριν από τριάντα και πλέον χρόνια. Το ….-άκι μας που κυκλοφορούσε στη Θεολογική με μποτάκια χαμηλά, τζιν γυρισμένο στα μπατζάκια, πουκάμισο και γιλέκο, με μαλλιά μέχρι τον ώμο σπαστά και ανέμελα και χαμόγελο αφοπλιστικά εγκάρδιο και φιλικό. Και γέλιο τρανταχτό και δυνατό. Γελούσε και γελούσαμε από τα γέλια της.

Μαγικές παρουσίες οι άνθρωποι που μένουν ίδιοι. Στόφα υγιούς προσωπικότητας και αταλάντευτης αξίας.

Η Ευσταθία, που ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές της στο τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ τότε, σήμερα είναι μια υγιής καλλιτέχνης που χαίρεται τη ζωή της κάνοντας αυτό που αγαπά χωρίς εκπτώσεις. Δίνει απλόχερα χαμόγελο, αφήνει την καλοσύνη της να ταξιδέψει χωρίς βερμπαλισμούς και μεγαλοστομίες, εκπέμπει ανθρωπιά και ηρεμία. Δίνει τον βηματισμό της αισιοδοξίας και της δημιουργίας μέσω της προσωπικής της ποιότητας και αυθεντικής παρουσίας. Και αυτό τούτη την έωλη εποχή που δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε ακόμη, αλλά να κοιταχτούμε στα μάτια, είναι πηγή ζωής. Διότι η ζωή δεν τελειώνει με την καραντίνα και την αυτο-απομόνωση. Η ζωή τελειώνει με την αγκαλιά και την επαφή. Ανήκουστο; Ε ναι, όπως τις προηγούμενες δεκαετίες ανήκουστο ήταν το μένος μας στη Φύση, στον πλανήτη και στον συνάνθρωπο. Και πραγματικά δεν άκουγε κανείς.  Και όπως επισημαίνει και η ίδια “είναι μια μοναδική ευκαιρία να δείξουμε την Ανθρωπιά μας”.

“Όλα αλλάζουνε και τίποτα δεν μένει…” Το βίντεο είναι από το κινητό τηλέφωνο και τον υπολογιστή μου. Αγαπημένη τεχνολογία! Από το 19” ο ήχος είναι καλός.

15 Νοεμβρίου 2020 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr