Τζίνα Δαβιλά

Στη μνήμη του Βαγγέλη Παυλίδη

8 Απριλίου 2013. Ημερομηνία επιλεγμένη για να είμαστε τολμηροί, ενθουσιώδεις, ρεαλιστές, συναισθηματικοί, ακούραστοι, ρομαντικοί, μα και μαχητικοί. Ήπια διεκδικητικοί  ή κάπου-κάπου και άγρια δίκαιοι. Το outsider των sites. Για τους πολλούς. Για εμάς όχι γιατί είχαμε πίστη και συνοχή.

Έτσι ξεκινήσαμε πριν από 7 χρόνια. Με τον ενθουσιασμό και την πίστη ότι θα δημιουργούσαμε κάτι καλό. Που φαίνεται σε παρόντα χρόνο να έχουμε τον τότε ενθουσιασμό, μα και την εμπειρία πια της έκθεσης σε γνωστούς-αγνώστους. Και τελικά εσείς, οι αναγνώστες μας, μάς δώσατε τον  χαρακτηρισμό: «Είναι στην Πόρτα, είναι καλό.». Χωρίς θαυμαστικά, αποσιωπητικά ή ερωτηματικά. Με τον συμπαγή και ολοκληρωμένο ρόλο της τελείας.

Και πληθύναμε και θεριέψαμε και ψηλώσαμε και λιγοστέψαμε. Πριν δύο χρόνια, στις 8 Απριλίου 2018 χάσαμε τον Βαγγέλη. Τον Παυλίδη μας. Και ήταν σαν μείναμε κάπως ανάπηροι. Γιατί ο Βαγγέλης δεν αντικαθίσταται. Αλλά η ζωή δεν ρωτά από απώλειες ή γεννητούρια, προχώρα στον αιώνιο, προσχεδιασμένο δρόμο της χωρίς να παραπονιέται. Εμείς όμως, οι της Πόρτας, κουβαλάμε  ένα  αγκαθάκι στην καρδιά, ένα σιωπηλό παράπονο, μα και την πίστη ότι όλα θα πάνε καλά. Πάντα κάτι θα λείπει, μα και κάτι θα είναι ελπιδοφόρο και φωτεινό. ‘Έστω και στην εποχή του θανατερού covid-19.

Και θα ρωτήσετε πού πάμε; Όπου καλύτερα γίνεται. Κι όπου κι εσείς, εκλεκτές και εκλεκτοί αναγνώστες, μας ζητήσετε να πάμε. Μας ζητήσετε να ανοίξουμε κι άλλα πορτάκια της Πόρτας μας που θέλετε να βρίσκετε. Γιατί σε μας έχετε εμπιστοσύνη.  Δεν έχουμε αφεντικά, δεν έχουμε εμπάθειες, δεν έχουμε συστημικές πολιτικές πλάτες, αλλά το  θάρρος της υπογραφής μας και την ευθύτητα της προσωπικής έκθεσής μας. Και  μετά, αυτά που είναι δικά μας, γίνονται δικά σας. Γιατί εσείς κι εμείς θέλουμε να μοιραζόμαστε. Είναι μαγικό συναίσθημα.

Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας τούτα τα 7 σοφά για εμάς χρόνια.

Σας ευχαριστούμε για την σταθερότητά σας.

Ευχαριστούμε τους πολέμιούς μας που μας εδίωξαν και μας διώκουν γιατί με αυτόν τον τρόπο οι ίδιοι  απαντούν στην αξιοπιστία και τη δυναμική μας: με τον φόβο τους και την μανία τους για την εξόντωσής  μας. Δεν μας πτοούν. Έχουμε αλεξίσφαιρη ψυχή.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τα Pane di capo που πάντα βρίσκονται πλάι μας, συνεργάτες και συνοδοιπόροι πολύτιμοι.

Ευχαριστώ με κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου τους εκλεκτούς αρθρογράφους της Πόρτας, το βαρύ πυροβολικό μας, τους ανθρώπους που αν δεν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε και το περιοδικό μας. Ευχαριστώ με θέρμη για την πολύτιμη παρουσία τους, έναν –έναν ξεχωριστά. Τους παλιούς και τους νεο-εντευχθέντες. Ακόμη και εκείνους που μας έφυγαν…. Μια φορά Πορταΐτης, πάντα Πορταΐτης (παράφραση των Ευζώνων).

Φίλες και φίλοι,

Εκλεκτές και εκλεκτοί,

Ψηλά το κεφάλι.

Με αισιοδοξία

Με υπομονή,

με χαμόγελο,

με τον αέρα του νικητή,

και θα το  (ξε)περάσουμε κι αυτό. Ξέρουμε από δύσκολα. Και από νίκες. Είναι θέμα αλεξίσφαιρης ψυχής.

Έτη Πολλά σε όλες και  όλους.

8 Απριλίου 2020.

ΤΔ

Δείτε τους αρθρογράφους της Πόρτας