Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών
Να ξυπνάς
Να φορέσεις τα ρούχα σου
Να φορέσεις το σημερινό σου πρόσωπο
Ν’ανοίγεις την πόρτα
και να παραδίνεσαι άοπλος στο πλήθος
Μαρία Λάζου, Να ξυπνάς
Παληά η ιδεολογία μετριόταν με τους αγώνες, τις θυσίες, την ίδια την Ιστορία.
Το μπόι των αριστερών ξεπερνούσε αριθμούς και ποσοστά, φόβους και διώξεις και μετουσιωνόταν σε ένα ηθικό παράδειγμα ζωής.
Ακόμα όμως και σ’ εκείνη την ηρωική εποχή υπήρχαν «μικροί άνθρωποι», πολιτικοί νάνοι που κρυμμένοι πίσω από προσωπεία έπαιζαν το δικό τους (όχι πάντοτε καθαρό) ρόλο.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει; Οι λεγόμενοι ανανεωτές (οι πρώην «κρυφοί παίκτες») συναλλάσσονται με κάθε είδους εξουσία, οι λεγόμενοι σκληροπυρηνικοί (οι πρώην του «υπαρκτού») εξακολουθούν να κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και το κλειδί του Σοσιαλιστικού Παραδείσου, ενώ πολλοί ριζοσπάστες έχουν ήδη υποκύψει στη «γοητεία της αστικής τάξης».
Το μπόι της Αριστεράς μοιάζει να γιγαντώνει γιατί χρησιμοποιούνται μεγενθυτικοί καθρέπτες.
Κι έτσι όμως να μην είναι, πόσο «Μεγάλη» μπορεί να γίνει μια Αριστερά όταν αρκετοί αριστεροί παραμένουν μικροί πολιτικοί νάνοι; Πόσο «Μεγάλη» μπορεί να γίνει μια αριστερά όταν οι σκοπιμότητες υπερβαίνουν αξίες και αρχές με αποτέλεσμα να φυτρώνουν παντού οι εκ-πεπτω-κότες ως σωτήρες; Πόσο «Μεγάλη» μπορεί να είναι μια Αριστερά όταν εξαρτά το μέλλον της από «νερόβραστα πολιτικά κουκιά» κι όχι από ψημένους και γνήσιους αριστερούς πολίτες; Στο κεντρικό λοιπόν πυρήνα διαφορετικής ποιότητας πολιτικάντηδες και στον περίγυρο ποικίλης μορφής και ύλης “πρώην πέραν και έξω”.
Η πολιτική αρτηριοσκλήρυνση έχει ως άμεση συνέπεια την κομματική συντηρητικοποίηση λόγω αυτο-συντήρησης. Η χαμένη (ή προδομένη) άνοιξη της νιότης μετουσιώνεται σε γεροντική φαντασίωση αιώνιας «επανάστασης». Καθισμένοι ή καθεστωποιημένοι ή λαμογιοποιημένοι «πρώην» αρέσκονται να εμφανίζονται (στον εαυτό τους και στους άλλους) ως πιστοί φρουροί του «χώρου». Αν τους ρωτήσεις «ποιου χώρου» αναμασούν συνθήματα και κενολογίες της περασμένης πεντακονταετίας. Πήραν ό,τι πήραν από το «χώρο», διαμέλισαν τις αρχές της ιδεολογίας του «χώρου», κατασπάραξαν τους εσωτερικούς εχθρούς του «χώρου» και τώρα βγάζουν άηχες κορώνες για την αυθεντική εκπροσώπηση του «χώρου».
Ο «χώρος» των απομειναριών της χθεσινής αυταπάτης και της σημερινής πολιτικής εκμετάλλευσης από τους «νοσταλγούς του χώρου» της αθωότητας μερικών.
Ο «χώρος του στρογγυλού τίποτα» που επιδοτείται από πολλές πλευρές για να μην τελειώσει το παραμύθι. Όλα τα παραπάνω έρχονται ξανά στην επιφάνεια λόγω του επικείμενου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορώ να ξέρω το πώς τα χειρίζονται οι μεν και οι δε.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι ο Ηγέτης οφείλει να καθαρίσει το τοπίο από τους δόλιους “δήθεν” αν πράγματι θέλει να δείξει άλλο πρόσωπο στην κοινωνία
ΥΓ.: Έχει αντιστραφεί το λαϊκό γνωμικό’’ όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες ‘’ κι έχει γίνει “όποιος ανακατεύεται με τις κότες μόνο πίτουρα μπορεί να τρώει’
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
