Βαγγέλης Παυλίδης

Στην πόλη πάλι χθές, τρέχοντας με τη Νοομι να προλάβουμε να κάνουμε δυο τρία πράγματα που πρέπει να κάνουμε, αν είμαστε τυχεροί. Πού καιρός για κάτι άλλο -πού καιρός για μπλογκ- πού έμπνευση. Καταφύγιό μου (για να μη μείνει τούτη η σελίδα αδειανή) ένα από τα “σκίτσα της ταβέρνας” όπως τα λέω, εκείνα που λίγο πολύ αυθόρμητα γίνονται ανάμεσα σε δυο ποτήρια κρασί… ή και ανάμεσα σ’ ένα ποτήρι ούζο κι ένα κρασί.

-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-Ο-

In the town yesterday, trying with Noomi to do a couple of things that must be done -if we are lucky. No time for anything else, no time for this blog, no inspiration. As usual in such cases, so as not to leave this page empty, I find refuge in what I call “sketches of the tavern”, those that are made more or less spontaneously between two glasses of wine or a glass of wine and a glass of ouzo.
Sorry there is no English translation… some things are untranslatable.