Τζίνα Δαβιλά

The time is always right to do what is right.

Martin Luther King

Η δυσανεξία στην κριτική δηλώνει ανωριμότητα, δογματισμό, ακαλλιέργητο πνεύμα, απύθμενο θράσος. Είναι τεραστίου μεγέθους  αδυναμία.  Πολλώ δε μάλλον όταν ο δυσανεκτικός στην κριτική είναι πολιτικός.

Τις προηγούμενες δεκαετίας μεγάλου βεληνεκούς πολιτικοί, σεβάσμιοι ακόμη και στους αντιπάλους τους,  όπως οι Κωνσταντίνος Καραμανλής, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωστής Στεφανόπουλος … κρίνονταν  αυστηρά και σκληρά από αρθρογράφους, αλλά δεν διανοήθηκαν ΠΟΤΈ να υποβάλλουν μήνυση  εναντίον τους, πόσω μάλλον να απαιτούν και την αυτόφωρη σύλληψή τους. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλου διαμετρήματος πολιτικά αναστήματα. Άλλες αρχές.

Τα τελευταία χρόνια μηνύσεις, συλλήψεις και δίκες κατά αρθρογράφων  πάνε κι έρχονται . Πάνος Καμμένος τέως ΥΕΘΑ εναντίον του  γελοιογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη (που ήθελε για ηθική αποζημίωση 1.5 εκ ευρώ), Πάνος Καμμένος ξανά κατά του Θανάση Μαυρίδη και της εφημερίδας Φιλελεύθερος (7 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν σαν εγκληματίες), Γιώργος Χατζημάρκος  περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κατά της παρούσης αρθρογράφου Τζίνας Δαβιλά (επίσης συλληφθείσα από 3 αστυνομικούς στο σπίτι μου μην τυχόν και με φυγαδεύσει η «μαφία» του iPorta.gr στο εξωτερικό, διότι τον αποκάλεσα απρεπή με αποδείξεις), Κωνσταντίνος Μπογδάνος βουλευτής ΝΔ κατά του Γιώργου Λακόπουλου για το πρόσφατο άρθρο του (έχει πια καταργηθεί η αυτόφωρη διαδικασία για τους αρθρογράφους), Αντώνης Σαμαράς πρώην πρωθυπουργός ΝΔ κατά του Κώστα Βαξεβάνη (όπου τον περιμένει πρωτόδικα 5μηνη φυλάκιση). Από τις παραπάνω υποθέσεις άλλες δεν έχουν τελεσιδικήσει, άλλες εκκρεμούν και κάποιες θα οδηγηθούν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο τον Ιούνιο του 2018 δικαίωσε αρθρογράφο από τη Θεσσαλονίκη για επικριτικό άρθρο του σε αντιδήμαρχο καταδικάζοντας  το δικαστικό σύστημα της Ελλάδας και επιδικάζοντας χρηματική αποζημίωση και δικαστικά έξοδα υπέρ του αρθρογράφου.  ΕΔΩ το έγγραφο. Η Κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου –καλορίζικη ειρήσθω εν παρόδω- θα πρέπει ως σεβάσμια Δικαστής να αντιμετωπίσει μεταξύ άλλων  φήμες θέλουν τα παραδικαστικά κυκλώματα  να δρουν ανηλεώς. Όλοι οι παραπάνω μηνυτές και «εύθικτοι»  είναι  από την Νέα Δημοκρατία. Και ο Πάνος Καμμένος στην ΝΔ άνηκε προτού ηγηθεί των ΑΝΕΛ.

Συνεπώς, ο κος Πρωθυπουργός ερωτάται:  είναι υπερήφανος για τα άτομα του κόμματός του; Η δικαιολογία της συκοφαντικής δυσφήμισης τη στιγμή που ασκείται κριτική στα πολιτικά πεπραγμένα ή ανύπαρκτα έργα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις για τους μηνυτές που απαιτούν την υποταγή. Πού το πάνε οι συνοδοιπόροι σας κ. Πρωθυπουργέ; Στο νέο-φασισμό; Στην φίμωση με τα εύσημα της Δικαιοσύνης; Αυτής της Δικαιοσύνης που καταδικάζει πολλάκις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;  Είστε υπερήφανος για τα άτομα που θωπεύετε στο κόμμα σας; Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο πατήρ Μητσοτάκης για τις παραπάνω περιπτώσεις των παραχαϊδεμένων σας;

Αναρωτιέμαι, επίσης, αν ο κύριος Πρωθυπουργός  συνειδητοποιεί ότι κι ένα κεφάλι «άδειου τενεκέ» της ΝΔ να κόψει, θα καταφέρει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος εμπιστοσύνης μετά και την πομπώδη απομάκρυνση του  κ. Διαματάρη από το κυβερνητικό σχήμα; Του εγκάρδιου φίλου του πατρός Μητσοτάκη, που μόλις τον Μάρτιο του 2018 διοργάνωνε με αγάπη και χωρίς δεύτερες σκέψεις τιμητική εκδήλωση στο Metropolitan Club του Μανχάταν;  Τι θα έλεγε ο πατήρ φαμίλιας για τούτη την απόφαση …προδοσίας προς τον έμπιστο φίλο του;

Προφανώς, η ακεραιότητα του κου Πρωθυπουργού εξαντλήθηκε με την αποπομπή του τέως Υφυπουργού Εξωτερικών και Απόδημου Ελληνισμού κ. Διαματάρη. Τον πέταξε σαν την τρίχα από το γάλα. Έναν άνθρωπο που τον  στήριξε εγκάρδια και ανιδιοτελώς τιμώντας στο πρόσωπό του Κυριάκου τον γιο του καρδιακού του φίλου Κωνσταντίνου. Εκτός κυβερνητικού σχήματος ο κ. Διαματάρης, εντός οι προαναφερθέντες παραχαϊδεμένοι του κου Πρωθυπουργού που ανερυθρίαστα μεταφράζουν τη «Δημοκρατία» όπως οι ίδιοι ορίζουν: από υφέρποντα σε φανερό νεοφασισμό. Μήπως ο κ. Πρωθυπουργός είναι της άποψης  ότι «η πολλή δημοκρατία βλάπτει»;

Ένα κυβερνητικό στέλεχος μού είπε τις προάλλες: «Είναι έντιμος άνθρωπος ο Μητσοτάκης». Το πιστεύω. Ωστόσο, βλέποντας τις συμπεριφορές στελεχών της ΝΔ που ο Πρωθυπουργός περνά με ελαφρότητα, μού έρχεται στο νου η πλοκή της ταινίας «Το σπίτι των πνευμάτων» με την Μέρυλ  Στρηπ και τον Τζέρεμι Άϊρονς. Γιατί έχω τη βεβαιότητα ότι καθημερινά κατρακυλάμε στην αγριότητα; Στον ΣΥΡΙΖΑ καταλογίσαμε προχειρότητα. Η ΝΔ είναι απολύτως μεθοδευμένη προς τον αφανισμό της ελευθερίας; Μήπως όσοι τολμάμε να λέμε την γνώμη μας κρίνοντας τα πεπραγμένα ή τα ανύπαρκτα έργα των πολιτικών σας, κ. Πρωθυπουργέ, κινδυνεύουμε και από άλλες αγριότητες εκτός από φυλακή και πρόστιμα; Και μια λεπτομέρεια για όσους θυμούνται ή στέκονται ευλαβικά στις ανύποπτες μα σημαντικές, καθοριστικές μικρές στιγμές: την ημέρα της ορκωμοσίας της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, όταν οι cameramen και δημοσιογράφοι στον αύλειο χώρο του  Μεγάρου πλησίασαν τον κ. Κουμουτσάκο, «πολυσχιδή» και παραχαϊδεμένο υφυπουργό της ΝΔ, η πρώτη αντίδραση του υποψήφιου υφυπουργού ήταν αλαζονική με έντονη τη δόση υπεροψίας  και απαξίωσης : «Ε. Εε, ε, παιδιά, σιγά… σιγά παιδιά. Ε. Σιγά».  Ήθελαν μόνο μια δήλωσή του! Η καλή μέρα κάπου-κάπου φαίνεται προτού ξημερώσει.

ΥΓ: Πιο παλιά ήμουν αφελής και προσπαθούσα μετά πάθους να σώσω ό,τι σώζεται για τους άλλους και για μένα. Έχοντας τσαλακωθεί πολλάκις, έμαθα να περιμένω την ώρα της Δικαίωσης ( και της αποδόμησης) του καθενός εκ των έσω, ακόμη και του εαυτού μου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν είναι όσο έντιμος λένε, θα αλλοτριωθεί εκ των έσω. Εκτός και αν ο φιλελευθερισμός και η εντιμότητά του είναι ψευδή στοιχεία, αντίστοιχα με τις  «ικανότητες» των παραχαϊδεμένων  του._

26.1.2020

Σημ:  Το κείμενο γράφτηκε στις 21 Ιανουαρίου 2020, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της καταδίκης του Κ.Βαξεβάνη.  Πέντε μέρες μετά δεν κατάφερα να ελαττώσω την αυστηρή κριτική μου προς τον κ. Πρωθυπουργό για τις επιλογές και τις ανοχές του. Πριν από λίγες ημέρες  ο εκλεκτός και ένας από τους μετρημένους αρθρογράφους  που τολμά δημόσια να υπερασπίζεται το δικαίωμα στην κριτική πολιτικών προσώπων και στην ελευθερία του τύπου, ο Πάσχος Μανδραβέλης, τοποθετήθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Άρθρα τούτους τους άγριους καιρούς σαν του κ. Μανδραβέλη είναι μια κάποια παρηγοριά .  Εδώ το άρθρο του. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr