Κωστής Μακρής

Δρομολόγιο
Δρ Αναστάσιος Πλατής
Μια βιογραφία από την Τζίνα Δαβιλά

Κάθε φορά που πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου, κοιτάζω το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλό του, διαβάζω τις λίγες ή πολλές πληροφορίες τού «περιτυλίγματος» και μετά ή ξεκινάω να το διαβάζω ή το αφήνω στην άκρη μέχρι να έρθει η ώρα του.

Κάποιες φορές ―για διάφορους λόγους― η «ώρα τής ανάγνωσης» αργεί.
Δεν κρύβω ότι έχω πολλά αδιάβαστα ―ακόμα― βιβλία στη βιβλιοθήκη μου.

Κάθε βιβλίο έχει πολλά «γιατί».

Τα κυριότερα: γιατί γράφτηκε και γιατί (πρέπει) να το διαβάσω.

Το «Δρομολόγιο», η βιογραφία του Δρ Αναστάσιου Πλατή από τη φίλη Τζίνα Δαβιλά, περίμενε υπομονετικά στη βιβλιοθήκη μου για περισσότερους από πέντε μήνες. Γιατί; Δεν ξέρω…

Και κάποια στιγμή, ήρθε η ώρα να απαντήσω στα «γιατί» του.
Και άρχισα να το διαβάζω.

Με λίγα διαλείμματα, το τελείωσα μέσα σε μια μέρα.

Και μετά γύρισα πάλι στην πρώτη σελίδα.

Και ανατρέχοντάς το, με οικείο πια το περιεχόμενό του, άρχισα να σταχυολογώ τα «γιατί» του.

Η βιογραφία ενός εν ζωή ανθρώπου οφείλει να πληροί ―κατ’ εμέ, εξ αρχής και κατ’ αρχήν― κάποιες προϋποθέσεις· και για τον βιογραφούμενο και για τον βιογράφο.

Θα επιχειρήσω να τις καταγράψω, χωρίς αξιολογική σειρά:

Μια άξια καταγραφής προσωπικότητα και ζωή. Ένα άξιο καταγραφής έργο. Επάρκεια συγγραφική και λογοτεχνική από τη μεριά τής (στην προκειμένη περίπτωση) συγγραφέως. Σχέση εμπιστοσύνης, αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης μεταξύ βιογράφου και βιογραφούμενου. Τόλμη στην αποτύπωση της αλήθειας. Αποφυγή «εξωραισμού» ή «αγιογράφησης». Όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων με αποδείξεις, αξιόπιστες μαρτυρίες και τεκμήρια. Αποφυγή αυθαίρετων αξιολογήσεων· και μερικές άλλες προϋποθέσεις, δευτερεύουσες, και κάποιες που πιθανόν να μου διαφεύγουν.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι απαντήσεις στα δύο «γιατί» που έθεσα πιο πάνω, έρχονται σχετικά νωρίς.

Στο εισαγωγικό σημείωμά της, η Τζίνα Δαβιλά γράφει:

«… Αξίζει τον κόπο να κάνουμε τη ζωή μου βιβλίο;» μου είπε ο γιατρός μας στην πρώτη μας συνάντηση.

Χωρίς να δίνει άμεσα την απάντηση, απαντά εμμέσως με την ίδια την ύπαρξη αυτού του βιβλίου, που ―όπως λέει η συγγραφέας― χρειάστηκε σχεδόν 18 μήνες για να ολοκληρωθεί.

Η ζωή και το έργο τού Δρ Αναστάσιου Πλατή θα μπορούσε να στηριχτεί σε τρεις (κατά τη γνώμη μου) λέξεις-πυλώνες που, όπως φαίνεται στο βιβλίο, ήταν ταυτόχρονα στηρίγματα, στόχοι ζωής και υπαρξιακοί όροι:

Ελευθερία, Αγάπη και Γνώση.

Μέσα από το βιβλίο της, η βιογράφος Τζίνα Δαβιλά ―προφανώς με υλικό δοσμένο από τον ίδιο τον βιογραφούμενο και πηγές κοντινές προς αυτόν― αναλύει και περιγράφει αυτές τις τρεις λέξεις-οχήματα εννοιών και αξιών μέσα από μια ιστορική ακολουθία του Αναστάσιου Πλατή.

Από την «επαναστατημένη» και «αντιστασιακή» του εφηβεία και νεότητα, μέχρι την ωρίμασή του και την επιδίωξη της γνώσης και της έμπρακτης (με λόγια και έργα) αγάπης του προς τον συνάνθρωπο.

Αντιστέκεται ο νεαρός Αναστάσιος Πλατής στη Χούντα εντασσόμενος στο ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα, πολιτική αντιδικτατορική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Στοκχόλμη της Σουηδίας το 1968).

Αντιστέκεται στις οικογενειακές επιταγές χωρίς να αρνείται ή να αφυδατώνει την αγάπη από και πρός την οικογένειά του. Φεύγει για σπουδές στην Ιταλία. Πηγαίνει, μετά τις σπουδές του, στην Ελβετία όπου παντρεύεται και πολιτεύεται άξια, εκλεγόμενος αξιοκρατικά σε θέση βουλευτή στο Καντόνι όπου ζει. Με εργαλεία τη Γνώση και την Αγάπη για την Ελευθερία και τον Συνάνθρωπο, ανοίγει νέες πύλες και δρόμους στην Ψυχιατρική και την αντιμετώπιση των (λεγόμενων) ψυχασθενών. Στηρίζει θεωρητικά αλλά και έμπρακτα, την πρωτοποριακή ανοιχτή νοσηλεία των «ψυχικώς» νοσούντων.

Το 2003, δημιουργεί στη Ρόδο την «Πανάκεια», μια μη κερδοσκοπική εταιρεία, με κύριο στόχο την προαγωγή της ψυχικής υγείας και την εξυπηρέτηση ευπαθών κοινωνικών ομάδων στον Νομό Δωδεκανήσου που λειτουργεί με πέντε δομές υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

( Για περισσότερες πληροφορίες: https://www.panakeia.org.gr/   )

Μέχρι σήμερα συνεχίζει να δραστηριοποιείται στον χώρο τής Υγείας, της Δημόσιας Ζωής και πάντα κοντά στην οικογένειά του ως συνειδητός Πολίτης.

Μια ακόμα λέξη-έννοια που διατρέχει όλο το βιβλίο είναι η λέξη και η έννοια τής Αξιοκρατίας. Κάτι που ή έλλειψή της πλήγωσε και πληγώνει ακόμα τον συνειδητά δραστήριο Πολίτη Δρ Αναστάσιο Πλατή.

Στο βιβλίο «Δρομολόγιο, Δρ Αναστάσιος Πλατής, ο Ψυχίατρος, ο Πολιτικός, ο Άνθρωπος» τής Τζίνας Δαβιλά, διαβάζουμε στο τέλος τα σημειώματα του φίλου τού Γιατρού, του Ροδίτη δικηγόρου Ιωάννη Χαρίτου, και των Συνεργατών στην εταιρεία «Πανάκεια».

Παρατίθενται επίσης μερικά κείμενα του Δρ Αναστάσιου Πλατή σχετικά με επίκαιρα ζητήματα που απασχολούν την πολιτική, οικογενειακή αλλά και επιστημονική ζωή στην Ελλάδα.

Τελειώνοντας το διάβασμα τού βιβλίου, είχαν απαντηθεί τα αρχικά μου «γιατί». Και επειδή, καθώς με χαρά και ικανοποίηση διαπίστωσα ότι πληρούσε τις περισσότερες από τις (κατ’ εμέ) «προδιαγραφές» μιας βιογραφίας, έκρινα ότι καλά έκανα και το διάβασα.

Γιατί μου άρεσε να το διαβάζω, σαν ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα.

Γιατί μέσα από τις σελίδες του γνώρισα έναν άνθρωπο που θα ήθελα να τον γνωρίσω κι από κοντά και θα ήθελα να του μοιάζουν πολλοί συμπολίτες μου αλλά κι εγώ.

Γιατί θεώρησα επαρκή τα τεκμήρια και τις μαρτυρίες.

Γιατί η παρουσία ανθρώπων σαν τον Δρ Αναστάσιο Πλατή στην Ελλάδα ενισχύει την αισιοδοξία μου για το μέλλον αυτού του τόπου.

Γιατί η Ιατρική με ανθρώπους σαν τον Ψυχίατρο Δρ Αναστάσιο Πλατή έχει περισσότερες ελπίδες στην επιτέλεση σπουδαίων έργων, με Αγάπη, Γνώση και Ελευθερία.

Δρ Αναστάσιε Πλατή και φίλη κυρία Τζίνα Δαβιλά,

Σας ευχαριστώ για τον κόπο σας και για την προσφορά σας.

31 Μαΐου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr