Προσέξτε τις φάσεις.
Παίρνει ο Ζαγοράκης τη μπάλα στο κέντρο του γηπέδου και ξεχύνεται από δεξιά(σύμπτωση;Δεν νομίζω)στον κενό χώρο προς τη γαλλική περιοχή. Η φάση αυτή στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα.
Κατεβαίνει, κατεβαίνει, κατεβαίνει και με αριστοτεχνική τρίπλα περνάει τον γάλλο αμυντικό Λιζαραζού σαν σταματημένο.
Με σέντρα τύπου ”διαβήτη” βρίσκει το κεφάλι του Χαριστέα που αυτός την καρφώνει στην εστία του Μπατρέζ.
ΕΛΛΑΔΑ-ΓΑΛΛΙΑ 1-0 και το εθνικό φρόνημα στα ύψη. Αδύνατο να παραμείνει φρόνιμα. Πάλι στο δεύτερο ημίχρονο, στον αγώνα ΕΛΛΑΔΑ-ΤΣΕΧΙΑ. Κόρνερ και πάλι από δεξιά. Εκτελεστής ο Τσάρτας. Μπαλιά, πάλι ”διαβήτης”, αυτή τη φορά στο κεφάλι του Δέλλα και 1-0 και η χώρα πλέον στα ουράνια. Μεγάλος τελικός. ΕΛΛΑΔΑ-ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ. Πάλι κόρνερ, πάλι από δεξιά, πάλι ”διαβήτης” αυτή τη φορά από το πόδι του Μπασινά, πάλι στο δεύτερο ημίχρονο, πάλι στο κεφάλι του Χαριστέα και ξανά 1-0 και δεν χρειαζόταν κάτι άλλο. Η χώρα πλέον εκτοξευόταν στο σύμπαν. Όλες αυτές οι ποδοσφαιρικές φάσεις από τους αγώνες της Εθνικής ποδοσφαίρου, όχι μόνο σαν συμπαντικές συνωμοσίες μπορούν να εκληφθούν, αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχουν να παρουσιάσουν Έλληνες, από το 2004 μέχρι σήμερα.
Άφησαν άφωνους όλους τους θεατές στα γήπεδα της Πορτογαλίας, αλλά και όλους τους Ευρωπαίους. Ακόμη και στα τηλεχειριστήρια το κουμπί του ζάπινγκ έπαθε κοκομπλόκο και δεν έπιαναν άλλα κανάλια οι τηλεοράσεις τους. Παντού το ελληνικό ”θαύμα”. Τους καθαρίσαμε σαν αβγό. Τους ξεπουπουλιάσαμε σαν κοτόπουλα. Έκτοτε για ποια ”επανίδρυση του κράτους” να μιλήσουμε, για ποιο ”λεφτά υπάρχουν”, για ποιο ”ουάου”, ποιό ”ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ”, ποιες ”17 ώρες διαπραγμάτευση”. Γελούσαν και οι κότες μαζί μας. Επί δεκαπέντε σχεδόν συναπτά έτη, το φρόνημα του λαού καθόταν φρόνιμα στα οφσάιτ των πολιτικών. Σαν λασκαρισμένοι διαβήτες πήγαιναν όλοι τους που πάνε να χαράξουν κύκλο και τους βγαίνει στραπατσαρισμένη έλλειψη. Μόνο ελλείψεις είδαμε και στο τέλος όλοι μας παραζαλισμένοι αρχίσαμε τα οκτάρια. Καταντήσαμε να σβαρνιζόμαστε στα πατώματα, διαγράφοντας ακανόνιστες καμπύλες, ως όφεις κατατρεγμένοι, με τα office των Βρυξελλών να μας πατούν ανάλγητα στο κεφάλι βγάζοντας τα απωθημένα τους. Δεν μας συγχώρησαν το στραπάτσο που τους κάναμε το 2004.  Αφού οι πολιτικοί μας λοιπόν είναι άμπαλοι, ανίκανοι να βγάλουν μια σέντρα της προκοπής, ένα ”ένα-δύο” αποτελεσματικό, ας δοκιμαστούν οι μπαλαδόροι στην πολιτική μήπως και προκόψουμε… Αυτές οι φάσεις των ποδοσφαιριστών, ήταν η μια και μοναδική αποστομωτική απάντηση της χώρας που έστειλε τους Ευρωπαίους να κόψουν φλέβες και όλο το ιθαγενές πόπολο στα κάγκελα. Από τις λίγες, μετρημένες στα δάχτυλα, φάσεις της ιστορίας μας, που αποδεικνύει το μεγαλείο του έθνους. Mετά τις κάθε αρίθμησης θύρες original, ήρθε η ώρα πια για το ποδόσφαιρο να πάρει τη θέση που δικαιωματικά του αξίζει. Να αλώσει και πολιτικές θύρες και να είναι το μόνο σοβαρό και αξιόπιστο κριτήριο για να λάβει κάποιος δημαρχιακό χρίσμα. Ο κ.Ορφανός (ΠΑΟΚτσής) και ο κ.Ταχιάος (ΑΡΗανός) στη Θεσσαλονίκη. Ο-χωρίς άλλες συστάσεις-πολύς κ.Μπέος στον Βόλο. Ο-παραπολύς-κ.Μαρινάκης στον Πειραιά και έπεται συνέχεια. Η πληροφορία ότι προτάθηκε στον κ.Ρεχάγκελ να αναλάβει αριστίνδην το αξίωμα του Δημάρχου άνευ Δήμου και επίτιμος πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, ελέγχεται ως ανακριβής. Αν και σ’ αυτή τη χώρα τίποτε δεν αποκλείεται. Αρκεί να το επιθυμεί με επιμονή ο λαός. Αρκεί να κάνουμε ένα κλείσιμο ματιού στο σύμπαν και done.  Μέχρι και τον κ.Δώνη πρωθυπουργό τον βλέπω. Σαν διαβήτες λειτουργούν τα πόδια των πιτσιρικάδων της Πανάθας. Υ.Γ.Αφιερωμένο στα επιτελεία των κομμάτων εν όψη των επερχόμενων εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση, που εμφανίζουν σε prima vista  τις ποδοσφαιρικές ικανότητες ή προτιμήσεις των υποψηφίων, ομολογώντας την ένδεια ουσιαστικών αυτοδιοικητικών προτάσεων.