Όταν φεύγει ένας αληθινός φίλος για το αιώνιο ταξίδι το νοιώθεις σαν μια μαχαιριά στα σωθικά σου.  Σαν να σου παίρνουν πίσω ένα πολύτιμο δώρο. Γιατί η αληθινή φιλία, η ανυπόκριτη, η γνήσια, η ανιδιοτελής είναι ένα από τα πολυτιμότερα δώρα στη ζωή κάθε ανθρώπου.

Ο Δημήτρης ήταν ένας αληθινός φίλος. Πάντα παρών στα εύκολα και στα δύσκολα. Άρχοντας, φιλόξενος, δοτικός. Έφυγε με θάρρος και ακμαίο πνεύμα μέχρι την τελευταία στιγμή. Θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη, παράδειγμα και παρακαταθήκη, αυτό που πραγματικά εξέπεμπε, το πάθος για το «ευ ζην». Ένα «ευ ζην» βαθιά ουσιαστικό, απαράμιλλης απλότητας, διακριτικό, πανέμορφο, που το μοιράσθηκε πολλές φορές μαζί με εμάς, τους φίλους του, και ήταν πλοηγός στην οικογενειακή του ζωή και ευτυχία με τη Μαρίνα του, την αγαπημένη μας φίλη.

Το «ευ ζην» της θαλασσινής αύρας της Άνδρου, της χαράς με την οποία μας χάριζε το αγνό κρασί της ερασιτεχνικής παραγωγής του, τις ήρεμες βραδιές με τις συζητήσεις βάθους, σε ένα σπάνιο κλίμα, στο οποίο κανένας μας δεν είχε διάθεση πνευματικής επιβολής και όλοι μας θέλαμε να ακούσουμε τι λέει ο άλλος. Διαφωνώντας, συμφωνώντας, συνθέτοντας, πλουτίζοντας πνευματικά σε μια αλληλεπίδραση, μέσα στην οποία ο Δημήτρης μετείχε πληθωρικά.

Ο αποχαιρετισμός είναι δύσκολος. Ο πόνος της Μαρίνας, του Νικόλα και του Μάριου αβάσταχτος. Πρέπει όμως να είναι υπερήφανοι για τον άνθρωπό τους. Αυτό, ας είναι η μεγάλη παρηγοριά. Θα μας λείψει. Ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που του είχαμε απεριόριστη εμπιστοσύνη. Ξέραμε πως ό,τι και να του λέγαμε θα το κρατούσε για τον εαυτό του και θα το χρησιμοποιούσε μόνο προς όφελός μας. Το ίδιο αισθανόταν και εκείνος. Ήταν φίλος με την κυριολεκτική του όρου έννοια.

Είμαστε σίγουροι πως εκφράζουμε τη θλίψη όλης της παρέας της Άνδρου. Του Στράτου και της Σοφίας, της Άννας, του Γιώργου και της Τζίνης, του Μπάμπη και της Νίτσας, του Ηλία και της Μαρίκας, της Ράνης και του Γιάννη, της Κούλας  και αν ξεχνάμε κάποιον συγγνώμη γιατί η γραφή είναι ταραγμένη. Ας τον συνοδεύει στο ταξίδι του το πρώτο τετράστιχο ενός τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου που του άρεσε… «Ο χρόνος που μετράει»

«Καλέ μου φίλε σου γράφω για να παρηγορηθώ
και εξ αιτίας της απόστασής μας, τρελά θα εξηγηθώ.
Μα από τότε που λείπεις, παρατήρησα ξανά
πως ο γέρο χρόνος έφυγε μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά».

Γεια σου αγαπημένε Δημήτρη…

Μαρίνα-Πάνος

Πάνος Μπιτσαξής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr