• Ο Γιώργος μας έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο. Το άγνωστο λογοτεχνικό έργο μιας συγκλονιστικής προσωπικότητας. Του Γ.Α. Μαγκάκη. “Αμύνομαι γι΄ αυτό γράφω”. Θυμήθηκε κι εκείνο το «στενό κύκλο» που το καλό μου άστρο το φέρε να μετέχω. Ως νέος της παρέας που προκαλούσε αιφνιδιασμό και περιέργεια στα διάφορα ιερά τέρατα της εποχης. Σάκης Πεπόνης, Γιαννης Καψης, Ιάκωβος Καμπανέλης, Νίκος Παπαντωνίου, Αντώνης Βγοντζας, Κώστας Κωτσακης, Δημητρης Τσάτσος, Μανώλης Γλεζος , ο Γιωργος κι εγώ αλλά και άλλοι. Ο Αριστοβουλος Μάνεσης, ο Γιώργος Μερμηγκας , ο Τάκης Σπηλιακος. Ανδροκρατούμενος λίγο ο κύκλος; Ε ναι τι να κάνουμε. Έτυχε. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το σχολείο αυτών των συζητήσεων. Με σημάδεψαν. Ήταν η εποχή που πάνω στους άπειρους ώμους μου ο δάσκαλος μου, με το ακατανόητο θάρρος του, είχε εναποθέσει το μεγαλύτερο μέρος των ριζικών νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που χαρακτήρισαν την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ. Όλες μακροημέρευσαν. Ήταν η άγνοια κινδύνου η καλή μου τύχη και το ένστικτο του Μαγκάκη που με εμπιστευόταν παρά το νεαρόν της ηλικίας. Τώρα αλλάζουν τον Ποινικό Κώδικα επιτροπές επι επιτροπών και κάθε εξάμηνο θέλει ξανά αλλαγές.

• Ξεχωρίζω με κόπο και συγκίνηση από τα υπέροχα αυτά κείμενα:

«Λένε πως στην Ελλάδα ο Θεος έφτιαξε τους ανθρώπους και το τόπο σωστά, μα οι άνθρωποι έχουν βαλθεί να χαλάσουν τους κόπους του.Έτσι αν μπορείς και βλέπεις τα τόσα ανάρμοστα, ριζώνει μέσα σου η έντονη επιθυμία και η αναμονή της αλλαγής, με ρίζες βαθιά μέσα στον καιρό, κάτι σαν μια παράδοξη νοσταλγία. Μια νοσταλγία μέλλοντος»

• Έγκλειστος στην απομόνωση της χούντας όταν και ο Γιώργος ήταν κρατούμενος όπως και η Άκη Μαγκάκη και η Κάτια Ανωμερίτη ο Γ.Α. Μαγκάκης έγραψε ένα κείμενο που περνά στην ιστορία. Το βίωμα των κουνουπιών.

«Πρέπει να μιλήσω για μια φιλία …Με είχαν τότε τέσσερεις μήνες στην απομόνωση Δεν είχα δει ανθρώπινο πλάσμα. Μόνο στολές και δεσμοφύλακες. Πρόσεξα στο κελί μου τρία κουνούπια….Ενοχλήθηκα στην αρχή. Μα ευτυχώς κατάλαβα. Σαν κι αυτά κι εγώ προσπαθούσα να αντέξω το κρύο. Τι ζητήσανε από μένα; Κάτι ασήμαντο. Μια σταγόνα αίμα. Δεν γινόταν να αρνηθείς. Το βράδυ γύμνωνα το χέρι μου και τα περίμενα. Χαρις σε αυτά ο κόσμος δεν ήταν μόνο ανάκριση.»

• “Αμύνομαι γι’ αυτό γράφω”. Έτσι κρατώ τη σκέψη μου απ’ τη μεριά μου. Αν την αφήσεις αστήριχτη χωρίς τα σχήματα των γραμμένων συλλογισμών αφηνιάζει»

Σε ευχαριστούμε Γιώργο, παλιέ και ακριβέ μου φίλε.