• Όταν η Εθνική Ελλάδος κατακτούσε την πρωτοκαθεδρία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ο έξαλλος πανηγυρισμός κατέκλυσε τους δρόμους της Αθήνας. «Σήκωσε το …». Η Ελλάδα ήταν πάνω από όλα.Όταν η ομαδάρα των παιδιών του μπάσκετ νικούσε στο τελικό ποιος θα ξεχάσει τον Αργύρη και εκείνη τη ματιά.Την τεράστια κραυγή «Τίποτα τίποτα δεν μας σταματά». Όταν η Βουλα έκοβε το νήμα και βγήκε από την πιο βαθειά ψυχή της πατρίδας, εκείνο το «για την Ελλάδα ρε γαμω το» δεν νομίζω ότι υπήρχε έστω και ένας να μη νοιώσει εκείνο το θείο ρίγος συγκίνησης που μας κληροδοτιέται γενιά με τη γενιά όταν η Ελλάδα καταφέρνει να περνά στο προσκήνιο. Δεν μου είναι καθόλου αδιάφορα αυτά. Καθόλου. Έχουν τον απόηχο , από τον ήχο, πολύ σημαντικότερων ασφαλώς στιγμών, στην ιστορία των 200 ετών. Όταν οι γενιές των πατεράδων και των παππούδων μας μάτωναν για την Ελλάδα. Όταν, μεταξύ άλλων, τραγουδώντας πήγαιναν στο μέτωπο στα βουνά της Αλβανίας «με το χαμόγελο στα χείλη». Όταν οι νέες Θερμοπυλες ζωντάνευαν στο Ρουπελ. Όταν οι Ελληνίδες έστηναν το κίνημα της κάλτσας.Ύφαιναν μάλλινες κάλτσες ακατάπαυστα γιατί εχθρός δεν ήταν μόνο ο κατακτητής αλλά και τα κρυοπαγήματα. Αξιον Εστι. Για την Ελλάδα ρε γαμω το. Πόσες και πόσες φορές αυτά τα 200 χρόνια.

• Είναι δυστυχώς η μια όψη. Η άλλη είναι ο διχασμός. Το μίσος για τον αντίπαλο. Ένα παράλληλο γονίδιο.Ένας ιος. Από τη δίκη του Κολοκοτρώνη, στους εμφυλίους της επανάστασης ,στον Καποδίστρια ,στον εθνικό διχασμό, στον εμφύλιο, στα ξερονήσια τα λέω όπως μου έρχονται και σίγουρα ξεχνώ.Ένα μικρόβιο , που έρχεται και φεύγει, από τις απωτατες ρίζες μας. Αναερόβιο. Ξυπνάει όταν βρίσκει τις κατάλληλες συνθήκες. Δεν πεθαίνει ποτέ.

• Τι θα πει είμαστε κουρασμένοι; Στη γενιά των παππούδων μας το σύνολο των ανδρών υπηρέτησε σε πολέμους θητεία 10 ετών. Και οι μανάδες ,οι αρραβωνιαστικές, οι σύζυγοι, τα ανήλικα παιδιά περίμεναν και προσπαθούσαν να στήσουν ζωές χωρίς τους άντρες τους. Μια παράλληλη ιστορία αγωνίας γραφόταν μαζί με τα πεδία των μαχών.Τι θα πει είμαστε κουρασμένοι; Αν αναλογεί ένας αγώνας στις μέρες μας για την επιδημία θα τον δώσουμε. Για την Ελλάδα ρε γαμω το.

• Αρκεί να καταλάβει η κυβέρνηση ότι απαιτούνται δυο πράγματα πριν από όλα.Έμπνευση και Ενότητα. Υστερεί δυστυχώς και στα δυο. Γι αυτό δεν πάμε καλά. Ένα χρόνο πριν είχαμε και τα δυο. Και γίναμε παγκόσμιο παράδειγμα μέχρι να αρχίσει η αστείρευτη και αγιάτρευτη ανοησία αντί για την ανοσία.