Αυτό κάνει με το εξαιρετικό βιβλίο της «Το σπίτι με τις φοινικιές» η συμπατριώτισσα μας καταξιωμένη συγγραφέας Τιτσα Πιπίνου.

Δεν θα μπω εσκεμμένα στην πλοκή. Αξίζει φίλε αναγνώστη να την τρέξεις στο νου σου καθώς το διαβάζεις. Δυο οικογένειες, δυο πόλεις, δυο γενεές που ριζώνουν στην ιστορία και η συγγραφέας με μαεστρία έμπειρης πένας, μας κάνει το «ρίζωμα» αυτό να είναι συνεχώς σχεδόν ζωντανό, μπροστά μας.

Η Τιτσα Πιπίνου γράφει με ύφος ιστορικής περιπλάνησης και λογοτεχνικής ταυτόχρονα πρόζας. Τα γεγονότα στο βιβλίο σε τυλίγουν ως ζωντανή αναδρομή σε μια Ρόδο άλλης εποχής, σε μια περίοδο όπου σχεδόν όλοι οι σημερινοί ντόπιοι( και όχι μόνο) έχουν ένα νήμα να τους δένει.

Ωραια ιστορία, με κοινωνικό,ερωτικό, ιστορικό βάθος και κυρίως ανθρώπινα συναισθήματα : αυτό μου δημιούργησε εντύπωση από το μυθιστόρημα της Τιτσας Πιπίνου, το συναισθηματικό κεφάλαιο που παράγεται και ενώνεται με το ιστορικό νοηματικό φορτίο και τις πολιτισμικές μορφές της καθημερινότητας των ανθρώπων.

Μια εποχή Ιταλό -ελληνικής και μεσογειακής διαπολιτισμικότητας. Σπίτια και άνθρωποι στις αυλές και στους δρόμους, έρωτας, ανείπωτα και μη λεχθέντα, μαζί με την εικόνα από μαγαζιά, λιμάνια, τόπους και ιστορία. Όλα σε οδηγούν να «θυμηθείς». Σαν να ήσουν εκεί…