Τζίνα Δαβιλά

Σέβομαι βαθιά τους χαρισματικούς δημιουργούς. Σκιτσογράφους, εικαστικούς, γλύπτες, λογοτέχνες, πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες, σιδηρουργούς, ξυλουργούς.

Μα υπάρχει κι ένα σκίτσο το αγαπώ περισσότερο απ’όλα. Δημιουργήθηκε από τον Βαγγέλη Παυλίδη για πλάσμα ακριβό και πολύτιμο.

Σήμερα θα του λέγαμε έτη πολλά. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε που σίγησαν τα πενάκια του Βαγγέλη μας. Δεν μας έκανε σοφότερους, οξυδερκέστερους, πληρέστερους. Θα γελούσαμε περισσότερο, θα θυμώναμε εποικοδομητικά. Μας έλειψαν τα σκίτσα του, η ευφυής ματιά του στην πολιτική, στην ιστορία, στη μαγειρική, στα πρόσωπα που έπρεπε να θυμόμαστε. Τελευταίο του σκίτσο ο μέγας Μπετόβεν.

Στις 10 Μαρτίου είναι και τα γενέθλια της Ματίλντας , της BMW που ήταν κατά δέκα χρόνια νεώτερή του. 10 Μαρτίου 1953. Τι σου κάνει η ζωή… Η Ματίλντα ζει και ευτυχώς την πάει κάπου-κάπου βόλτα ο γιος του ο Σάββας. Ο Βαγγέλης «πέταξε».

Ο ιδιόρρυθμος και παράξενος Παυλίδης ούτε που φανταζόμουν ότι θα γινόταν ένας από τους πιο λατρεμένους μου ανθρώπους που είχε το ελεύθερο να μου λέει ό,τι ήθελε, όποτε ήθελε, χωρίς να του θυμώνω ή να παραπονιέμαι.

«Η Λαχανιά σε περιμένει, μαζί και ο Θα που σ’αγαπά».  Ο πείσμων γέρων…

Μακάρι να έβρισκα τις λέξεις να πω πόσο μού έχει λείψει. Πόσο μας έχει λείψει…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr