Ο ναύαρχος Αλέξανδρος Διακόπουλος είπε εγκαίρως κι όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν, όσα έπρεπε να ακούσουν οι ενδιαφερόμενοι και στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Ότι δηλαδή η Τουρκία δημιουργεί σε σταθερή, προγραμματισμένη βάση τετελεσμένα εντός της ελληνικής επικράτειας υπονοώντας ότι συνεχώς κερδίζει χωρίς να δίνει μάχες. Πόσω μάλλον που αυτός, ο εθνικός μας χώρος είναι και τα απώτατα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ως τα Ίμια η πολιτική ηγεσία αναστέλλει την στρατιωτική από το να πράξει το καθήκον της. Ως πρόσφατα στην εξωτερική μας πολιτική ίσχυε το δόγμα Μολυβιάτη. Ήτοι αναβολή ενεργειών και πρωτοβουλιών εν αναμονή καλύτερων συνθηκών. Αυτών των συνθηκών που ναι μεν δεν έρχονταν ποτέ αλλά που εξασφάλιζαν στην εκάστοτε κυβέρνηση ότι “δεν θα κάτσει κάποια στραβή στη βάρδια της”. Ένα είδος dolce far niente.

Όλα αυτά συνέβαιναν ως τον απροκάλυπτο νεο – οθωμανισμό του Ερντογάν και την βούληση του να αλλάξει το status quo στο Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο, τη βόρεια Αφρική, την Συρία, το Ιράκ κλπ.

Τώρα πλέον η ελληνική, εξωτερική πολιτική αφυπνίστηκε απότομα, τρέχει πίσω από τους λεονταρισμούς της Τουρκίας, αναζητεί αντίμετρα, συμμάχους, σχεδιάζει εκ αρχής στρατηγικές και δεν εφησυχάζει πλέον.

Φαίνεται ότι οι δικές μας πλέον πρωτοβουλίες έχουν αλλάξει το σκηνικό στην περιοχή με αποτέλεσμα ισχυροί παίχτες να εκδηλώνουν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ζυμώσεις, παρασκήνιο, αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, οικονομικά παιχνίδια, εκβιασμοί κλπ. Η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά η κινητικότητα αυτή μπορεί να μάς βγει και σε καλό. Το υπουργείο εξωτερικών αξιοποιώντας σωστά το διπλωματικό σώμα – κάτι που δεν έκανε ο υπερφίαλος Κοτζιάς – αλλά και τις εισηγήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας, φέρεται με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Ως τώρα. Τέτοιες στιγμές απαιτείται εθνική ομοψυχία, έλεγχος λόγων και δράσεων. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής συνήθισε να λέει πως στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και άλλα που γίνονται αλλά δεν λέγονται.

Υπήρξε αμετροεπής ή εν προκειμένω ο ναύαρχος όταν δήλωνε πως η Τουρκία μαρκάρει την περιοχή όπως ο σκύλος την επικράτεια δράσης του; Νομίζω όχι. Πρόκειται για μια αλήθεια που τη γνωρίζουμε όλοι αλλά κυρίως πρέπει να την συνειδητοποιήσει ο λεγόμενος συμμαχικός παράγοντας και να αναλάβει και αυτός τις ευθύνες του. Είπαμε, οι στιγμές είναι κρίσιμες.