Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη,
με θαυμασμό, και με βαθειά και ειλικρινή εκτίμηση…

Τι ωραία ηθοποιός! Τι αληθινή!
Και πόσο άμεση, απλή, προφορική…
Γνήσια και αυθεντική!

Τι ωραία που περάσαμε τότε…
Εξαιρετική συνεργασία.
Ήσουν υπέροχη!

Όμως, τι περίεργο… – ξέρεις τι θυμάμαι από σένα πιο πολύ;… Όχι, τόσο κάποια από τις δεκάδες σκηνές του σήριαλ, (κι αυτές τις θυμάμαι, όλες!) όσο εκείνη την πρώτη σκηνή του έργου “Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα” του Εντουάρντο ντε Φίλιππο, στο ΚΘΒΕ, με την Μπέττυ Βαλάση και τον Σταύρο Παράβα… (Μετά το φέρατε και στην Αθήνα…) Εκεί, σε είδα πρώτη φορά…

Μαγειρεύατε στην σκηνή (ραγού!) με την Βαλάση, κι εσύ τις έλεγες “τον πόνο σου” κλαίγοντας και γελώντας… – καθαρίζοντας αληθινά κρεμμύδια… Κι είπα: τι ωραία ηθοποιός! Απίστευτο ίσως, αλλά… από όλη την παράσταση θυμάμαι πολύ έντονα εκείνη σας την σκηνή…

Στο καλό, Ελισάβετ!
Το διάβα σου από το θέατρο, δεν πέρασε απαρατήρητο – άφησες το ίχνος σου, με το γέλιο σου και… “τον πόνο σου”…

Ήσουν… πολύ ωραία!
Στο καλό!…

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. .

The article expresses the views of the author

iPorta.gr