Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves 

Εν μέσω της κοινωνικής απομάκρυνσης που μας έχει επιβάλει η παγκόσμια πανδημία, βιώνουμε τη νέα πραγματικότητα σαν ένα συλλογικό τραύμα. Ανησυχούμε για την ασφάλεια τη δική μας και των αγαπημένων μας, νιώθοντας απειλή. Αυτή η απειλή, πραγματική ή φανταστική, μα σίγουρα απρόβλεπτη και εκτός του ελέγχου μας, είναι που μπορεί να πυροδοτήσει τραυματικά γεγονότα της ζωής μας.

Ίσως αυτές τις μέρες να εμφανίζουμε συμπτώματα έντονου στρες, όπως διαταραχές του ύπνου, νευρικότητα που μας συνοδεύει πολλές ώρες της ημέρας ή έντονες αντιδράσεις που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν υπήρχαν ή που μπορούσαμε να ελέγχουμε το μέγεθος και τη διάρκεια της εκδήλωσής τους. Μας δίνει, σαφώς, προσωρινή ανακούφιση να γνωρίζουμε ότι μέσα σε αυτήν την πρωτόγνωρη δίνη στοβιλιζόμαστε όλοι μαζί, ανεξαιρέτως. Ωστόσο, αυτές τις συνθήκες στραγγαλισμού των καθημερινών μας ελευθεριών και επαφών τις βιώνει ο καθένας με το δικό του τρόπο, ο οποίος είναι αποτέλεσμα και άθροισμα της προσωπική του ιστορίας, των δυνατών αλλά και των τρωτών σημείων του.

Τραύματα του παρελθόντος μπορεί πιθανώς να έχουν μία ισχυρή επίδραση στις τωρινές μας αντιδράσεις, κάτω από τις συνθήκες απομάκρυνσης, απομόνωσης, μοναξιάς που βιώνουμε. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό ο φόβος και η αβεβαιότητα των ημερών να πυροδοτήσουν οποιοδήποτε παλιό μας τραύμα – και αναφερόμαστε ιδιαίτερα στα ψυχικά και συναισθηματικά τραύματα που, για κάποιους λόγους, έχουν αφήσει το αγκάθι τους μέσα μας. Παλιά συμβάντα,αιφνίδια και απρόβλεπτα, που μας έκαναν να φοβηθούμε, να τρομάξουμε, να δούμε τον κόσμο σαν ένα μέρος αφιλόξενο και απειλητικό, μπορούν τώρα να ζωντανέψουν μπροστά μας και μέσα μας, μετατρέποντας την κοινωνική απομάκρυνση σε εσωτερική απομόνωση.

Είναι όχι απλά σημαντική, αλλά ζωτικής σημασίας η επιλογή να αφιερώνουμε καθημερινά μερικές στιγμές συνειδητής παρουσίας στην τωρινή στιγμή, αφυπνισμένοι, ζωντανοί με τον εαυτό μας. Εκεί ενδέχεται να εντοπίσουμε παλιές μνήμες που επανέρχονται·  δύσκολα συναισθήματα που αδυνατούμε να διαχειριστούμε· συνεχείς αρνητικές σκέψεις που, ακόμα και αν τις σταματάμε, επανεμφανίζονται· μία διαρκής στάση επιφυλακής εκ μέρους μας, σαν να πρέπει διαρκώς να αμυνόμαστε απέναντι σε κάτι (συχνά ανύπαρκτο)· τάση αποφυγής όσον αφορά την «τακτοποίηση» σκέψεων, συναισθημάτων, αποφάσεων κλπ.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα διαταραγμένα μοτίβα ύπνου και διατροφής, την ελλειπή ή ανύπαρκτη επαφή με τη φύση, με αγαπημένες μας ασχολίες και με τους κοντινούς μας ανθρώπους, και με τη συνολική αλλαγή του τρόπου ζωής μας, είναι υπεραρκετά για να καθιερώσουν συνθήκες εσωτερικού φόβου. Και, όσο κι αν ακούγεται δύσκολο ή ακατόρθωτο, μέσα σε τέτοιες συνθήκες πρέπει να ισχυροποιηθούμε και να αναζητήσουμε βοήθεια από όπου μπορούμε να την πάρουμε. Υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε τις πληγές που έχουν αρχίσει να ξαναπονούν και να μας υποστηρίξουν ώστε να τις φροντίσουμε, να τις μαλακώσουμε. Ίσως υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι) πολύ κοντινοί μας άνθρωποι που θα νιώσουν μεγάλη χαρά να μας ακούσουν και να σταθούν δίπλα μας – η αληθινή σύνδεση νικά τη γεωγραφική απόσταση. Υπάρχει πάντα ο εαυτός μας, στον οποίο μπορούμε και οφείλουμε να πιστεύουμε, να τον θρέφουμε, να τον αγκαλιάζουμε, να του προσφέρουμε ό,τι μας φωνάζει ή μας ψιθυρίζει πως έχει ανάγκη.

Είναι δύσκολες, πρωτοφανείς, πέραν της φαντασίας μας οι μέρες που ζούμε. Γι’ αυτό ακριβώς οφείλουμε να αντισταθούμε στον επανατραυματισμό του εσωτερικού μας κόσμου. Για να παραμείνουμε δυνατοί, όρθιοι. Για να επαναπροσδιορίσουμε ποιοι είμαστε, τι είναι σημαντικό για εμάς, πού θέλουμε να εστιάσουμε και ποιο αποτύπωμα θέλουμε να αφήσουμε στον κόσμο.

Να συνεχίσουμε να πιστεύουμε…και τότε θα δούμε το θαύμα, το δικό μας μικρό-μεγάλο θαύμα. Κάθε μέρα θα ανοίγει ένα παράθυρο θεραπείας, προοπτικής και αναδημιουργίας. «Μην περιμένεις τη ζωή», γράφει ο Marcel Proust, «μην κάνεις όνειρα γι’ αυτήν. Έχε στο μυαλό σου, ανά πάσα στιγμή, ότι το θαύμα βρίσκεται στο εδώ και στο τώρα.»

Το δικό μας εδώ, το δικό μας τώρα…

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr