Τζίνα Δαβιλά

 

Ένας άλλος Δήμαρχος και όχι άλλος ένας…

Φώτης Χατζηδιάκος 2014-2019

Ανέλαβε έναν υπερχρεωμένο Δήμο λόγω οικονομικής κρίσης  που όδευε σε πρόγραμμα επιτήρησης. Δεν μπήκε ποτέ. Τον παραδίδει με ταμειακό απόθεμα.

Προσέβλεπε πάντα στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό με διαφάνεια, δημοκρατία, αποτελεσματικότητα. Το πέτυχε.

Κατεγράφη επί της θητείας του έργο υπαρκτό και πολυδιάστατο: πολιτιστικό, κοινωνικό, τεχνικό. (Από τις ελεγμένες νέες  παιδικές χαρές  μέχρι την Προγραμματική σύμβαση της Μεσαιωνικής Πόλης Ρόδου που έστειλαν στα σκουπίδια οι αντίπαλοί του). Αναβάθμισε και εξέλιξε όλους τους επιμέρους τομείς. Οι αριθμοί δεν λαθεύουν.

Βραβεύτηκε για τις πρωτοβουλίες και τα ρίσκα που πήρε έχοντας την αναγνώριση του Αθηναϊκού Τύπου, ως πρότυπο Δημάρχου που έπρεπε και οι λοιποί Δήμαρχοι της Ελλάδας να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Αυτά έγραφαν τα αθηναϊκά δημοσιεύματα. Προφανώς οι Ρόδιοι αρκέστηκαν στα επικριτικά, αθλιότητας δημοσιεύματα για τον κο Χατζηδιάκο που αρνούμαι να τα  επαναλάβω, γιατί οι χαρακτηρισμοί των συγκεκριμένων δημοσιογραφούντων είναι τόσο ανυπόστατοι, όσο και οι ίδιοι που τα έγραψαν.

Πολεμήθηκε άγρια. Άδικα, χυδαία, ελεεινά. Δέχτηκε λάσπη, κράτησε ψηλά το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου επιλέγοντας συνειδητά να μην ακολουθήσει το εύκολο δρόμο (δωροδοκίες, υποσχέσεις, διχαστικές πολιτικές ίντριγκες, αν και καταγγέλλοντας δημόσια τις παρατυπίες που συνέβησαν προεκλογικά,  κανείς  δημόσιος λειτουργός δεν ανταποκρίθηκε ως όφειλε).

Έχασε τον Δήμο Ρόδου για λίγες ψήφους . Περί τις  1300. Ή κάτι τέτοιο.  Μικρή διαφορά για ένα νησί των 160.000 ανθρώπων. Και χωρίς να έχει δικούς του αντιπροσώπους στην καταμέτρηση των ψήφων. Δεν έστειλε πίτσες, δεν κέρασε μπύρες για να γίνει αρεστός. Σεβάστηκε τον εαυτό του τόσο ως Νομικό, όσο και ως Πολίτη και υποψήφιο Δήμαρχο.

Εν τούτοις, πιστός αλλά και ξεροκέφαλος επιμένει μέχρι και τις τελευταίες ώρες της θητείας του να δρομολογεί τα έργα για τη Ρόδο. Να φύγει από το γραφείο του Δημάρχου ακριβώς στο λεπτό που αλλάζει η σελίδα για τον Δήμο Ρόδου.

Η επόμενη μέρα επαγγελματικά θα τον βρει, προφανώς, στο δικηγορικό του γραφείο να συνεχίσει να δικηγορεί ως επιτυχημένος ποινικολόγος σε επιλεγμένες υποθέσεις, πολιτικά θα είναι πάντα ταγμένος στις δημοκρατικές  θέσεις  του υγιούς κέντρου και αυτοδιοικητικά ελέγχοντας την πορεία των έργων που ξενυχτούσε καθημερινά στο γραφείο του Δημάρχου ώστε να διεκπεραιωθούν με επιτυχία. Η παρακαταθήκη που αφήνει ο κος Χατζηδιάκος στη νέα δημοτική αρχή είναι το πνευματικό του παιδί. Είναι το αποτέλεσμα οράματος και υψηλού στόχου και σχεδιασμού. Το έργο αυτό θα το ελέγχουμε όλοι όσοι πιστέψαμε στο όραμα του Φώτη Χατζηδιάκου .

Κατά καιρούς γράφω υπέρ κάποιων προσώπων  που με κάποιο τρόπο απασχολούν  τον τόπο μας, την Πατρίδα μας. 99,999 τοις εκατό  –αφήνω το 0,001 για την  έκπληξη – ό,τι γράφω και ισχυρίζομαι είναι η πραγματικότητα. Δεν αερολογώ, δεν χρηματίζομαι, ερευνώ. Σέβομαι τον αναγνώστη, σέβομαι το χρόνο του.

Το ίδιο συμβαίνει και για κείνους που γράφω επικριτικά. Στο παρελθόν έγραψα και τέτοια άρθρα για όσους έπρεπε, επιβαλλόταν από την συνείδησή μου να το κάνω,  καθώς τους θεωρούσα επικίνδυνους .  Ο κόσμος, το κοινό που διαβάζει αποφασίζει αν συμφωνεί ή διαφωνεί. Και επιλέγει αυτό που του ταιριάζει περισσότερο. Επ’αυτού μού είναι αδιάφορο να σχολιάσω.

Αυτά συμβαίνουν στον κόσμο της Δημοκρατίας. Γράφουμε ό,τι πιστεύουμε. Διότι στον κόσμο της διαφθοράς, της δωροδοκίας, του ερπετισμού, της δειλίας και δουλοπρέπειας συμβαίνουν άλλα. Έγραφα και θα γράφω την άποψή μου χωρίς φόβο και με πάθος. Διότι έχω την πολυτέλεια να είναι δική μου άποψη και όχι κατευθυνόμενη. Διότι δεν χρωστώ σε κανέναν τίποτα. Επέλεξα συνειδητά να μην εξαρτώμαι από κανένα  γραμμάτιο, πολιτικό ή κοινωνικό. Στρατιές ολάκερες χάθηκαν για την ιδέα της ελευθερίας Θα ήμουν ανόητη ή λαμόγιο αν ξεπουλούσα το μοναδικό μου , κατάδικό μου δικαίωμα. Να είμαι ελεύθερη  και να εκφράζομαι ελεύθερα. Και ποτέ δεν αερολογώ. Ό,τι υποστηρίζω, υπάρχει αντικειμενικός λόγος. Αλλά σέβομαι ότι ο καθένας θέλει το χρόνο του για να πειστεί.

Δεν με ενοχλεί, λοιπόν, να ανήκω στο κλαμπ των «χαμένων», των «ηττημένων» μιας και ανοιχτά στήριξα τον κο Φώτη Χατζηδιάκο, έναν άλλο Δήμαρχο, όχι άλλον ένα. Έκανε έντιμο αγώνα δρόμου μόνο ανηφορικό,  κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και επέτυχε το ακατόρθωτο σχεδόν: το έργο του να βγάλει ρίζες  έστω και αν ο ίδιος δεν θα κόψει τις κορδέλες των εγκαινίων. Κορδέλες κόβουν οι ατελείς προσωπικότητες. Οι χορτάτες «χορταίνουν» όταν τα έργα παραδίδονται στους πολίτες.

Άξιζε στον κο Χατζηδιάκο αυτό το αποτέλεσμα; Προφανώς όχι. Αλλά … άξιζε στον Καποδίστρια ή στον Κολοκοτρώνη ό,τι πέρασαν; Αυτό το τρανταχτό παράδειγμα προτιμώ για να εκφράσω τη θέση μου στην κατάφωρη αδικία. Η ζωή μας είναι γεμάτη από αδικίες. Ευτυχώς, όμως που η νύχτα εναλλάσσεται με την ημέρα. Τα πάντα ρει. Και ο χρόνος κατατάσσει τον καθένα μας όπου του αξίζει. Η Ιστορία  έχει πάντα  τον τελευταίο λόγο. 

Κύριε Δήμαρχε, σε τούτο το τελευταίο κείμενο επί θητείας σας ως Δημάρχου Ρόδου, θέλω να σας εξομολογηθώ το εξής: χαίρομαι που ποτέ δεν ενεργήσετε, όπως  άλλοι έπραξαν παράτυπα και παράνομα, και δεν με προσλάβετε ως αρθρογράφο στο δημοσιογραφικό σας επιτελείο, ενώ είμαι ραδιοφωνική παραγωγός του Παλμού 99.5 και εκδότρια-ιδιοκτήτρια  της ιστοσελίδα iPorta.gr δίνοντάς μου την δυνατότητα να γράφω ό,τι πίστευα. Άλλοι το έκαναν και είναι και περήφανοι που εμπαίζουν την νοημοσύνη των ανθρώπων χωρίς αιδώ.  Αποδείξατε με τη συμπεριφορά σας ότι υπήρξατε για πέντε χρόνια ένας άλλος Δήμαρχος αποφασισμένος να μην εξαγοράζει γραφιάδες και αυλικούς, αποφασισμένος να λειτουργήσει νομότυπα, δίκαια, με διαύγεια εκ της θέσεως του θεσμικού σας ρόλου.  Εσείς λέτε ότι «ο ζευγάς φεύγει αλλά η σπορά του μένει», εγώ λέω «κατά μάνα κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα». Χαίρομαι που μοιάζουμε χωρίς την παραμικρή  υποψία εξάρτησης και υπόγειας συνεργασίας του ενός από τον άλλο, ενώ ταυτόχρονα υπηρετήσαμε τις απόψεις και τις θέσεις μας με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Σας ευχαριστώ με θέρμη για τα μαθήματα πολιτικού ήθους που μου δώσατε.

Καλή συνέχεια στο νέο σας θεσμικό ρόλο  με υγεία και χαρά.

Ένας κύκλος κλείνει, άλλος ανοίγει. Όχι σπάνια συμβαίνει να ευγνωμονούμε τους εχθρούς μας. Γίνονται η αιτία για να ανακαλύψουμε νέους δρόμους εξέλιξης.

Εικόνες από τα λίγα έντυπα που εκδόθηκαν με ενδεικτικά έργα της δημαρχιακής θητείας Φώτη Χατζηδιάκου 2014-2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr