Ο Αλέξανδρος Μπέμπης είναι επιχειρηματίας.

Κάπου κάποτε εκεί γύρω στο 1976- 1977 καμιά δεκαριά ξαναμμένοι από τις δάφνες του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης φοιτητές, αγόρια και κορίτσια που ζούσαν το όνειρο ενός καλύτερου αύριο, τα κουτσοπίναμε σε φοιτητικό στέκι, ουζερί σ’ ένα σοκάκι ανάμεσα Μπότσαρη και Αναλήψεως. Το ιστορικό ΣΟΥΕΖ.

Μια παρέα που ξεχύλιζε αριστεροσύνη και κακοφόρμιζε αριστερίλα.

Κνίτες, ρηγάδες και πασόκοι. Οι οννεδήτες δεν είχαν ακόμη ξεκαβουκώσει..

Το ‘φερε η κουβέντα έτσι που αναφέρθηκα στον Μάνο Χατζιδάκι.

Πετάγεται ένας ελαφρόμυαλος και με ανιστόρητη εμπάθεια λέει ”τι να μας πει μωρέ κι’ αυτός ο δεξιός”.

Η αντίδρασή μου ήταν ακαριαία.

”Αν όλοι οι δεξιοί ήταν σαν τον Χατζιδάκι, εγώ και πολλοί ακόμη δεν θα ήμασταν αριστεροί. Για σένα δεν παίρνω όρκο”.

Ακαριαία και καταιγιστική ήταν και η αντίδραση του κοριτσιού που καθόταν δίπλα μου. Έπιασε το χέρι μου το χάιδεψε και…

Αυτή είναι η διαφορά μας από εμάς τους ανθρώπους της ευρύτερης αριστεράς, από τους μπογδάνους της ευρύτερης δεξιάς.

Δεν μας εμποδίζουν χρωματισμένα γυαλιά- διότι δεν φοράμε- όταν ψάχνουμε από παντού να γαλουχηθούμε για ένα καλύτερο αύριο.

Ρουφάμε σταγόνα-σταγόνα κάθε τι από όπου κι’ αν προέρχεται. Το μέλλον ανήκει στην ποιότητα.

Τι κι’ αν λέγεται Χατζιδάκις ή Ξαρχάκος ή Σεφέρης ή ακόμη και Αλέκος Σακελλάριος. Η υπόκλιση δεν ξέρει συρματοπλέγματα.

Αλήθεια κ. Μπογδάνο αυτή η κακοφορμισμένη δεξιήλα που εκπροσωπείτε εσείς μπορείτε να μας πείτε πόσους καλλιτέχνες γέννησε;

(Αν ήταν στη ζωή ο Μάνος θα του φέρνατε ναυτία).

Έτσι, για να δούμε αν ισχύει στο πνεύμα η θεωρεία των δύο άκρων μόνο και μόνο επειδή στο διάβα της ιστορίας ίσως βρέθηκαν κάποιοι κακοφορμισμένοι αριστεροί που τους έβαλε ο Γρίβας που επικαλεστήκατε στο ίδιο ζύγι με τους Τούρκους..

Επειδή θεωρώ ότι δεν έχετε i.q. ραδικιού αλλά κάτι παραπάνω, επενδύετε για το πολιτικό σας μέλλον σε όσους ζουν ακόμη με υστερίες που επιβάλλεται να ξεχαστούν για εαμοβούλγαρους κομουνιστοσυμμορήτες με κονσερβοκούτια και στους αλαλάζοντες ξευτοπαλικαράδες με το ξυρισμένο σβέρκο αλλά που στη δίκη τους παρίσταναν τους ανήξερους

Σας αφιερώνω λοιπόν το σχόλιο του Μάνου από το οπισθόφυλλο ενός από τα κορυφαία έργα του ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ που για μένα τον αριστερό είναι ευαγγέλιο, επισημαίνοντας την αδυναμία της δημοκρατίας μας για να μη νομίζετε ότι σας κατηγορώ για την επένδυσή σας.

Η ψήφος όλων μας είναι ισοβαρής.

Όσο για το ”γνήσια εθνικόφρονα” που θα διαβάσετε παρακάτω μη ξεγελαστείτε κ. Μπογδάνο. Πατριωτικό εννοούσε ο Μάνος.

Απλά με το χειρουργικό του πνεύμα χρησιμοποίησε αυτή τη λέξη για να ξεμπροστιάσει κάτι χαρακτήρες σαν εσάς.

“Τα Παράλογα είναι ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών για σιωπηλή και κατ’ ιδίαν ακρόαση. Το θέμα των τραγουδιών είναι η αθάνατη Ελλάδα σ’ όλη την ένδοξη διαδρομή της και γι’ αυτό απαιτείται απ’ τους ακροατές προσήλωση, θρησκευτικότης και ει δυνατόν νηστεία – χωρίς να σημαίνη αυτό ότι Τα Παράλογα πρέπει να ακούγονται μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή. Τα Παράλογα αποτείνονται σε μια σιωπηλή κατηγορία ανθρώπων που δύσκολα συναντά κανείς στον Ελλαδικό χώρο. Κι εδώ είναι η τόλμη αυτής της εργασίας. Περιττό να προσθέσω, ότι η συμμετοχή τόσων εθνικών κεφαλαίων στην ερμηνεία του έργου, καθιστά τον δίσκο γνήσια εθνικόφρονα χωρίς αμφισβήτηση για το ήθος και για τους στόχους του. Μουσικά, το έργο ανήκει στις νεώτερες αντιλήψεις μου περί τραγουδιού και μουσικής.”

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες  με παιδικό καρκίνο.