Αν ήταν παιδιά μου, αδέρφια μου, συγγενείς μου, φίλοι μου;
Αν ήμουν εγώ;
Κάθε σενάριο ζωής, πολιτικής, διπλωματίας και άλλων ανθρωπίνων δράσεων, όπως και κάθε «μυθοπλασία» ―σοβαρή ή αστεία― χτίζεται πάνω σ’ ένα υποθετικό «τι θα γινόταν αν…»

Το γεγονός: Δύο στρατιωτικοί Έλληνες, Ευρωπαίοι και ΝΑΤΟϊκοί είναι «αιχμάλωτοι» του Τουρκικού κράτους που ανήκει στην ίδια Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ-ΟΤΑΝ) με την Ελλάδα.
Το ερώτημα: τι κάνουμε;

Απάντηση τεκμηριωμένη και αποτελεσματική δεν έχω.
Έχω όμως προσωπική μνήμη.
Τι έχω κάνει όταν έπρεπε να αντιμετωπίσω κάποια σοβαρά προβλήματα δικά μου ή στενών συγγενών μου.
Αναζήτησα, μέσω του οικογενειακού μου κύκλου συγγενών και φίλων, τους πιο άξιους ειδικούς για το κάθε πρόβλημα. Είτε ήταν υγείας, είτε νομικό, είτε φορολογικό, είτε προσωπικό-ψυχολογικό, είτε επαγγελματικό ή άλλο.
Απευθύνθηκα σε ανθρώπους αποδεδειγμένα ικανούς και επαρκείς να με συμβουλεύσουν και να με βοηθήσουν να λύσω το πρόβλημά μου.
Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι διάλεγα πάντοτε τους άριστους γιατί αυτό δεν είχα πάντοτε τον χρόνο, τα κριτήρια ή το χρήμα για να το κάνω.
Οι «ειδικοί» όμως που διάλεγα, αποδεικνύονταν ―εκ του αποτελέσματος― άριστοι και ικανοί να με βγάλουν ―εμένα ή το δικό μου πρόσωπο― από μια δύσκολη κατάσταση.

Δεν έχω πληροφόρηση για το τι κάνουν οι υπεύθυνοι σε σχέση με τη συνεχιζόμενη «αιχμαλωσία» από την Τουρκία των δύο Ελλήνων, Ευρωπαίων, ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών μας.
Το μόνο που θέλω, εύχομαι και ελπίζω, είναι να έχουν όλη τη βοήθεια (νομική, διπλωματική ή άλλη) και τη στήριξη που θα είχαν αν ήταν παιδιά μου, αδέρφια μου, συγγενείς ή φίλοι μου.
Και αφού ευχηθώ υπομονή και κουράγιο στου δικούς τους, θα ευχηθώ στους ίδιους αυτό που θα ευχόμουν στον εαυτό μου αν ήμουν στη θέση τους:
Αντοχή, υπομονή, πίστη στις προσπάθειες που καταβάλλει η πατρίδα τους και γρήγορα να επιστρέψουν ελεύθεροι στην Ελλάδα.

Καλή Ανάσταση σε όλους.
Κυρίως στους ζώντες.

07 Απριλίου 2018

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr