• ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αντιμάχονται για την πρωτοκαθεδρία της αυριανής αντιπολίτευσης. Όμως το αριθμητικό άγχος στερείται ιδιαίτερης σημασίας. Είναι δευτερεύον σε αυτή τη φάση το πόσους βουλευτές θα εκλέξουν. Η αντιπολίτευση δεν είναι αριθμητικό αλλά πολιτικό μέγεθος.

Παράδειγμα. Το 1974 το ΠΑΣΟΚ έλαβε 13%. Όμως το πολιτικό μέγεθος ήταν ουσιώδες. Το 1977 έλαβε 25% εξοβελίζοντας την καταρρέουσα Ένωση Κέντρου. Το 1981 ήρθε το ιστορικό 48%. 7 χρόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τις γνωστές συνθήκες ανήλθε από το 4% στο 36% , ενώ το ΠΑΣΟΚ έπεφτε από το 43% στο 6%. Τώρα έπεσε στο 20% ενώ το ΠΑΣΟΚ τσίμπησε από το 8 στο 11,5.

• Το τι θα γίνει στα επόμενα 4 χρόνια της παν-μητσοτακικής κυριαρχίας δεν θα εξαρτηθεί από τα ποσοστά μεθαύριο.Θα εξαρτηθεί από το αν θα υπάρξει νέο και ελκυστικό πολιτικό μέγεθος στις «δυο αντιπολιτεύσεις». Όραμα και εναλλακτική πρόταση. Ιδίως στο ΠΑΣΟΚ το οποίο ιστορικά άντεξε και έχει αρχίσει να γίνεται πιο συγκεκριμένο. Αυτό όμως δεν είναι νομοτελειακό ούτε αυτόματο. Μπορεί να συμβεί μπορεί και όχι. Εξαρτάται από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ κι από το πώς θα πορευτεί η «χειρότερη κυβέρνηση» της μεταπολίτευσης που έχει την προτίμηση της πλειοψηφίας. Ας σκεφτούν γιατί την έχει. Γιατί απλούστατα δεν ήταν η χειρότερη. Έχουμε δει πολύ χειρότερα. Το χειρότερο είναι να βλέπεις τον άλλο χειρότερο και να μη κοιτάς στον καθρέφτη. Για να κερδίσεις πρέπει να πείσεις ότι είσαι καλύτερος όχι ότι ο αντίπαλος σου είναι χάλια. Αλλοιώς μένεις στην αντιπολίτευση.