Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος ασχολείται με την δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση

Αλέξανδρος Μαράκης- Μπούρκας: «Στη ποίηση και στην υποκριτική νιώθω ότι υπάρχει ένα κοινό όσον αφορά εμένα και την πορεία μου. Είναι η μεγάλη μου ανάγκη να εξωτερικεύσω κάποια συναισθήματα, βιώματα και να τα μοιραστώ με τον κόσμο»

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο

Η ποίηση μπορεί να είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να συνδεθείς και να επικοινωνήσεις με τα όνειρα σου, τα τραύματα και όλα όσα σε έχουν στιγματίσει όπως μια απώλεια. Είναι ένας μαγικός τρόπος που μέσα σε λίγες γραμμές μπορούν να αποτυπωθούν ολόκληροι κόσμοι.

Συναντήσαμε τον ηθοποιό και ποιητή Αλέξανδρο Μαράκη- Μπούρκα και συζητήσαμε μαζί του εφ’ όλης της ύλης.

Αλέξανδρε, πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να αφήνει τον θεατρικό κώδικα και να υιοθετεί  έναν τελείως διαφορετικό όπως αυτόν της ποίησης;

Η ποίηση ήταν ένας κώδικας πολύ ξεχωριστός για μένα πάντα. Τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα πριν την ενηλικίωσή μου. Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχουν κοινοί κώδικες σε όλες τις μορφές τέχνες και πάντα είναι πολύ γοητευτικό οι τέχνες να αλληλοσυμπληρώνονται με κάποιο τρόπο. Στη ποίηση και στην υποκριτική νιώθω ότι υπάρχει ένα κοινό όσον αφορά εμένα και την πορεία μου. Είναι η μεγάλη μου ανάγκη να εξωτερικεύσω κάποια συναισθήματα, βιώματα και να τα μοιραστώ με τον κόσμο. Οπότε μπορώ να σου πω ότι δεν έχω νιώσει ποτέ ότι καλούμαι να μετακινηθώ σε κάτι άλλο έξω από εμένα.

Όταν γράφω πολλές φορές η φόρτιση είναι πολύ έντονη και η σύνδεσή μου με κάποια βιώματα και κάποιες καταστάσεις που έχω παρατηρήσει στον κόσμο, οπότε είναι κάτι αβίαστο για μένα. Το κάνω όταν προκύπτει μεγάλη ανάγκη. Είναι σαν να μπαίνω σε μια κατάσταση και να γράφω, όπως μπορεί να μπαίνω σε μια κατάσταση και να παίζω αντίστοιχα. Οι κώδικες μοιάζουν αρκετά. Μου έχει τύχει να κλαίω με λυγμούς και να γράφω ταυτόχρονα. Οι φορές που έχω νιώσει ότι κάτι που έγραψα ή έπαιξα μπορεί να συγκινήσει κάποιον και να ταυτιστεί με κάτι είναι ένα αναντικατάστατο συναίσθημα. Στη ποίηση αποτυπώνονται στο χαρτί και στην υποκριτική με τις ιστορίες και καταστάσεις των ανθρώπων που καλείτε να παίξει ο ηθοποιός και πάντα μπορεί να βρεις κοινά σημεία με τον εαυτό σου.

Η ποιητική σου συλλογή φέρει τον τίτλο «Από αίμα σε αίμα». Διαβάζοντάς την μου δημιουργήθηκε η αίσθηση πως ο ποιητής παλεύει με τα προσωπικά του τραύματα, τις απώλειες, τα όνειρα και τις επιθυμίες του. Θεωρείς πως η ποίηση είναι πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο; Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό το βιβλίο.

Η ποίηση μπορεί να είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να συνδεθείς και να επικοινωνήσεις με τα όνειρα σου, τα τραύματα και όλα όσα σε έχουν στιγματίσει όπως μια απώλεια. Είναι ένας μαγικός τρόπος που μέσα σε λίγες γραμμές μπορούν να αποτυπωθούν ολόκληροι κόσμοι. Αυτό το βιβλίο νιώθω ότι το έχω γράψει μαζί με τον πατέρα μου. Τα δυο πρώτα ποιήματα είναι δικά του και ύστερα ακολουθούν τα δικά μου (εξού και ο τίτλος). Είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή και τα ποιήματα είναι από την πολύ νεανική μου ηλικία, μέχρι και σήμερα. Ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω πια θα κρατήσω τελικά και πια θα βγάλω. Ποιήματα που έγραψα για τον πατέρα μου και για την απώλειά του που με σημάδεψε, ο πατέρας μου για την μητέρα μου που χάσαμε νωρίς, για την ανιδιοτελή αγάπη, για το αγνό και σκοτεινό κομμάτι του έρωτα, τα πάθη, για τα σκοτάδια μας, την μοναξιά, το όνειρο και τις επιθυμίες όπως είπες. Για την ψευτιά που υπάρχει γύρω μας και μια ανάγκη να μην χάσουμε την προσωπική μας αλήθεια. Αν μπορούσα να δω όσα γράφω έξω από μένα μπορεί να έλεγα ότι είναι μια ανάγκη να μην χαθεί το όνειρο μέσα μας και η ελπίδα.

Να μην χαθεί το παιδί μέσα μας…

Θα ήθελες να μας εισαγάγεις στο συγγραφικό σου εργαστήρι;

Το συγγραφικό μου εργαστήρι νομίζω είναι η ίδια η ζωή. Όσα έχω βιώσει, η ματιά μου στον κόσμο, οι άνθρωποι, οι επιρροές τους πάνω μου και το υποσυνείδητο. Μια βαθιά ανάγκη εξωτερίκευσης της ζωής με τον ποιητικό κώδικα. Από την άλλη, μπορώ να πω ότι είναι και τα γονίδια του πατέρα μου γιατί όταν πρωτοδιάβασα ποίημα του μου έκανε μεγάλη εντύπωση που μοιάζαμε πολύ στο τρόπο που γράφαμε και στις εικόνες.

Ποιες είναι οι βασικές σου επιρροές;

Πιστεύω ότι οι επιρροές μου είναι πολύ προσωπικές και βιωματικές. Σε ό, τι και να έχω καταπιαστεί πάνω στην τέχνη κυρίως είναι η προσωπική μου ανάγκη να πω κάτι, να αποτυπώσω παρά οι επιρροές μου σε κάτι άλλο…

Υπάρχει έντονη η μεταφυσική στη ποίησή σου και πολλές φορές αυτό το στοιχείο διαπλέκεται με τις αναφορές σου στη τέχνη. Είναι η τέχνη μιαν άλλη έκφραση της θρησκευτικότητας;

Ναι, η αλήθεια είναι πως το μεταφυσικό στοιχείο είναι έντονο. Τα στοιχεία της φύσης, το όνειρο και η σύνδεση με έναν κόσμο πιο ουσιαστικό ήταν πάντα μια εσωτερική ανάγκη μου. Το μεταφυσικό γενικά με απασχολούσε από πολύ μικρή ηλικία. Από μικρός όταν ήμουν ρώταγα τον μπαμπά μου «αν υπάρχει κάπου η μαμά». Όταν διάβασα το ποίημα του για τις ψυχές «ψηλά στους ουρανούς» για μένα ήταν το ωραιότερο ποίημα που είχα διαβάσει. Αποτύπωνε τον κόσμο των ψυχών σαν να τις είχα δει. Η αρμονία των λέξεων  και των εικόνων με συγκλόνισε. Η τέχνη μπορεί να έχει μια τεράστια θεραπευτική δύναμη. Μπορεί να συνδεθεί ο καλλιτέχνης με τα πιο αγνά και φωτεινά κομμάτια του εαυτού του που τα έχει ξεχάσει μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η τέχνη έχει κάτι το θρησκευτικό.  Έχει την κάθαρση. Υπάρχουν άνθρωποι που η ενασχόληση με αυτήν και η αφοσίωση τους τους κάνει να είναι από μόνοι τους σε μια άλλη διάσταση. Έχω ιδιαίτερη ευαισθησία, για την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση που έχουν οι καλλιτέχνες για αυτό και έχω γράψει και για αυτούς.

Ο ηθοποιός περνώντας από το ένα προσωπείο στο άλλο χάνει κάτι από τον εαυτό του; Μπορεί κάποιος μέσα από τέτοιες διεργασίες να μείνει αλώβητος;

Ο κάθε  ηθοποιός το βιώνει σίγουρα διαφορετικά, ανάλογα με τους ρόλους, την πορεία του. Δεν νομίζω ότι είναι εφικτό να μείνει κάποιος αλώβητος, ειδικά όταν καλείται να ενσαρκώσει ανθρώπους που έχουν έντονα τραύματα και σκοτεινά κομμάτια. Καλείσαι να μπεις βαθιά στην ψυχή ενός ατόμου και να τον αφηγηθείς μέσα από σένα. Το πιο δύσκολο κομμάτι για έναν ηθοποιό νομίζω είναι η διαδικασία ώστε να ενσαρκωθεί. Οι πρόβες και όλο αυτό το ταξίδι γενικά… Νομίζω όμως υπάρχει και στον ίδιο τον ηθοποιό μια κάθαρση πάνω σε αυτό τον όγκο δουλειάς που έχει να κάνει. Είναι μια διαδικασία όμως με την οποία εξοικειώνεται κάποιος με τα χρόνια. Να παίζεις έναν ρόλο και μετά κάτι τελείως διαφορετικό. Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχει η εξοικείωση όσο περνούν τα χρόνια.

Πιστεύεις πως στις θεατρικές σπουδές χρειάζεται ουσιαστικότερη ενασχόληση με τα λογοτεχνικά κείμενα;

Στις θεατρικές σπουδές θα έπρεπε σίγουρα να υπάρχει μεγαλύτερη ενασχόληση με την λογοτεχνία. Καλλιεργείται με αυτόν τον τρόπο η φαντασία, που είναι πολύ σημαντικό όπλο για έναν ηθοποιό. Επίσης, η τριβή σε κείμενα είναι ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του. Καλό είναι να μην αποκόπτεται ένας ηθοποιός με το υπόλοιπο φάσμα των τεχνών γιατί θα παρατηρήσει ότι με κάποιο τρόπο όλες οι τέχνες συνδέονται. Όσο ασχολείσαι με διαφορετικά είδη τεχνών κι όσο εμβαθύνεις είναι πολύ όμορφο να ανακαλύπτεις αυτή την σύνδεση.

Σ’ αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι, τι μπορεί να προσφέρει η τέχνη;

Η τέχνη πάντα μπορεί να πει μεγάλες αλήθειες και πολλές φορές με τον πιο σκληρό τρόπο. Είναι όμως απαραίτητο. Η τέχνη σε κάθε εποχή μπορεί να αποτυπώσει την δυσλειτουργία της. Να εκφράσει την ανάγκη για το καινούργιο, για την κάθαρση, να εξυψώσει τον άνθρωπο κάνοντάς τον να συναντήσει τον ανώτερο εαυτό του. Να δει μια παράσταση και να συνδεθεί με τα δικά του βιώματα, να κλάψει, να γελάσει, να λυτρωθεί. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί κάποιος να μπορεί και να αλλάξει μέσω της τέχνης. Να συστηθεί ξανά με τον εαυτό του.

Ετοιμάζεις κάτι αυτή τη περίοδο;

Αυτή την περίοδο συνεχίζω με την παράσταση μας το «Τέρας», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Μιχάλη Καλιότσου. Παίζω μαζί με τον Νεκτάριο Παπαλεξίου στο θέατρο Εμπρός (Ρήγα Παλαμήδου 2) Δευτέρα 2 , Τρίτη  3 και Τετάρτη 4 του μηνός  στις 9.30. Είναι ένα έργο που δείχνει την ψυχοσύνθεση ενός παιδιού που έχει καταπιεστεί πάρα πολύ από την μητέρα του, την οικογένεια και τον περίγυρο του, κυρίως λόγω της σεξουαλικής του επιλογής. Είναι για μένα πολύ σημαντική αυτή η παράσταση και χαίρομαι που έχω δει κόσμο συγκινημένο να απελευθερώνει τα δικά του «τέρατα» παρακολουθώντας την.

Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Θα ήθελα να τους στείλω την αγάπη μου και να τους ευχηθώ να είναι υγιείς. Ελπίζω να τους αγγίξει το βιβλίο μου και να μετακινηθούν κατά κάποιο τρόπο διαβάζοντάς το.