Δημήτρης Κατσούλας

Πολλών ειδών η ακράτεια, αλλά στην προκείμενη περίπτωση θα περιοριστώ μόνο σε δυο. Πρώτη είναι εκείνη που θα την ονόμαζα και δικαιολογημένη, αν και επιστρατεύεται πολεμικές διαθέσεις: προκειμένου ο συγγραφέας να επιβληθεί στον αντίπαλο ή και να τον  κατατροπώσει ακόμα, συσσωρεύει επιχειρήματα επί επιχειρημάτων με δαιδαλώδεις διασυνδέσεις και χιλίων ειδών άσχετες διακρίσεις, η αξία  των οποίων είναι αντιστρόφως ανάλογη της παραγόμενης ποσότητας.

Σε αυτή την περίπτωση, αντιτάσσεται του αξιώματος: οι γερές αλήθειες, οι καταξιωμένες και σταθερές αξίες, ανάγκη έχουν μόνο από ελάχιστες καθαρές αποδείξεις.

Κάθε καινούργιο θέμα, χρησιμεύει για να συνθλίψει στην κυριολεξία τη θέση του αντιπάλου όπως ακριβώς το σφυρί στο αμόνι, όπου στο τέλος ο αντίπαλος, και φυσικά ο αναγνώστης μπουχτίζει και παραιτείται αντιδρώντας: «Άφησέ με ήσυχο, φίλε γράφοντα, κράτησε για πάρτι σου τις απόψεις σου, και μη με ζαλίζεις περαιτέρω!».

Η δεύτερη περίπτωση ακράτειας, είναι εκείνη που θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει, να την δεχθεί στη συνέχεια, να την υιοθετήσει και να την εντάξει στο τέλος και ως διδακτική. Αυτή η γραφή, καθόλου δεν είναι επιθετική, θα μπορούσε δε να χαρακτηρισθεί από  ήπια έως και τρυφερή.

Εδώ, ο συγγραφέας σε κάθε του βήμα, σε κάθε του παράγραφο, σε κατατοπίζει επαρκώς και σου αναλύει με κάθε λεπτομέρεια όλα εκείνα τα στοιχεία που βρίσκονται εντός θέματος ή εφάπτονται και αυτού. Ναι μεν είναι όλα πεντακάθαρα και αναλυτικά, τόσο όμως αναλυτικά, που ο αναγνώστης αρχίζει να κουράζεται, να πελαγώνει και να του απομένει η αμυδρή αίσθηση – η οποία όμως αίσθηση εξακολουθεί να παραμένει – ότι αντιμετωπίζεται ως να είναι ανίδεος ή και ηλίθιος ακόμα.

Άραγε, τι απομένει, και πού ευρίσκεται το ζύγι εκείνο που θα τοποθετηθεί στην πλάστιγγα για να την κρατά ισορροπημένη; Το είπαμε και στην αρχή: μόνο στις σαφείς και καταξιωμένες αλήθειες, στον ευθύ και ανεπιτήδευτο λόγο, που χρήζουν ελαχίστων μεν, καθαρών δε αποδείξεων.

Όλα τα υπόλοιπα, εξυπακούεται ότι είναι εκ του περισσού.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr