Ο Πάνος Καπώνης* είναι  Επίτιμος Δικηγόρος Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει δέκα πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π97]

«Ακάθιστος Ύμνος ….» (μία ιστορία αγάπης ….)

«56 χρόνια από την αυτοκτονία της πρώτης εφηβικής αγάπης». .»  (κείμενο μου του 1969 που βρέθηκε μετά 56 χρόνια )

Εσπερινοί των δέκα εννιά μου χρόνων.  Με κοίταζες και έκανες την καρδιά μου σαν Μαρτιάτικο φεγγάρι. Πόση οδύνη έκρυβε το βλέμμα σου ! Και ήσουνα την άνοιξη π’ άνθιζες, ήσουνα τότε που γεννιόσουν με τον πόνο, τότε πού ‘σκαζες σαν μπουμπούκι στον ήλιο

Κι’ όμως ! Ο Μαρτιάτικος ήλιος έκρυβε  τον θάνατο.  Το ‘λέγε πάντα η γιαγιά μου αυτό : «Η ζωή γεννιέται με τον θάνατο» 

Ήταν οι μέρες εκείνες που σκάγαμε και μείς στην ζωή. Ήταν τα δέκα εννιά μας χρόνια που σάρωναν τα πάντα. Θυμάμαι, πηγαίναμε τα βράδυα στους «Χαιρετισμούς» στον Άγιο Χριστόφορο. Όμως τι μας ένοιαζε εμάς ο «Ακάθιστος Ύμνος». Εμείς δοξολογούσαμε τα νιάτα, τον έρωτα, τα γαλάζια σου μάτια. Εμείς λέγαμε το «χαίρε» στα ξανθά σου μαλλιά, στην ολόλευκη παρθενιά σου. Ήσουν η αγνή και καλή. Στεκόσουν στον γυναικωνίτη και έλαμπες σαν ήλιος στο σούρουπο. Με κοίταζες και γινόμουν ιερέας μπροστά στην εικόνα σου. Σε κοίταζα και τα μαλλιά σου χρύσωναν απ’ τις τελευταίες αχτίδες που έρχονταν από τα αντικρινά μεγάλα παράθυρα. Απ’ τα αντικρινά μεγάλα παράθυρα που θα σε φώτιζαν κάποιον Απρίλη ή Μάη μέσα σε ένα φέρετρο, νεκρή, Κοίμηση της Παρθένου Μαρίας, ετών 18….και δεν ξέρω ποιο χώμα σε σκέπασε…                

Μα τώρα ψέλνω πάντα τον «Ακάθιστο Ύμνο σε Σένα Μαρία, σε σένα μεγάλο θύμα της Οικογένειας, της Κοινωνίας, της Θρησκείας, της Βλακείας των ανθρώπων.

Θύμα της αρχαίας αυτών ηθικής και του ψευτο-ελληνοχριστιανικού πολιτισμού τους, που σε ώθησαν να τερματίσεις την ζωή σου , πέφτοντας από το μπαλκόνι σου, γιατί ΑΓΑΠΗΣΕΣ ! ΔΕΝ ήταν θανατηφόρα πτώση, Δεν ήταν ατύχημα. Ήταν φυγή. Φυγή μακρυά από την υποκρισία και την ψευτιά. Φυγή μακρυά από την ψευτο ζωῇ μας. Ήταν η λύτρωση μικρή μου. Ήταν η αρχή της αληθινής ζωής σου. Γιατί τώρα ζεις αληθινά. Ζεις μέσα μου και θα ζεις για πάντα, αμόλυντη από την βρωμιά και την σαπίλα, Αμόλυντη και Αγνή Μαρία, ετών 18, θανούσα [;], κηδεύομεν σήμερον εκ του ιερού ναού …. Εκ του Ιερού Ναού της ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ.

Για την αντιγραφή μου : ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ εις μνήμην της Μαρίας Τζώνη