Η Ματίνα Ράπτη -Μιληλήέχει πτυχίο Κοινωνιολογιας και η πτυχιακή της εργασία ήταν πάνω στην κακοποίηση ανηλίκων. Γράφει μικρές ιστοριες που εχουν να κάνουν με το σήμερα και το χθες. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και να ακούει τις ιστορίες τους.

Φωτ.: Getty Images

-Ήρθες;

-Ήρθα. 

-Πώς ήταν;

-Καλά.

-Μόνο καλά;

-Ε, καλά. 

-Καλάμια.

-Διακρίνω κάποια ένταση;

-Ιδέα σου.

-Ρώτησε κανείς για μένα;

-Δεν θυμάμαι.

-Δεν θυμάσαι ή δεν θέλεις να μου πείς;

-Δεν θέλω να σου πω.

– Αρα δεν ρώτησε κανείς.

-Εσύ το είπες όχι εγώ.

-Καλά, δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο από το σόι σου. Εσένα σου μιλάγανε;

-Λίγο.

-Α, τώρα που δεν ήμουν εγώ εκεί μιλάγανε. Ρε στο φεγγάρι θα πάμε μετά … στον Αρη …στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα. 

-Σε παρακαλώ μην αρχίζεις, έχω πονοκέφαλο.

-Εχεις πονοκέφαλο; Έχει πονοκέφαλο ο πρίγκηψ!

-Ε, ναι. Παράξενο σου φαίνεται; Ταξίδευα τόσες ώρες.  Εφυγα άρον άρον. Ούτε τον μπαμπά δεν χαιρέτησα. Να του πω ένα «σιδεροκέφαλος», ένα «καλή σταδιοδρομία» . Ετρεχα σαν τον τρελό να προλάβω την πτήση… ούτε στο πατρικό δεν πήγα.

-Εγώ φταίω και γι αυτό;

-Ε ναι ρε Μέγκαν, φταίς και συ. “Να φύγουμε Χάρυ μου να φύγουμε, Να πάμε αλλού”. Λύσσαξες.

-Εγώ λύσσαξα ή εσύ φαγώθηκες.

-Εγώ φαγώθηκα γιατί εσύ λύσσαξες. Άμα δεν σε πιάνανε τα ανάποδά σου τώρα θα είμασταν στο  μπαλκόνι να χαιρετάμε τα πλήθη.

-Άμα ήθελες να χαιρετάς τα πλήθη να καθόσουν εκεί. Τώρα θέλεις και τα λες; Εσύ μωρέ δεν έγραψες το βιβλίο;

-Το έγραψα γιατί με πίεσες.

-Σε πίεσα γιατί το ήθελες.

-Το ήθελα γιατί με πίεσες. Μπούρου μπούρου όλη την ώρα. Να σου πω, δεν αντέχω πάλι να μαλώσουμε. Είμαι κουρασμένος και πεινάω.  Έχει τίποτα για φαγητό;

-Μμμμπα, δεν σας ταΐσανε εκεί;

-Σου είπα, δεν έκατσα στο τραπέζι. Και στην εκκλησία ούτε αντίδωρο. Με  ξηρά τροφή  μας είχαν από το πρωί . Για να μην θέλουμε τουαλέτα είπαν. Στο αεροπλάνο έκανα ότι κοιμόμουν να μην μου μιλάνε…με κοιτούσαν με τέτοια λύπηση …

-Ποιός μωρέ;

-Όλοι. Ο ταξιτζής, οι άνθρωποι στο αεροδρόμιο, μέσα στο αεροπλάνο οι επιβάτες, οι αεροσυνοδοί, …ως και ο πιλότος! Όταν φτάσαμε μου έσφιξε το χέρι και μου είπε με νόημα «Καλώς ήρθατε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής»

-Ε, και τι να σου έλεγε ο άνθρωπος; Αφού εδώ ήρθες!

-Όχι, μου τόνισε το «Ηνωμένες Πολιτείες»…Ηνωμένο Βασίλειο. Τι δεν καταλαβαίνεις; Hello!

-Καλά, και να καθόσουν τι θα καταλάβαινες; Φτυσμένο θα σε είχαν πάλι; Ρε παιδί μου σε θέλανε για να τους λες ανέκδοτα, για τον χαβαλέ… ντιπ χαϊβάνι είσαι. 

-Άντε πάλι τα ίδια.

-Ναι πάλι τα ίδια. Ό,τι θέλω θα λέω. Εγώ δεν είμαι Κέιτ. Και δε μου λες τώρα που την θυμήθηκα τί φορούσε αυτή;

-Δεν πρόσεξα.

-Α, δεν πρόσεξες.

-Ε, ναι ρε Μέγκαν δεν πρόσεξα. Είχε και αυτή την ρόμπα από πάνω. Πώ πω, το μόνο καλό που γλίτωσα από αυτές τις ρόμπες…μιλάμε για φαγούρα….να σου πατάνε την ουρά, να πιάνεσαι στις πόρτες…να κολλάνε πάνω οι τρίχες από τα σκυλιά… χάλι μαύρο. 

-Φόραγε στέμμα;

-Ποια, η Καμίλα; Φόρεσε.

-Φόρεσε ΚΙ ΑΥΤΉ ;! Ελα Παναγία μου τι άλλο θα ακούσω;! Καλέ η γιαγιά σου θα κάνει βαρελάκια στον τάφο της! Όχι αυτή, η άλλη η ξινή.

-Ένα μικρό .

-Πόσο μικρό.

-Ε, δεν έβγαλα και μεζούρα. Ζηλεύεις; Ζηλεύεις. Τι ζηλεύεις μωρέ  αφού έχεις και συ. Εξάλλου ένα είναι το στέμμα. Του μπαμπά . ΑΥΤΌ ΜΑΛΙΣΤΑ. Αυτό της γιαγιάς το ασήκωτο. Πάντως ο μπαμπάς ήταν συγκινημένος.

-Θα νύσταζε.

-Δεν νύσταζε, με τον κακό τον λόγο είσαι αμάν πια, συγκινημένος ήταν ο άνθρωπος, τόσα χρόνια το περίμενε…

-Ναι ο έρμος. Και θα έκανε και την άλλη βασίλισσα.

-Α, το είδες τελικά που μου έλεγες όχι.

-Καλά τώρα, Μη φανταστείς, είχε εκεί η μανικιουρίστα ανοιχτή τηλεόραση κι έπεσε το μάτι μου… Κοίτα να δεις που το ‘πε και το’ κανε τελικά! Την έκανε βασίλισσα! Ούτε σε παράλληλο σύμπαν ! Καλά το ρούχο της χάλια. Είχε κεντήσει πάνω τα δύο σκυλιά τους! Η Αρτα και τα Γιάννενα αυτό το σόι σου. Και πίσω της δύο Καμήλες ακόμα! Αυτές είναι ρεζέρβες, όχι αστεία! Φαντάζομαι ο άλλος…ε; Κατουρημένος από την χαρά του θα ήταν… ξέρει πως είναι ο επόμενος βλέπεις…

-Μπορείς να μην μου στρίβεις το μαχαίρι στην καρδιά;

-Α, το παραδέχεσαι.

-Ποιό πάλι;

-Πως κατα βάθος ήθελες να είσαι στην θέση του.

-Να παραγγείλουμε κάτι να φάμε.

-Αλλάζεις την κουβέντα, ε;

-Δεν αλλάζω την κουβέντα. Πεινάω.

-Εκεί είναι η κουζίνα. Πήγαινε.

-Αφού το ξέρεις πως δεν ξέρω να βράζω ούτε αυγό.

-Ούτε και γω. Πίτσα;

-Κινέζικο.

-Ινδικό θα σου παραγγείλω.

-Βρε Μέγκαν!