Έλεγα χθες πως σήμερα θα’γραφα για την παρουσίαση των βιβλίων για τα οποία μιλάω τελευταία και σκόπευα να μπω και σε κάποιες λεπτομέρειες και σχόλια. Τώρα όμως θα περιοριστώ σε ένα μόνο γεγονός, κάτι που με συγκίνησε, με διασκέδασε και μ’ έκανε γενικά λίγο πιο αισιόδοξο.

Σημαντική ήταν η συμμετοχή στην εκδήλωση των μαθητών Γ’ έως και ΣΤ’ τάξεων Δημοτικού του “Ροδίων Παιδεία”. Διάβασαν αποσπάσματα από τα βιβλία του Μάνου Κοντολέων και καταχειροκροτήθηκαν. Στο τέλος όμως είχαν φυλάξει κάτι ιδιαίτερο για μένα: ένα καλαίσθητο άλμπουμ με 40 περίπου προσωπογραφίες μου, η κάθε μια με την υπογραφή της μαθήτριας ή του μαθητή που την δημιούργησε!

Ήταν απρόσμενο και συγκινητικό. Όσο για αισιόδοξος… μα πρέπει να τα δείτε για να καταλάβετε. Γιατί πολλά σχέδια ξεφεύγουν, πάνε πέρα από την προσπάθεια μιας πιστής απεικόνισης της αφεντομουτσουνάρας μου και αποτελούν ελεύθερη και δημιουργική απόδοση του αντικειμένου τους, με φαντασία ακόμα και χιούμορ.
Θα γίνουν ζωγράφοι, εικαστικοί καλλιτέχνες τα παιδιά αυτά; Δεν μπορώ να πω, κάποια ίσως. Αυτό που είναι βέβαιο όμως είναι πως δημιούργησαν ελεύθερα, ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα, τυποποιημένα πλαίσια που, συνειδητά ή όχι, επιβάλλονται συχνά σ’ αυτές τις ηλικίες.

Αναρτώ το εξώφυλλο του άλμπουμ γιατί δεν θέλω να μπω στην διαδικασία επιλογής. Είναι όλα θαυμάσια.
Για να τελειώνω, αυτά όλα δεν έγιναν βέβαια απο μόνα τους και θα ήμουν άδικος αν δεν έλεγα ένα μπράβο στους δασκάλους των μικρών καλλιτεχνών. Μπράβο!

I said in my previous post that today I would write more about the presentation of the two books I’ve been fussing about lately and I was thinking of giving some details of what, how and who. Now though, I will focus in a certain event that touched and amused me and made me a bit more optimistic.

The students of 3d to 6th Grade of a school had planned something special for me: I was presented with a nicely bound album of some 40 portraits or full body drawings of me, each signed by its creator, the kid that had made it.
How wonderful! I was very touched… as for optimistic, well, you’d have to see the drawings to understand why. Many of the drawings went beyond an attempt to give a true likeness of me, but were instead intentional free and creative renderings of their subject -me.

Will those kids become painters, artists? I can’t tell, some of them maybe. What is for certain though is that what those kids created had escaped from the pretty much standardized barriers which, consciously or not, are often imposed on kids that age.

I post the cover of the album, as I didn’t want to go to the process of choosing “the best”. They are all great!.

Βαγγέλης Παυλίδης

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author.

Iporta.gr

pavlidiscartoons.com/blog.